ونگر و نیاز به هوایی تازه در آرسنال

با نگاهی به همین ترکیب، بسیاری به این مساله پی می‌برند که از آخرین موفقیت چشمگیر آرسنالی‌ها در لیگ جزیره بیش از یک دهه می‌گذرد. رایس ازجمله افرادی است که در سال‌های اوج آرسنال اوایل قرن جاری کنار ونگر بود و نقش بسزایی در آخرین قهرمانی این تیم در لیگ جزیره در سال 2004 داشت. البته آرسنال طی چند ماه گذشته، شاهد تغییراتی در باشگاه بوده است. رائول سانلی، مدیر فوتبالی سابق بارسلونا، اسون میسلینتات، مدیر جذب بازیکن در دورتموند و ینس لمن دروازه‌بان سابق همین آرسنال از جمله افرادی هستند که طی چند ماه گذشته به این باشگاه اضافه شده‌اند، اما مشکل اصلی اینجاست که در زمان تمرین، بازیکنان جوان و کنونی آرسنال در اختیار کادر مربیگری قرار می‌گیرند که تیری آنری، پاتریک ویه‌را و دنیس برگ‌کمپ هم با همین افراد تمرین می‌کردند.

ونگر و دستیارانش این روزها بیش از هر زمان دیگری سالخورده و پیر به نظر می‌رسند و نبود ایده و تفکری جدید از سوی آنها را می‌توان در نتایج کنونی آرسنال بخوبی مشاهده کرد. از سوی دیگر، وجود بازیکنانی همچون تئو ولکات، متئو دبوشی و پر مرته‌ساکر نیز موجب شده موجی کسالت‌بار هم روی نیمکت ذخیره‌های این تیم مشاهده شود. ترکیب آرسنال مقابل فارست که
به شکست انجامید و مقابل چلسی در لیگ برتر که با تساوی 2 بر 2 به پایان رسید گرچه تفاوت‌های زیادی با هم داشت، اما نقاظ ضعف مشترکی در هر دو دیده می‌شود. در این دو بازی آرسنال براحتی دروازه‌اش باز شد و نبود یک لیدر در میانه میدان بوضوح مشاهده می‌شد. بنابراین براحتی می‌توان دلیل این کاستی‌ها را روی نیمکت مربیان آرسنال دید.

این اتفاقات درحالی است که ونگر همین چند هفته پیش رکورد فرگوسن در زمینه نشستن روی نیمکت مربیگری یک تیم در لیگ جزیره را شکست، اما تفاوتی که میان این دو مربی وجود داشت و به واسطه آن فرگوسن توانست به اسطوره‌ای در دنیای فوتبال تبدیل شود این بود که پیرمرد دوست‌داشتنی اسکاتلندی به طور متناوب تیم مربیان و دستیارانش را عوض می‌کرد. برایان کید، استیو مک لارن، والتر اسمیت، کارلوس کی‌روش، مایک فیلان و رنه مولن‌استین از جمله افرادی بودند که در دوران فرگوسن کنار او روی نیمکت شیاطین سرخ نشستند و هر کدام فکر و جریانی تازه را در این باشگاه به وجود آوردند. در مقابل تنها تفاوت ایجاد شده از سوی ونگر طی تمام این سال‌ها، رفتن رایس و آمدن بولد بوده است.

آرسنال تا اینجای فصل از جام حذفی کنار رفته، شانسش برای رسیدن به صدر کاملا از بین رفته و تنها چشم به لیگ اروپا و جام اتحادیه دوخته است. البته طرفداران توپچی‌ها بخوبی می‌دانند که از این دو نیز نمی‌توانند انتظار موفقیت داشته باشند. با بودن تیم‌هایی همچون ناپولی، دورتموند و اتلتیکو مادرید کار آرسنال برای قهرمانی در لیگ اروپا چیزی شبیه ماموریت غیرممکن است. در جام اتحادیه نیز باید برای رسیدن به فینال باید تیم‌هایی همچون چلسی و منچسترسیتی را شکست دهند. ارسنال در سال‌های ابتدایی حضور ونگر در بسیاری از این موارد در اوج بود، اما اگر ایده‌ها و تفکرات ونگر نیز با زمان تغییر کرده بود، شاید حال و روز کنونی توپچی‌ها بهتر از این بود.