آب غار علیصدر برای کشاورزی مصرف نمی‌شود

با این حال آنچه در هفته‌های اخیر نام این غار را دوباره بر سرزبان انداخت، نه وجه گردشگری‌اش که بحث بر سرکاهش آب درون غار بود؛ آبی که گفته شد در خفا و توسط کشاورزان به مزارع منتقل می‌شود و می‌رود تا بزرگ‌ترین و زیباترین غار آبی جهان را هم مثل سایر مناطق کشور به مرز بی‌آبی و خشکی برساند.

زمزمه پایین آمدن تدریجی سطح آب غار علیصدر ابتدا از طریق انجمن‌های محیط‌زیستی همدان به گوش‌مان رسید. سمن‌هایی که شرایط محیط‌زیستی استان را به جد و هوشمندانه رصد می‌کنند. آنها به جام‌جم گفتند باوجود چشمه آب درون غار و برخلاف معمول، سطح آب هر ماه و هرهفته پایین‌تر می‌رود و ردش را که گرفته‌اند، به لوله‌های انتقال آب از مسیری پشت یا کنار غار به مزارع کشاورزی رسیده‌اند. خبرنگار جام‌جم در همدان درصدد برآمد تا موضوع بهره‌برداری غیرمجاز آب از غار را از نزدیک رصد کرده و صحت و سقم ماجرا را دریابد،بنابراین به غار علیصدر و روستای نزدیک غار یعنی روستای علیصدر سفر کرد.بررسی‌های میدانی و شواهد او اما خلاف ادعای سمن‌ها را ثابت کرد که این خود جای بسی شکر دارد. بومیان منطقه به خبرنگار جام‌جم گفته‌اند که نه‌تنها از آب غار برای مصارف کشاورزی استفاده نمی‌شود، بلکه چند متر آن طرف‌تر از مجرای ورودی آب به داخل غار، چشمه‌ای جوشان است که آب آن توسط مسئولان شرکت آب، دوشاخه شده که یک شاخه به داخل غار و دیگری برای آبیاری مزارع هدایت می‌شود. غلامعلی رضایی، یکی از اهالی روستا دراین‌باره گفته: مردم روستای علیصدر و روستاهای اطراف، از زمان‌های بسیار دور به وجود این غار پی‌برده بودند و از آب آن بهره‌برداری می‌کردند تا این‌که در سال 1342 گروهی 14نفره از اعضای هیات کوهنوردی همدان، غار علیصدر را مورد بازدید و کاوش قرار دادند و توانستند با وسایل ابتدایی، مانند فانوس و تیوپ لاستیکی مسافتی از غار را طی کنند. وی افزود: در سال 1346 با پخش خبر کشف این غار شگفت‌انگیز و بی‌انتها در سطح رسانه‌های ملی، سیل محققان، کوهنوردان و علاقه‌مندان به آثار طبیعی به سوی آن سرازیر شد. در سال 1352 کوهنوردان همدان دهانه و ورودی غار را به قطر 50 سانتی‌متر تعریض کردند و از سال 1354 استفاده عمومی از غار علیصدر کلید خورد.به گفته رضایی از آن روز تاکنون به‌منظور سهولت بازدید و رفاه حال گردشگران، اقدامات بسیاری درون غار انجام شده که علاوه بر افزایش طول مسیر آبی برای قایقرانی، مسیرهایی در خشکی به مسیر بازدید افزوده شده که مناظر جدید و بدیعی را در جلوی دیدگان مشتاق گردشگران قرار می‌دهد و همه اینها برای جامعه محلی همجوار غار بسیار مهم و ارزشمند است و خود در حفظ این جاذبه جهانی اهتمام دارند و اینگونه نیست که کمر به نابودی آن ببندند.غار علیصدر از بسیاری جهات به سبب وجود گذرگاه‌های ممتد آبی و دریاچه‌های وسیع و قابل قایقرانی که در سرتاسر غار گسترده شده‌اند، یکی از زیباترین جلوه‌های طبیعی ایران و جهان و پدیده‌ای منحصر به فرد در نوع خود است که فقط در معدودی از غارهای جهان، چنین زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای وجود دارد.

طولانی‌ترین غار آبی جهان حدود 190 میلیون سال عمر دارد و مانند موجودی زنده در حال حیات است که تولد آن در دوره دوم زمین‌شناسی انجام گرفته است که به تعبیری بهشت خاموش سرزمین ایران نیز نامیده می‌شود و برند گردشگری استان همدان است که همه ساله تعداد گردشگران زیادی را از سراسر دنیا به سمت خود جذب می‌کند، اما زیرساخت‌های ایجاد شده در این منطقه کافی نبوده و نارضایتی‌های زیادی را برای گردشگرانی که هزینه 25هزار تومانی برای مسیر عادی و 35هزار تومانی برای مسیر VIP پرداخت می‌کنند به‌وجود آورده است؛ مشکلاتی در حوزه اسکان، خدمات‌رسانی، بهداشت و درمان، راه و... که نیازمند توجه بیشتر مسئولان گردشگری کشور و استان است.گفتنی است چندی پیش نحوه خدمات‌رسانی نامطلوب در ورودی غار نیز که به ترمینال‌های مسافرتی تشبیه شده بود و بی‌توجهی شرکت گردشگری متولی غار که بخش خصوصی است، خبرساز شد.

غار علیصدر بیست و سومین اثر طبیعی ملی است که در ۱۵ دی ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفته و برای پایتخت نشینان آزادراه ساوه - همدان بهترین مسیر انتخابی برای رسیدن به آن است.

شکوفه رنجبر