به دنبال سوالات و ذهنیت‌های ایجاد‌شده درباره اجازات رهبری برای به‌کارگیری تعدادی محدود از بازنشستگان و سرانجام سوال همراه با تندی یکی از طلاب در درس خارج فقه از ایشان، رهبری در ابتدای درس خارج فقه روز سه‌شنبه هفته گذشته مختصر و روشنگرانه، نکاتی گفتند. این یادداشت به محتوای مربوط به چرایی این اجازات و نظر رهبر انقلاب درباره قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان نمی‌پردازد؛ زیرا نکات حاشیه‌ای و فرامتنی آن را به مراتب مهم‌تر و آموزنده‌تر می‌دانم.
کد خبر: ۱۱۹۱۴۳۶

این یادداشت همچنین به بعد پاسخگویی و شفافیت رفتار و اخلاق و ادب حکمرانی رهبر حکیم انقلاب اسلامی ورود نمی‌کند، هر چند درس‌های بسیار ارزشمندی اینجا نهفته است که البته مقداری هم در این باره گفته‌اند.
آنچه در این یادداشت به آن می‌پردازم پاسخ به یک پرسش به بهانه ورود رهبری به موضوع بازنشستگان است.
مدتی است با توجه به افزایش مشکلات اقتصادی و معیشتی و ضعف دستگاه‌های اجرایی در بخش‌های مختلف، عامدانه در این سوال دمیده می‌شود یا عده‌ای از سر ارادت این پرسش را مطرح کرده‌اند که چرا رهبری مستقیم وارد حل مشکلات نمی‌شوند؟ حتی برخی بزرگان در جلساتی به حضرت آقا گفتند، شرایط کشور عادی نیست تا از طرق عادی مشکلاتش حل شود و تلویحا خواستار ورود مستقیم ایشان شدند؛ اما ایشان ضمن توجه به شرایط خطیر (و البته نه بحرانی) کشور بصراحت فرمودند: «ایجاد تشکیلات موازی با دولت هم راه اصلاح نیست... کار جهادی باید انجام بگیرد اما به وسیله چه کسی؟به وسیله خود مسؤولان؛ در مجاری قانونی باید این کار انجام بگیرد. بله، یک موردی ممکن است باشد که مسؤول دستگاه دولتی، قانون جواب ندهد، احتیاج باشد یک کار برخلاف قانون انجام بدهد، احتیاج باشد از ما اجازه بگیرد که ما حتما همراهی و کمک خواهیم کرد؛ این مشکلی ندارد... اما کار را باید خود مسؤولان مربوطه انجام بدهند. کار موازی در کنار دستگاه دولتی کار موفقی نیست؛ این تجربه قطعی این حقیر است در طول این سال‌ها.»
آنچه در ماجرای ساده بازنشستگان و پیش از آن در استجازه رئیس قوه قضاییه برای برخورد با مفسدان اقتصادی و کمک و همراهی رهبری با دستگاه‌ها اتفاق افتاد، دوراندیشی و حکمت رفتار رهبر معظم انقلاب اسلامی را یک بار دیگر آشکار ساخت. در این دو مورد، رهبری مستقیما وارد نشدند و صرفا برای کمک به دستگاه‌های مجری، مانع را برداشتند اما این همه هیاهو و سوال و ابهام پراکنده شد؛ آیا اگر رهبری خود مستقیما وارد مسائل مختلف کشور می‌شدند یا بشوند ده‌ها سوال و اما و اگر از سوی افکار عمومی و نخبگان بی‌غرض و افراد مغرض مطرح نمی‌شود که چرا؟!
ورود مستقیم رهبری به حل وفصل مشکلات کشور در بخش‌های مختلف، صرف‌نظر از این‌که اولا عملا ممکن نیست و سازوکارها و عِدّه و عُدّه دستگاه رهبری کفاف چنین ورودی را نمی‌کند و ثانیا منجر به سلب مسؤولیت دستگاه‌ها از خودشان می‌شود و ثالثا در مواردی مردم‌سالاری را مخدوش می‌کند، سوالات و ابهاماتی را هم متوجه رهبری خواهد کرد که به هیچ وجه به صلاح این جایگاه نیست.
البته همان‌طور که خود معظم له تصریح کرده‌اند، رهبری در شرایط خاص و در صورت نیاز، در برداشتن موانع از
سر راه دستگاه‌ها هر چند آن مانع قانون باشد، با استفاده از اختیارات قانونی و شرعی خود، مساعدت کرده و خواهند کرد و این (گره‌گشایی از کار دستگاه‌های اجرایی) یکی از اصول حاکم بر تصمیمات رهبر معظم انقلاب اسلامی است.
نهاد رهبری، نهاد مهم و مقدسی است که باید به عنوان فصل‌الخطاب باقی بماند و در شرایط حساس حلّال مشکلات باشد و نباید اجازه داد درگیر مسائلی شود که این جایگاه را تقلیل دهد.

مهدی فضایلی
کارشناس ارشد رسانه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها