شناسایی ژنی که باعث بزرگی بینی می شود!

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل، محققانی از فرانسه و بریتانیا با آنالیز ژنوم چهره بیش از 6 هزار فرد اهل آمریکای لاتین بیش از 32 مناطق ژنی را که بر روی چهره انسان نقش دارند شناسایی کردند. به گفته این تیم تحقیقاتی این خصوصیات از جمله ویژگی ها و اندازه بینی ، ابرو ، فک و لب های یک شخص کدگذاری شده و 9 مکان ژنتیکی برای آنها شناسایی شده است. یکی از این ژن ها "VPS13B" نامدارد که بر اندازه بینی تأثیر می گذارد. نکته جالب در رابطه با این ژن این است که در موش ها و سایر حیوانات نیز یافت می شود که نشان دهنده یک پایه ژنتیکی مشترک در میان گونه های پستانداران دور است. تأثیر این ژن قابل توجه است اما با این حال سایر عوامل ژنتیکی و محیطی نیز روی اندازه بینی ما تأثیر می گذارند. این تیم همچنین یک نوع ژن دیگر کشف کردند که نام آن را TBX15 گذاشتند. تیم تحقیقاتی کشف کرد که این ژن در فرم دهی لب های ما نقش دارد. این ژن در میان گروهی از انسان های باستانی که حدود 50 هزار سال پیش در آسیای میانه زندگی می کرده اند نیز کشف شده است. تحقیقات گذشته نشان داده است که انسان های باستانی موسوم به « انسان&zwnj;تبار دنیسووا» و انسانهای به اصطلاح مدرن در موارد مختلف با یکدیگر درگیر می شوند و مواد ژنتیکی را رد و بدل می کنند. برخی از بازمانده های DNA دنیسووایان اکنون در جزایر اقیانوس آرام و بومیان قاره آمریکا زندگی می کند. یکی از نویسندگان این تحقیق گفت: ما دریافتیم ژن های شکل صورت ممکن است محصول تکامل انسانهای باستان برای سازگاری با محیط خود باشد. این محقق بریتانیایی افزود: احتمالاً نسخه ژن تعیین کننده شکل لب که در دنیسووان ها وجود داشت می توانست به توزیع چربی بدن کمک کند. این ژن باعث می شد تا آنها با آب و هوای سرد آسیای میانه سازگارتر شوند و این ژن با ملاقات و ترکیب دو گروه به انسانهای مدرن منتقل می شود. همچنین یک متخصص ژنتیک از دانشگاه ایکس مارسی فرانسه گفت: از نظر ما این اولین بار است که نسخه ای از ژن به ارث رسیده از انسان های باستان با ویژگی های صورت در انسان مدرن در ارتباط است. وی توضیح داد: اروپائیان امروزی هیچ DNA را از دنیسووایی ها حمل نمی كنند اما همین DNA در بومیان آمریكایی پیدا می شود. مزیت نمونه برداری از جمعیت آمریکای لاتین این است که اجداد آنها شامل بومیان آمریکا ، آفریقایی ها و اروپایی ها بودند و در نتیجه تنوع ژنتیکی بیشتری را برای تجزیه و تحلیل فراهم می کنند. شکل هر یک از شرکت کنندگان در این مطالعه از طریق 59 اندازه گیری ، شامل فاصله ، زاویه و نسبت بین نقاط تعیین شده روی صورت است. آندرس روئیز-لینارس دیگر نویسنده مقاله این تحقیق و متخصص ژنتیک گفت: تحقیقاتی از این دست می تواند بینش های زیست پزشکی اساسی را فراهم کند و به ما کمک کند تا درک کنیم چگونه انسان تکامل یافته است. این یافته ها می تواند به محققان در درک بهتر فرآیندهای رشد که ویژگی های صورت را تعیین می کنند ، کمک کند و به مطالعه آن دسته از اختلالات ژنتیکی منجر به ناهنجاری های صورت کمک شایانی بدهد. یافته های کامل این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شد. منبع: دیلی میل / مترجم: هیلدا حسینی خواه