به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، در زمان حاضر دستکم 41 میلیون نفر یعنی 52 درصد ایرانیان تحت پوشش این سازمان قرار دارند و از امکانات مختلف آن از جمله درمانی و بازنشستگی بهره مند هستند و از این لحاظ وجود چنین سازمانی یک نیاز حیاتی و مبرم در جامعه محسوب می شود.
ورشکستگی یا دستکم وارد شدن صدمه به چنین سازمانی، به هیچ وجه توجیه پذیر نیست و در صورت درستی چنین سخنی از هر راهی باید مانع تضعیف آن شد. بر این مبنا هر گزارش و تحقیقی که درباره آینده این سازمان منتشر می شود باید با نگاه کارشناسی با آن برخورد کرد و پاسخ های کارشناسی نیز به آن داد.
اخیرا گزارشی از مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی درباره وضعیت سازمان تامین اجتماعی و احتمال ورشکستگی این سازمان در آینده منتشر شد. این خبر نگرانی های زیادی در جامعه بوجود آورده است. نگرانی ها در زمانی مضاعف شد که براساس خبر یک رسانه داخلی، حتی منصور اعتصامی معاون فرهنگی سازمان تأمین اجتماعی نیز در این زمینه نسبت به ورشکستگی سازمان تأمین اجتماعی در آینده هشدار داده است.
نمی توان گفت گزارش مرکز پژوهش های مجلس و یا اظهار نظر معاون فرهنگی سازمان تامین اجتماعی کاملا غلط و نادرست است در حالی که نمی توان گفت همه آن چیزی که آنان مطرح کردند نیز درست است.
در اینجا دو مساله باید مورد توجه قرار گیرد نخست اینکه نمی توان از کنار این دو اظهار نظر به سادگی گذشت و باید موضوع کاملا رسیدگی و بررسی شود که اکنون وضعیت سازمان تامین اجتماعی چگونه است زیرا دستکم نصف ایرانیان در این سازمان تحت پوشش هستند و مسائل درمانی و حقوق بازنشستگی آنان از این طریق تامین می شود.
دوم اینکه در انتشار این گونه گزارش ها باید همه جنبه ها از جمله موثق بودن گزارش در نظر گرفت تا سبب نگرانی مردم نشود.
سیدتقی نوربخش مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی در واکنش به این اظهارنظرات می گوید: این سازمان چون «بین النسلی» است و نظام اسلامی متعهد تعهدات خود می باشد پس ورشکستگی در سازمان تامین اجتماعی معنایی ندارد.
این سخن هر چند کلی بوده اما تا حدودی از نگرانی ها کاست اما شاید در طیفی از جامعه این اظهار نظر کافی نباشد. سازمان تامین اجتماعی می تواند بطور مستدل در این زمینه توضیح دهد که چگونه سخنان و اظهارات دو مرجع بالا و خیلی از کارشناسان دیگر اشتباه است و سازمان برای رفع بحران های احتمالی کوچک و بزرگ آنچه راهکارهایی دارد.
تامین اجتماعی، سازمانی است که باید در هر زمان و دوره ای خود را آماده مقابله با بحران ها کند و اساسا وجود چنین سازمانی نیز برمبنای کاستن از بحران های اجتماعی و اقتصادی جامعه است و تصور اینکه خودش در آینده باعث بحران شود، مشکلات جامعه را چند برابر می کند.
سازمان تامین اجتماعی با چنین مشخصه ای باید در همه شرایط جامعه از وضعیت تحریم و غیرتحریم آماده باشد و خود، وقوع احتمالی بحران های اجتماعی را رفع کند.
با این حال بطور طبیعی هر سازمانی می تواند با بحران روبرو شود و سازمان تامین اجتماعی نیز از این قاعده مستثنی نیست اما دستکم یک تفاوت اساسی بین سازمان های بزرگ و کوچک وجود دارد. وقتی بحرانی در سازمان های بزرگی مثل تامین اجتماعی به وجود آید، طیف بسیار گسترده ای از جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد.
بطور طبیعی در سال های آینده که شاید به یک دهه بیشتر طول نخواهد کشید، جامعه ما به خاطر کاهش زاد و ولد، به سمت جمعیت سالمندی پیش خواهد رفت، یعنی اگر چند سال پیش جامعه ما جوان بود حالا به سمت پیر شدن گام برخواهد داشت.
پیری جمعیت، مسائلی با خود به همراه دارد. نخست اینکه این جمعیت دیگر مولد نیست و برای گذران دوره بازنشستگی نیازمند مستمری همین صندوق بازنشستگی و تامین اجتماعی است.
هزینه های همین جمعیت پیر در دوره بازنشستگی بالا خواهد رفت که درمان بیماری ها یکی از آنها است. تامین اغلب این هزینه ها به دوش سازمان تامین اجتماعی است که سازمان یاد شده در آن سال ها طبیعتا به نسبت جمعیت کشور، شمار کمتری از بیمه شدگان را تحت پوشش دارد که حق بیمه را به عنوان یکی از منابع در آمد سازمان تامین اجتماعی پرداخت کنند.
همانطور که در بالا گفته شد یکی از منابع درآمد سازمان تامین اجتماعی، دریافت حق بیمه از بیمه شدگان است اما به نظر می رسد در سال های آینده شمار بیمه شدگان سازمان کمتر خواهد شد و به همین نسبت نیز منابع درآمد آن نیز با کاهش روبرو خواهد شد.
کاهش شمار بیمه شدگان در کنار افزایش شمار مستمری بگیران و بازنشستگان قطعا توازن منابع و «هزینه ها و مخارج» سازمان را بالا خواهد برد و در این جا باید راهکارهای دیگری برای جبران این کسری لحاظ کرد. چنین راهکارهایی را نه در آن زمان بلکه باید از همین حالا پیش بینی شود؛ سازمان مثل گذشته باید منابع اقتصادی دیگری درنظر بگیرد اما این بار باید گسترده تر از گذشته باشد.
سازمان تامین اجتماعی باید برای خروج از مشکلات، مطالبات خود را دریافت کند که به گفته منصور اعتصامی، اکنون این سازمان 93 هزار میلیارد تومان از دولت مطالبه دارد.
موقعیت و جایگاه سازمان تأمین اجتماعی در کشور به گونهای است که به عنوان بزرگترین نهاد بیمهای، بزرگترین خریدار درمان، دومین تولیدکننده درمان، پر ارتباط ترین نهاد با بدنه جامعه و یکی از بزرگترین بازیگران بازار سرمایه، سهم زیادی در ایجاد آسایش و آرامش جامعه دارد و در هیچ حالتی نباید جایگاه آن تضعیف شود و صدمه ببینید.