لباس شخصیت نمی آورد اما ...

به گزارش جام جم آنلاین ،چشمش دنبال نوعی مانتو است که بیشتر به لباس های مخصوص مهمانی ها می خورد. رنگ خاصی هم دارد و طراحی اش هم متفاوت است. متفاوت از این لحاظ که از لحاظ عرف ایرادات فراوانی در آن دیده می شود. اتفاقی که در این فروشگاه می افتد در بسیاری از فروشگاه های دیگر تکرار می شود. بسیاری از دختران و زنان جوان به دنبال مانتوهای عجیب و غریب و غیر متعارف هستند. واقعیت تلخ این است که خیلی وقت است سلیقه های غربی به بازار البسه ایران وارد شده. از مانتوهای تنگ و کوتاه گرفته تا نازک و با طراحی های عجیب و غریب. مانتوهایی با طرح جمجمه سر و یا عباراتی که به شکل باورنکردنی و بدون آگاهی خریدار و فروشنده حاوی جملاتی بسیار ناپسند به زبان انگلیسی هستند. چگونه می توان این ناآگاهی را از بین برد؟ چگونه می توان سلیقه ها را تغییر داد؟ چگونه می توان مشتری را نسبت به ناهنجاری هایی که در پی پوشش نامناسب به وجود می آید آگاه کرد؟ برای هر سوال پاسخی به تفصیل وجود دارد اما پاسخ مشترک به «فرهنگ سازی» برمی گردد. راه های فرهنگ سازی باز هم سوال به وجود می آید. این فرهنگ سازی را چگونه می توان انجام داد؟ لیلا بختیارزادگان مشاور فرهنگی و جامعه شناس در این رابطه به جام جم آنلاین گفت: «در بسیاری اوقات "آگاهی" نسبت به مسائل مختلف وجود ندارد. در همین مورد که بسیاری از دختران تمایل به پوشیدن مانتوهای عجیب دارند همه چیز به ناآگاهی برمی گردد. برای این فرد تمایزی بین خوب و بد تعیین نشده است. در واقع یکی از وظایف فراموش شده والدین در این ماجرا دیده می شود. والدین فرزند به او نگفته اند که خوب و بد در پوشیدن لباس چیست و فرهنگ جامعه چه چیزی را می طلبد.» وی افزود: «هیچ چیز نباید به صورت تحمیلی باشد اما از سوی دیگر باید رسوم، سنت و فرهنگ جامعه در اولویت قرار بگیرد. سلیقه ها در حالی بر حسب شرایط و مد به سمت و سوی طراحی های عجیب و مضحک برمی گردد که از سوی دیگر می توان کثرت طراحی های شیک و قابل قبول را در برابر یک فرد قرار داد. حالا اگر او بنا به دلایلی به طراحی های عجیب و مضحک تمایل دارد به ناهنجاری های متعددی برمی گردد.» بختیارزادگان گفت: «مگر در دنیای مد چه می گذرد؟ جز این است که طراحان با زیرکی و هوشیاری آنچه را که مطابق سلیقه عموم است عرضه می کنند؟ چرا طراحان داخلی ما نمی توانند؟ پاسخ دقیق و عقلانی به این سوال در تخصص و اصلا مبحث ما نیست اما باید گفت که طراحان و تولیدکنندگان داخلی از ارائه تنوع محصولات به بازار ناتوان هستند و چیزی که ارائه می کنند در واقع یک کپی ناشیانه و سرسری از نمونه های خارجی است.» این جامعه شناس عنوان کرد: «باید این توانایی وجود داشته باشد که به جای تحمیل یک نوع سلیقه به تشویق و تبلیغ نمونه های مناسب پرداخت. با تنوع رنگ و تنوع طرح البته به شرط حفظ موازین فرهنگی می توان تغییر اساسی در نزد عموم به وجود آورد. تشویق طراحان داخلی به سمت نمونه های ساده اما شیک و البته تشویق به سمت طراحی الهام گرفته شده از لباس های سنتی چیزهایی است که قبلا با موفقیت روبرو شده است.» وی تاکید کرد: «نکته دیگر که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که با تولیدکنندگان لباس های مضحک برخورد شود. من نمی توانم در رابطه با برخی از مانتوهای موجود در مغازه ها و مراکز خرید واژه دیگری به غیر از مضحک را به کار ببرم. این مانتوهای مضحک نه دوختی ظریف و حرفه ای دارد و نه اینکه مناسب سن یک فرد بزرگسال است اما بدون هیچ مشکلی به فروش می رسند. این نوع لباس ها واقعا برازنده نیست.» این جامعه شناس در رابطه با آسیب شناسی و ناهنجاری های مانتوهای نامتعارف گفت: «به طور کامل به این موضوع که "لباس شخصیت می آورد" اهمیتی قائل نیستم اما این موضوع که نوع پوشش یک فرد در ذهن دیگر افراد نوع شخصیت و رفتار وی را مبادرت می کند شکی نیست. یک فرد با لباس نامناسب ممکن است در ذهن دیگران ناموجه جلوه کند و حتی شبیه افراد خلاف کار به نظر برسد. باور کنید نوع پوشیدن لباس ممکن باعث شود تا وی در ذهن دیگران فردی همانند معتادان به نظر برسد.» وی در پایان گفت:«تا زمانی که خط مشی اساسی برای تولید کنندگان تعیین نشود نمیتوان انتظار داشت برخی ازناهنجاری های پوششی در جامعه رخ ندهد.»