قرنطینه 2 هفته ای؛ فرصتی برای تامل در زندگی / جدایی از اجتماع، پیش درآمد افسردگی

به گزارش جام جم آنلاین ، دو هفته قرنطینه  جهت کنترل کرونا در راه است و این بدان معناست که بسیاری از شهروندان ایرانی باید در خانه بمانند. این در خانه ماندن برای بسیاری افراد به شدت تلخ و آزاردهنده است. چطور می توان با این مشکل کنار آمد؟

پرویز اجلالی جامعه شناس در گفت و گو با جام جم آنلاین مطرح کرد: مشکلات زیادی در اثر تنها ماندن در فرد به وجود می آید. اما اکنون تنها بودن افراد مهم نیست، مهم این است که مردم پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند و کمک کنند زنجیره انتقال قطع شود. حالا مشکلاتی مثل تنهایی را می توان تحمل کرد.

اجلالی عنوان کرد: به طور طبیعی وقتی ارتباطات و تعاملات کم می شود دو نتیجه پیش می آید. یکی از آنها مثبت است. جنبه مثبت این کم شدن تعاملات اجتماعی این است که افراد فرصت پیدا می کنند از عادات روزمره خود را جدا کنند.

این جامعه شناس گفت: به خصوص افراد جوان تر و یا افرادی که اهل عمل هستند بیشتر از این تنهایی نفع خواهند برد. این افراد در زندگی خود چندان فرصت پیدا نمی کنند از خودشان و روابطی که با دیگران دارند فکر کنند. آنها وقتی تنها می شوند اجبار دارند که در خانه بمانند. حالا این فرصت را بهتر در اختیار دارند تا به زندگی خود فکر کنند.

وی افزود: فکر کردن  می تواند توام با مرور خاطرات گذشته باشد. البته بهتر این است که فرد خود را سرگرم چیزهایی مثل کتاب خواندن کند و اینکه در جهت مثبت از اینترنت استفاده کند.

اجلالی ادامه داد: اکثریت مردم ما سواد دارند و افراد زیادی از تحصیلات بالایی برخوردار هستند و می توانند اوقات فراغت خود را با کتاب پر کنند.

این جامعه شناس در ادامه گفت: تنهایی در قرنطینه فرصتی بسیار خوب برای اندیشیدن است. اندیشیدن درباره مرگ و زندگی خیلی مهم است. به موضوعات دیگری مثل جوانی و گذشته هم می توان فکر کرد. در این مدت باید به کارهای نکرده و برنامه های اجرا نشده هم فکر کرد. این قرنطینه فرصتی است برای تامل در زندگی.

اجلالی اذعان داشت: البته اگر این تنها بودن و در خانه ماندن زیاد طول بکشد اثر خوب آن از بین می رود. تبعات منفی این قرنطینه اجباری مشخص است. انسان با حرکت در جامعه و ارتباط با دیگران است که انرژی می گیرد. وقتی از این مناسبات اجتماعی جدا شود و تنها بماند مستعد افسردگی خواهد شد.

وی گفت: این افسردگی باز هم با زمان ارتباط دارد. یعنی اگر زمان تنهایی کوتاه باشد منجر به افسردگی نمی شود اما اگر طول بکشد احتمال افسرده شدن اشخاص فرد زیاد می شود.

اجلالی بیان داشت: وضعیت فرد در قرنطینه به روابط اعضای خانواده هم بستگی دارد. اگر افراد خانواده بتوانند با یکدیگر گفت و گو کنند، تفاهم داشته باشند، حرف هم را بفهمند، سر یکدیگر فریاد نکشند، دچار خشم نشوند و عادت به گفت و گو و رفاقت داشته باشند این تنهایی و قرنطینه را بهتر می توانند تحمل کنند. آنها بهتر و بیشتر می توانند با هم گفت و گو کنند تا این دوری از اجتماع تحمل پذیرتر شود.

وی گفت: اما اگر روابط بین افراد یک خانواده از قبل بد باشد و توانایی گفت و گو بین آنها وجود نداشته باشد و از سویی رفتار طرفین بر اساس محبت نباشد و در یک کلام مهارت های ارتباطی آنها با هم بد باشد مقدمات درگیری بین اعضا به وجود می آید.

این جامعه شناس یادآور شد: این شرایط با زمان رابطه برعکس دارد. اگر زمان کوتاه باشد، این دعواها بین اعضای خانواده شدیدتر خواهد شد اما اگر بلندتر باشد به این نتیجه می رسند دعوای بیش از اندازه فایده ای ندارد و سعی می کنند گفت و گو را بیشتر کنند. در این روند تحمل کردن افراد از سوی یکدیگر بیشتر می شود.  فرد با خود می گوید تا چه زمانی داد و فریاد کنم؟ پس روابط خود را معقول تر می کند و روی رفتار خود کنترل به وجود می آورند.

وی گفت: در دراز مدت پرخاشگری ها از بین می رود و روابط بهتری بین افراد به وجود می آید. اما در کوتاه مدت از لحاظ روابط درون خانوادگی اوضاع بدتر خواهد شد.  

این جامعه شناس اظهار داشت: افراد دلتنگ آشنایان، دوستان و اقوام خود می شوند که البته این بستگی به محبت درونی فرد دارد. درست است که می گویند "آنکه از دیده رود از دل رود"  ولی واقعیت این است افرادی که به هم محبت دارند در زمان معینی بی تاب یکدیگر خواهند شد. در این بین ارتباط تلفنی بهترین ابزار برای رفع این دلتنگی است. فضای مجازی هم تاثیر خوبی بر روی رفع دلتنگی دارد. تماس های تلفنی انرژی بخش است.

وی گفت: خرد، عقل و خوب فکر کردن و البته به آینده اندیشیدن و تامل کردن در آینده خود و دیگران مبانی تمدن هستند. مردمی که اینها را نداشته باشند جامعه را رو به انحطاط می برند.

اجلالی افزود: مردم باید با آگاهی و خرد مسائلی همچون در خانه ماندن را کنترل کنند. همه باید بدانند این آگاهی لازم است. این اراده و آگاهی باعث می شود تا فرد این توانایی را داشته باشد تا میزان ابتلا به افسردگی را در خودش از بین ببرد. با آگاهی می شود با تنهایی و در خانه ماندن مبارزه کرد.

وی تاکید کرد: برخی در این قرنطینه اجباری خلاقیت های زیادی به خرج می دهند، همانند تغییر دکوراسیون خانه. برخی دیگر هم که اهل مطالعه هستند فرصت بیشتری برای این علاقه خود به دست می آورند.

اجلالی در پایان گفت: افرادی بیشتر بابت قرنطینه اجباری آسیب می بینند که سن بیشتر اما سواد کمتری دارند زیرا به غیر از ارتباط حضوری هیچ چیز دیگری برایشان راحت نیست و امکان استفاده از ارتباطات مجازی را ندارند.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین