ما بازیگرها نقش «مجری» را بازی می‌کنیم

چه شد که تصمیم گرفتید خودتان را در این قالب جدید اجرای تلویزیونی قرار دهید و مجری مسابقه هفت در سه شوید؟

ماجرای آمدن من به سمت اجرای تلویزیونی، به سال‌ها قبل و حوالی سال 89 برمی‌گردد. در آن دوران پیشنهادی برای یک اجرای زنده تلویزیونی داشتم که به دلایلی اتفاق نیفتاد و نشد همکاری کنم. تا این‌که آقای بای، تهیه‌کننده مسابقه تلویزیونی هفت در سه با من تماس گرفتند و از پروژه‌شان برایم گفتند. در این بین اتفاقا کار دیگری هم در شبکه سه به من پیشنهاد شد که درگیر فکر کردن به هر دوی این پروژه‌ها شدم. در واقع اجرای تلویزیونی، پیشنهادی بود که مدت‌ها بود وسوسه‌ام می‌کرد و سال‌ها قبل در ذهنم شکل گرفته بود تا این‌که نوبت به هفت در‌سه رسید.

آن پروژه دیگر «برنده باش» نبود؟

نه؛ آن کار هنوز به پخش نرسیده است.

اجرای این مسابقه تلویزیونی در وهله اول برایتان چه جذابیتی داشت؟

متوجه شدم این مسابقه فضایی اکستریم و ورزشی دارد و وقتی فضا و دکور کار را دیدم، پسندیدم و شروع به همکاری کردیم. من و تمام اعضای گروه از همان روز اول تلاش کرده‌ایم تا کار خوبی رقم بخورد؛ اما اتفاقاتی خستگی را به جانمان باقی گذاشته است.

چه اتفاقاتی؟

مواردی چون پخش نامنظم کار و مشخص نبودن کنداکتور پخش که باعث شده مسابقه آن‌طوری که باید دیده نشود.

اتفاقا این هم سوالی بود که می‌خواستم بپرسم. به نظر می‌رسد هفت در سه آن‌طورکه از ابتدا در ذهنتان بود، دیده نشده و اصطلاحا نگرفته است. شما دلیل این قضیه را صرفا در زمان پخش آن می‌دانید؟

بله. روال پخش برنامه‌مان بویژه در قسمت‌های اول نامنظم بود. حتی برنامه به مدت دو سه هفته روی آنتن نرفت. پیام‌هایی که در آن مدت در فضای مجازی از مخاطبان می‌گرفتم، همه دال بر این قضیه بود که علاقه‌مند به دنبال کردن مسابقه بودند. می‌پرسیدند چرا روال پخش برنامه مشخص نیست و بارها حتی خانواده و دوستان من تصور کردند مسابقه این هفته هم پخش نمی‌شود و مسابقه را ندیدند.

جدای از روال پخش، از واکنش‌ها نسبت به مسابقه راضی بوده‌اید؟ برآیند کلی بازخوردها چطور است؟

بازخوردها خوب است. چند هفته پیش یکی از روزنامه‌های سینمایی و تلویزیونی درخصوص چند برنامه‌ای که اجرایشان را بازیگران سینمایی به‌عهده دارند، نظرسنجی کرد. ما در این نظرسنجی رتبه سوم را کسب کردیم و این کم چیزی نیست. رقبایمان مسابقاتی بودند که دو سه سال است روی آنتن هستند، اما مسابقه ما را هم دیدند. این مسابقه دیده می‌شود و در عین حال، از پخش نامنظم ضربه می‌خورد. برایتان یکی دیگر از همین مسابقه‌ها را مثال می‌زنم که مجری‌اش از یک هفته قبل می‌آید و در فضای مجازی تبلیغ برنامه‌اش را می‌کند، اما ما این قابلیت را از دست داده‌ایم و هر بار می‌خواهیم از قبل اعلام کنیم، پخشمان به‌هم می‌ریزد. من مطمئنم اگر پخشمان منظم شود، خیلی خوب دیده می‌شود.

یک دهه قبل، مسابقه‌های تلویزیونی از جمله جذاب‌ترین ژانرهای برنامه‌سازی بود و مسابقاتی که از تلویزیون پخش می‌شد، مخاطبان زیادی هم داشت. فکر می‌کنید وضعیت پخش مسابقات در حال حاضر هم به همین صورت است؟ اصلا ضرورت پخش مسابقات تلویزیونی در دنیای امروز چیست؟

مسابقه ما در شرایطی روی آنتن می‌رود که در این دنیا، همه‌چیز مجازی شده است. مردم پای موبایل‌، تبلت و لپ‌تاپ‌هایشان می‌نشینند و حتی لباس خریدن و غذا سفارش دادنشان هم اینترنتی شده است. تحرک در شرایط امروز جامعه کم شده و من در این فضا دوست داشتم مسابقه‌ای را به شکل تمام و کمال تلویزیونی اجرا کنم.

منظورتان از تمام و کمال تلویزیونی بودن چیست؟ وجه تمایز هفت در سه را از مسابقه‌های دیگر در چه می‌دانید؟

این مسابقه تلویزیونی است؛ یعنی با مسابقه‌های رادیویی و بسیاری از مسابقه‌های دیگری که از تلویزیون روی آنتن می‌روند، تفاوت دارد. در بسیاری از آن مسابقه‌ها حتی اگر چشمتان به صفحه تلویزیون نباشد، باز می‌توانید مسابقه را تنها از طریق شنیدن دنبال کنید. مسابقه تلویزیونی یعنی اگر چشمت را برداری، متوجه نشوی چه اتفاقی در برنامه رخ می‌دهد. ما از تحرک و سرعت می‌گوییم و قدرت شرکت‌کننده‌ها را به چالش می‌کشیم.

