گفت‌وگو با مرضیه برومند، به دلیل پخش سریال «آرایشگاه زیبا» از آی‌فیلم 2

آدم‌های «آرایشگاه زیبا» دیگر وجود ندارند

کمتر کسی است که نام مرضیه برومند را نشنیده باشد. او کارگردان، بازیگر و عروسک گردانی است که خاطرات شیرینی را برای مخاطبان تلویزیون به خصوص دهه شصتی‌ها به یادگار گذاشته است. وقتی اسم برومند به میان می‌آید ناخودآگاه مجموعه‌های تلویزیونی ماندگاری همچون خونه مادربزرگه، قصه‌های تا‌به‌تا و مدرسه موش‌ها به ذهنمان خطور می‌کند. مرضیه برومند، کارگردان با تجربه و توانایی است که ساخت مجموعه‌هایی همچون آرایشگاه زیبا، کارآگاه شمسی و دستیارش مادام، کتاب فروشی هدهد، ورثه آقای نیکبخت، همه بچه‌های من، آب پریا و... را هم در کارنامه دارد. هم‌اکنون سریال آرایشگاه زیبا از کانال آی‌فیلم 2 در حال پخش است. این سریال 13 قسمتی در سال‌های 1369 و 1370 تولید شده و روایتگر ماجراهای آرایشگری است که قصد ازدواج دارد. به مناسبت پخش این سریال از کانال آی‌فیلم 2 با مرضیه برومند به گفت‌وگو نشستیم که حاصلش را در ادامه می‌خوانید.
کد خبر: ۱۲۲۵۳۴۷

