فروتن در گفتگو با جام جم آنلاین: بازیکن 30 هزار دلاری را 500 هزار دلار می اندازند

به گزارش جام جم آنلاین ، فوتبال ایران به چندشنبه بازار بزرگ و گسترده ای برای ارائه بی کیفیت ترین بازیکنان خارجی تبدیل شده است. ماجرا محدود به امسال و پارسال نیست. این رویه از دهه هشتاد آغاز شده و تا امروز ادامه دارد. اگر تمامی لیگ های فوتبال دنیا را از کوچک و بزرگ کنار هم قرار بدهیم متوجه می‌شویم که هیچ لیگی به اندازه ایران در زمینه خریدهای ناکام بازیکنان خارجی رکورددار نیست. در واقع وضعیت به گونه است که انگار متولیان فوتبال ایران به دقت همه جا را برای پیدا کردن بازیکنان بی کیفیت و از رده خارج شده می گردند و به سرعت آنها را جذب می کنند. آن هم با قیمت های بسیار بالا.

30 هزار دلاری‎ها

براندائو جونیور قراردادی بسته که یکی از بی نظیرترین های تاریخ فوتبال ایران محسوب می شود. جونیور در ابتدای لیگ نوزدهم به پرسپولیس پیوست. قرار بود گلزن اول سرخ ها باشد اما اکنون حتی گزینه نیمکت نشینی هم نیست. او به روایتی قراردادی 530 هزار دلاری بست و به روایتی دیگر قرارداد 570 هزار دلاری. اما قرارداد او هر چقدر بوده او بابت فسخ حداقل 200 هزار دلار گرفته است؛ یعنی چیزی بیش از دو میلیارد و 290 میلیون تومان! این برزیلی پیش از پیوستن به پرسپولیس در مشتی از باشگاه های بی نام و نشان بازی کرده. پس از ورود به ایران چرب و نرم ترین قراردادش عمرش را بست و بدون اینکه کوچک ترین فرصتی برای عرض اندام در جمع سرخ ها پیدا کند از ایران می رود.

بهمن فروتن مربی نام آشنا و پیشکسوت مطرح فوتبال ایران در اینباره به جام جم آنلاین گفت: من در امور باشگاه ها دخالت نمی کنم و نمی گویم که چرا این باشگاه چنین بازیکنی را جذب کرد. فقط باید به این موضوع مهم اشاره کنم که برخی از خارجی های شاغل در فوتبال ایران در کشور ما سنگین ترین قرارداد عمر فوتبالی شان را بسته اند. مثلا بازیکنی 30 هزار دلار هم نمی ارزد اما به لطف بذل و بخشش های مرسوم در فوتبال ما در اینجا قراردادهای 400 تا 500 هزار دلاری می بندند.

وی در پاسخ به این سوال که چگونه می تواند در برابر این موضوع ایستاد گفت: من راه حلی ندارم. هیچکس راه حلی ندارد. از دست ما کاری ساخته نیست. فقط باید بنشینیم و ببینیم نفر بعدی که وارد این فوتبال می شود و با خودش کلی ارز بی زبان از کشور خارج می برد کیست.

رزومه سازی برای بنجل‎ها

یکی هپاتیت دارد، یکی در کشور خودش پرنده فروشی داشته، یکی مدت ها پایش به توپ فوتبال نخورده، یکی آرزویش این است که بتواند در باشگاهی اسم و رسم دار بازی کند. آن یکی در عمر فوتبال حرفه ای اش بیشتر از 10 هزار دلار قرارداد نبسته است. اما وارد ایران می شوند، قراردادهایی می بندند که خودشان هم از آن متعجب هستند. بعد پول هایشان را که جمع کردند از ایران می روند، آن هم با یک رزومه عالی. مثلا در مطرح ترین باشگاه ایران بازی کرده اند و قرارداد خوبی هم بسته اند. همین بر روی آینده فوتبالشان تاثیری شگرفت می گذارد. فرصت های بهتری برایشان فراهم می شود و در ادامه حتی قراردادهای بهتری هم می بندند.

فروتن دراینباره نیز گفت: باید سیستمی حساب و کتاب شده در رابطه با جذب بازیکن خارجی برای فوتبال ما وجود داشته باشد. چرا ما باید بستری برای مطرح شدن بازیکنانی باشیم که پیش از ورود به ایران حتی خانه هم نداشته اند و در خوابگاه زندگی می کرده اند؟ مسلما افراد زیادی هستند که بابت ورود و خروج این خارجی ها حسابی پول به جیب می زنند.

آقای مدیربرنامه در ترکیه خانه می‌خرد

حالا آنقدر وضعش خوب شده که در ترکیه خانه می خرد. دنیا به کامش است. اینکه یک بازیکن بسیار بد به ایران آورده دلیلی نمی شود که از کارش جلوگیری کنند و این یعنی اینکه به غیر از او چند نفر دیگر هم از ورود و خروج این بازیکنان به ایران سود می برند. آقای مدیربرنامه مدام این بنجل ها را به ایران می آورد. برای او کیفیت فنی یک بازیکن مهم نیست، این اهمیت دارد که از انتقال یک بازیکن چقدر پول گیرش می آید. خوب می داند اگر بخواهد سراغ بازیکنی برود که حداقل حرفه‎ای‌تر و بهتر است آنطور که می خواهد نمی تواند دست در معامله ببرد و شرط و شروط بگذارد. یک بازیکن حرفه ای و خوب که در تیم های خوبی هم بازی کرده زیر بار این نمی رود که مثلا برای بازی کردن در یک باشگاه مقداری پول به آقای مدیربرنامه بدهد. او نیازی به این کارها ندارد. بازیکنانی مجبور به باج دادن می شوند که رزومه قابل توجهی ندارند و حالا با حضور در ایران می توانند این رزومه را بهتر سر و شکل بدهند. بنابراین خوب می دانند که ارزش این را دارد که مقداری از قرارداد خود را تقدیم این فرد کنند. این آقای مدیربرنامه در فوتبال یکی دو تا نیست. آنها متعدد هستند و حیطه کاری‎شان هم گسترده است.

کاسبی در کف بازار نقل و انتقالات

خوب می گردند. بازیکنی را باید پیدا کنند که نام و آوازه نداشته باشد. همین گمنام‎ها و همین هایی که در سایت ترانسفر مارکت حتی قیمت هم ندارند بهترین طعمه محسوب می شوند. البته آنها از اینکه طعمه دلالان ایرانی قرار می گیرند خیلی هم خوشحالند. کلی مزیت برای آنها در راه است. قرار است بی دردسر پول بگیرند و ظرف مدت کوتاهی ایران را ترک کنند و نزد خانواده هایشان برگردند.

فروتن خاطرنشان کرد: یک باشگاه خودش می داند چه بازیکنی را باید بگیرد و چه بازیکنی را نگیرد. این مربوط به امور داخلی یک باشگاه است و کسی حق مداخله در آن را ندارد. اما حالا که اوضاع آنقدر بد شده می توان نظارت بیشتری بر روی کار باشگاه ها داشت و افرادی را که مقدمات حضور بازیکنان خارجی بی کیفیت را فراهم می کنند محدود کرد. باید از یک جایی شروع کرد. ما نباید سکوی شهرت و ثروت بی کیفیت ترین بازیکنان خارجی باشیم.