به نقش و حضور فضای مجازی در زندگی‌های امروزمان اشاره کردید. خودتان جزو کدام طیف هستید؛ شیفتگان و معتادان فضای مجازی یا فراریان از آن و از اهالی تحرک و ورزش؟

مسلما گروه دوم. من از دوران کودکی ورزش را به صورت غیرحرفه‌ای و بعد حرفه‌ای دنبال کرده‌ام و اگر به اجرایم در این برنامه توجه کنید، می‌بینید پا به پای شرکت‌کننده‌ها می‌دوم و تحرک دارم و می‌کوشم آن هیجان و انگیزه‌ها را برای بینندگان چند برابر کنم. من معتقدم هر کاری که می‌خواهید انجام بدهید، چه به لحاظ فکری و چه غیر فکری، باید بدنی سالم و پرتحرک و پرانگیزه داشته باشید تا فکر سالم هم در آن پیدا شود. جمله معروفی وجود دارد که می‌گوید: «عقل سالم در بدن سالم» و من به این جمله کاملا اعتقاد دارم.

ما شما را به عنوان هنرمندی عموما کم‌کار می‌شناسیم. در فضای تلویزیون که جز این مسابقه، حضور دیگری از شما ندیده‌ایم و حتی در سینما هم انتخاب‌هایتان محدود و گزیده است. دلیل عدم فعالیت‌تان بویژه در تلویزیون چیست؟

دلیلی در کار نیست. اگر پروژه‌ای به من پیشنهاد شود که فیلمنامه خوب و درجه‌یک داشته باشد و وسوسه‌ام کند، حتما به تلویزیون خواهم آمد و مشکلی برای حضور در این رسانه ندارم. شاید در مقاطعی عده‌ای از بازیگران سینما نسبت به تلویزیون موضع می‌گرفتند و خود من هم جزو آن عده بودم، اما الان واقعا این‌گونه نیست و تلویزیون، سینما و تئاتر، همه رسانه‌هایی هستند که از طریقشان می‌توانیم فعالیت‌هایمان را به نمایش بگذاریم و تجربه کسب کنیم.

به طور کلی چه نقش‌هایی را ترجیح می‌دهید و در جست‌وجوی چه نقش‌هایی هستید؟

سعی می‌کنم ژانرهای مختلف را کار و تجربه کنم.

نقش خاصی در ذهن‌تان نیست؟

واقعیت این است که همه انتخاب‌های ما دست خودمان نیست. فیلمنامه‌نویس‌هایی هستند که از ابتدای نگارش فیلمنامه، بازیگر خاصی را برای برخی نقش‌ها در نظر دارند یا کارگردانانی که وقتی فیلمنامه را می‌خوانند، ذهن‌شان به طرف یک بازیگر کشیده می‌شود. در نتیجه شما به عنوان یک بازیگر، در وهله اول انتخاب می‌شوید و بعد اگر خودتان هم فیلمنامه را بپسندید و با آن ارتباط برقرار کنید، می‌توانید به کار وارد شوید. در نتیجه نمی‌توانم بگویم من فقط نقش مثبت یا منفی یا طنز و جدی می‌خواهم. ابتدا باید ببینم برای چه نقش‌هایی برگزیده می‌شوم.

و بر این اساس ممکن است برخی کارگردان‌ها فکر کنند شما به تلویزیون علاقه‌ای ندارید و نقشی هم برای بازی در تلویزیون به شما پیشنهاد نکنند...

نه، این‌طور نیست. من همین سال گذشته دو پیشنهاد تلویزیونی داشتم که کارهای خوبی هم بودند؛ اما متاسفانه با کار سینمایی‌ام همزمان بودند. به هر حال پیشنهاد تلویزیونی هم دارم و این‌طور نیست دیگر هیچ پیشنهادی در کار نباشد.

حالا که در این مسیر تازه قرار گرفته‌اید، آیا باز هم شما را در قالب اجرای برنامه‌ها خواهیم دید؟

فعلا مشغول تجربه کردن هستم و به نظرم هرقدر در این راه تجربه کسب کنی، باز کم است. در این مدت بازخوردهای خوبی داشتم و به هر حال گرچه انتقادات و ایرادهایی هم بوده، اما با کمک دوستان در راه رفعشان قدم برداشته‌ام و برنامه در قسمت بعد بهتر شده‌است. از کسب تجربه‌های جدید لذت می‌برم و اگر با پیشنهادی مواجه شوم که احساس کنم متفاوت است، اجرایش را خواهم پذیرفت.

جای مجری‌ها را نگرفته‌ایم

از وقتی بازیگرانی چون من، محمدرضا گلزار، حمید گودرزی و دیگران وارد عرصه اجرا شده‌ایم، برخی انتقادها از جانب مجریان قدیمی‌تر مطرح شده و می‌گویند چرا بازیگران سینمایی وارد فضای اجرای تلویزیونی می‌شوند. به نظرم این قضیه جایی برای انتقاد ندارد، چراکه اخیرا اکثر مجری‌ها هم بازیگر می‌شوند. حالا ما هم باید بگوییم چرا آنها بازی می‌کنند؟ هیچ‌کسی جای کس دیگری را نمی‌تواند بگیرد و ورود ما دلیل بر بیکار شدن کسی نیست.
اعتقاد شخصی من این است اگر ما بازیگرها به بحث اجرا وارد می‌شویم، قرار نیست اجرا کنیم؛ بلکه اجرا کردن را بازی می‌کنیم و ممکن است حتی قراردادهایمان در قالب مجری ـ‌بازیگر امضا شده باشد. این هم نوعی بازی کردن است و من حتی پیشنهاد داشتم که در مجموعه‌ای نقش یک مجری تلویزیونی را بازی کنم.

زهرا غفاری
رسانه