وقتی نزدیک به 30 سال پیش این سریال را می‌ساختید فکر می‌کردید سه دهه بعد هنوز هم از تلویزیون پخش شود و بیننده داشته باشد؟
واقعیت این است وقتی سریال آرایشگاه زیبا را می‌ساختم، فکر نمی‌کردم تا این اندازه ماندگار شود و افراد به عنوان یک کار کلاسیک از آن یاد کنند. آرایشگاه زیبا یادآور یک حال و هوای خوب است و ارزش‌های انسانی و نکات ریز روابط انسان‌ها با یکدیگر در آن اهمیت دارد. انگار در آن زمان داشتم تحول انسان‌ها را که مثبت هم نیست، پیش‌بینی می‌کردم. الان اثری از آن کاسب محترم درستکار که نقشش را شادروان مرتضی احمدی بازی می‌کرد نیست. در حال حاضر، دلال‌ها به گونه‌ای انگل‌وار در حال رشد هستند و ارزش‌ها را زیر سوال می‌برند. به نظر می‌رسد، آن کاسب‌های خوب و منصف دیگر وجود ندارند یا کمتر وجود دارند یا آن کارمند که در قالب آقای جعفری در این سریال می‌بینیم و نماد سادگی است و .... به طور کلی فکر می‌کنم آدم‌هایی که در سریال آرایشگاه زیبا بودند، دیگر وجود ندارند.
چرا این سریال محبوب شد؟
در این سریال روابط انسانی حاکم بود و شخصیت‌ها ملموس بودند. روابط آنها روزمره و قابل درک است. به همین دلیل مردم این سریال را دوست داشتند. الان بسیاری از روابطی که در سریال‌ها و مدیوم‌های دیگر ترسیم می‌شود و ارتباط در خانواده را نشان می‌دهد، جعلی هستند. در آن زمان خانواده بسیار اهمیت داشت و روابط خانوادگی به‌خوبی به تصویر کشیده می‌شد.
در حال حاضر شرایط سریال‌سازی نسبت به زمانی که آرایشگاه زیبا را ساختید چه تفاوتی کرده است؟
همان‌طور که می‌دانید نزدیک به دو دهه از زمان ساخت این سریال گذشته و خیلی چیزها تغییر کرده است. در حال حاضر، در فیلمنامه بسیار ضعف داریم. فیلمنامه‌ها اغلب جعلی هستند و کپی می‌شوند. به جامعه و آدم‌های واقعی خودمان توجه نمی‌کنیم، بیشتر شخصیت‌هایی را که در سریال‌های خارجی هستند شبیه‌سازی می‌کنیم. تغییراتی در آنها می‌دهیم، اسامی عوض می‌شود، لوکیشن تغییر می‌کند، اما شخصیت‌ها و اصل داستان همان است. امروزه مفاهیم جعلی و غیرواقعی است. اتفاقاتی که در اکثر سریال‌ها رخ می‌دهد، چیزهایی نیست که بتوان آن را به کلیت جامعه تعمیم داد. به عبارت دیگر، قصه‌ها خاص است و آدم‌ها را درک نمی‌کنیم.
چرا برخی از بینندگان هنوز سریال‌های قدیمی را با وجود پخش‌های مکرر نگاه می‌کنند؟
شاید دلیل اصلی‌اش همین است که این سریال‌ها واقعی و به حقایق زندگی مردم نزدیک‌تر بود. به همین دلیل، مردم با این آثار احساس نزدیکی بیشتری می‌کنند.
با توجه به تجربه‌ای که طی سال‌ها کسب کرده‌اید، مردم بیشتر چه نوع آثار نمایشی را می‌پسندند و می‌بینند؟
به نظر من، یکی از وظایفی که کارهای تلویزیونی دارد این است که باید به مخاطب امید بدهد. امروزه بیشتر کارها تنش دارد و اعصاب‌خردکن است. بینندگان تمایل دارند که زندگی‌های روزمره واقعی را ببینند، با آنها آرامش پیدا کنند و کورسوی امیدی در این دنیای مجازی که برایشان می‌سازیم، مشاهده کنند.
به نظرتان این سریال می‌تواند برای تاجیکستانی‌ها و افغانستانی‌های فارسی‌زبان هم جذاب باشد؟
نمی‌توانم در این‌باره نظر بدهم که آیا سریال برای آنان جذاب خواهد بود یا نه، اما مسلم این که آرایشگاه زیبا نیاز به بازسازی دارد. باید به لحاظ فنی و تکنیکی روی آن کار شود. چون کار قدیمی است، احتمالا به لحاظ رنگ، نور، صدا و... کیفیت لازم را ندارد. ان‌شاءا... که نسخه‌های جدید و بازسازی شده این سریال‌ها ساخته شود و در دسترس مخاطبان قرار بگیرد.
الان ترجیح‌تان این است که برای کودکان کار بسازید یا برای بزرگسالان؟
من در هر حوزه‌ای که کار تولید می‌کنم به رده‌های سنی دیگر هم توجه دارم. به نظر من، تلویزیون یک رسانه جمعی است و وقتی مثلا کاری برای کودکان ساخته می‌شود چه خوب است که بزرگ‌ترها هم بتوانند آن را ببینند و لذت ببرند. یا وقتی کاری برای بزرگسالان ساخته می‌شود، خوب است که به درد کودکان هم بخورد. مثلا من قصه‌های «تا‌به‌تا» را برای بچه‌ها ساخته بودم، اما می‌دانم که بزرگ‌ترها هم آن را می‌دیدند. یا «آب پریا» برای بزرگ‌ترها ساخته شد، اما کودکان هم آن را تماشا می‌کردند. به طور کلی، کارها باید طوری ساخته شوند که به درد همه بخورند. در اینجا تمایل دارم این را بگویم که‌ آی‌فیلم یک شبکه خوب است که کارهای مختلف را مرور می‌کند و فیلم‌ها و سریال‌های باکیفیت را به نمایش می‌گذارد. اما یک انتقاد هم دارم و آن این که زیرنویس‌ها در این شبکه واقعا آزاردهنده است. وقتی فیلم یا سریالی در حال پخش است و مدام چیزهایی زیرنویس می‌شود، این موضوع حواس بیننده را پرت می‌کند و شاید توهین به اثر در حال پخش هم باشد. متأسفانه الان این رسم بد در همه جا در تلویزیون باب شده که مدام چیزهایی زیرنویس می‌شود. ما در حال تماشای فیلم هستیم نه اخبار!

از کار تازه چه‌خبر؟

مشغول خیلی کارها هستم. از نظر کار تولیدی خیال دارم که یک سریال برای شبکه یک سیما که قرار است بخش کودکش دوباره فعال شود، بسازم. در این پروژه به عنوان تهیه‌کننده و مشاور در خدمت بچه‌های عروسکی هستم. قرار است جوان‌ترها کار کنند و ان‌شاءا... بعد از ما راه تولید را ادامه دهند.

شهربانو جمعه‌پور

رسانه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها