تمایل مصطفی الکاظمی بیشتر سمت آمریکا است / نیروهای مقاومت حتی شهادت یک نفر دیگر را هم تحمل نخواهند کرد

 

به عقیده من رابطه ملت ایران و عراق همان رابطه دوستانه و ریشه دار قدیمی خواهد بود. عوامل زیادی روابط بین این دو ملت را مستحکم نگه داشته است. 1645 هزار کیلومتر مربع مرز مشترک دو ملت اسلامی و 65% ملت عراق که از شیعیان هستند و همچنین ظلمی که از طرف آمریکا نسبت به هر دو ملت انجام شده تقریبا مساوی است. در ایران آمریکا با زدن هواپیما در خلیج فارس و یا تحریم ها و بسیاری بر ملت ایران فشار وارد کرد و در عراق نیز با پدید آمدن داعش که عواملی چون موساد اسرائیل و حمایت های کشورهای عربی و پشتیبانی آمریکا را داشت به ملت عراق خیانت کردند. از این جهت ظلم آمریکا به ملت های ایران و عراق مساوی است. به نظر من، افکار و ایده های دو ملت تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت و نمی توان گفت از این جهت مشکلاتی پیش می آید ولی من فکر می کنم بسیاری از رسانه ها و سیاسیون جناح مقابل بر این نحو کار کنند تا روابط بین دو کشور به سردی گرایش پیدا کند. سعی در تحریر اخبار به گونه ای که بین دو کشور شکاف ایجاد کند که در برخی از رسانه ها دیده می شود. برخی از سایت ها شروع کرده اند ولی به نظر من، موفقیت آنها می تواند مقطعی باشد ولی ریشه دار نخواهد بود و در آینده نمی تواند بر روابط بین دو ملت تاثیر بگذارد. آقای مصطفی الکاظمی به عنوان نخست وزیر و هر کدام از مسئولین در عراق اگر عصا را از وسط نگیرد موفق نخواهد شد. چون به هر جناحی مایل شود جناح دیگر میدان را برای او بهم می ریزد. مصطفی الکاظمی سیاستمداری است که می تواند عراق را به نحو صحیح اداره کند او نباید املای برخی از سیاسیون و جناح ها را اجرا کند. تا اینجا نیز بسیاری از وزرای کابینه او مستقل هستند و به هیچ جناحی وابسته نبوده اند.

 

 

پمپئو یکی از صهیونیست های معروف جهان است. پمپئو اگر می توانست سال ها پیش وضعیت را برای ایران دشوار می کرد. سوالی که مطرح است این خواهد بود آمریکا چه کاری می تواند در قبال ایران انجام بدهد؟ آیا می توانند مرزهای بین دو کشور را ببندند؟ این کار در اختیار هیچ کسی نیست. تجارت بین دو کشور هم در دست آمریکا نیست! آیا از زیارت اربعین جلوگیری می کنند؟ چه کاری می توانند انجام بدهند. در اینکه تمایل مصطفی الکاظمی بیشتر از اینکه به سمت ایران باشد به سوی آمریکا است هیچ شکی وجود ندارد. تا اینجا هم آمریکا در زمان انتصاب به تمام مسئولین عراقی تبریک گفته است. حتی به علاوی و الزرفی نیز تبریک گفته بود که هیچ یک نتوانستند کابینه را ببندند. هیچ کشور دیگری نمی تواند بد و خوب یک ملت را به آنها یادآور بشود. مردم اعضای پارلمان را انتخاب کرده اند و همان پارلمان مصطفی الکاظمی را معرفی کرده است. امور داخلی کشور ها به مردم آنها ارتباط دارد و مردم عراق از سایر کشورها انتظار دارند که به انتخاب آنها احترام بگذارند. 19% از مردم عراق در انتخابات شرکت کردند و این رقم اگر چه مشارکتی پایین است ولی از پارلمان انتظار دارد.
 بار تبریک با دخالت متفاوت است. کاظمی نسبت به کاندیداهای نخست وزیری سابق گرایش بیشتری نسبت به آمریکا دارد ولی اینکه این تمایل در بین دو ملت ایران و عراق شکافی ایجاد کند بعید است و روابط ایران و عراق روابطی ریشه دار است. دولت مصطفی الکاظمی با ملت عراق و ریشه های عراقیان فرق دارد. عراق کشوری است که سالیان درازی خواهد بود ولی نخست وزیر چهار سال کار خود را انجام می دهد و سپس خداحافظی خواهد کرد.

 

 

 تا مدتی دیگر گفتگو های جدیدی بین آمریکا و عراق در خصوص حضور نیروهای آمریکایی در عراق شکل می گیرد. آمریکا نمی خواهد حضور خود را در عراق ببازد ولی با فشاری که از طرف برخی از کشور ها در منطقه وجود دارد آمریکا باید حضور خود را در خاک عراق با شفافیت به دولت عراق اعلام کند اینکه چه پایگاههایی در این کشور دارد و چند نفر وارد خاک عراق می شوند و چه مقدار نیرو در هر پایگاهی مستقر است و هدف این نیروها چیست؟ آمریکا در سال 2003  برای خلاص کردن عراق از دیکتاتوری صدام حسین وارد خاک عراق شد و حضور این نیروها بعد از سقوط صدام چه معنایی دارد؟ آمریکا باید دلایل ادامه حضور خود در عراق را برای دولت این کشور و مردم عراق روشن کند.  پارلمان در سال گذشته رسما از آمریکا تشکر کرد و گفت دیگر احتیاجی به حضور آمریکا در عراق نیست. به نظر من، برنامه خروج آمریکا از عراق بزرگترین آزمایش آقای مصطفی الکاظمی در یک سال آینده است. او چندین چالش دارد و چالش بزرگ او همین است. کرونا و وضعیت اقتصادی عراق با کم شدن قیمت نفت و محاکمه فاسدین نیز از جمله چالش های مصطفی الکاظمی است. زیرا نیروهای مقاومت دیگر حاضر به از دست دادن حتی یک نفر دیگر نیستند. وجود آمریکایی ها در عراق نه فقط برای عراق بلکه برای کل منطقه خطرناک است و این حضور امروز هیچ دلیلی ندارد. اگر آمریکا قصد دارد حضور خود در عراق را تمدید کند باید با نخست وزیر و پارلمان عراق توافق نامه جدیدی تنظیم کند و اگر پارلمان و دولت حاضر به تمدید حضور آمریکا در عراق نیست مقاومت جدیدی در منطقه آغاز خواهد شد.