پاسخ به پرسش‌های شما

چاردیواری: آگورافوبیا (بازار هراسی یا گذرهراسی) به ترس از حضور در مکان‌های پرازدحام و شلوغ، مثل سینما، مراکز خرید، وسایل حمل‌و‌نقل عمومی و... اطلاق می‌شود که امکان خروج فوری و راحت از این مکان‌ها وجود ندارد. این اختلال به معنای ترس از تنها ماندن در خیابان یا اماکنی است که فرد تصور می‌کند احتمال کمک رسیدن به او اندک است. این نوع فوبیا ناتوان‌کننده‌ترین مشکل فوبی و نیز شایع‌ترین نوع آن است که بیماران را وادار به جست‌وجوی کمک حرفه‌ای و مراجعه به روان‌پزشک می‌کند.

آگورافوبیا معمولا با افکار اضطرابی درباره غش کردن یا از دست دادن کنترل در حضور جمع همراه است و عمدتا منجر به اجتناب از این محل‌ها می‌شود. از جمله علائم این اختلال تپش قلب، تعریق، احساس لرزیدن یا رعشه، احساس کوتاه شدن نفس، احساس خفه شدن، احساس ناراحتی یا درد قفسه سینه، تهوع یا ناراحتی شکمی، احساس سرگیجه، تلوتلو خوردن، منگی یا ضعف، ترس از دست دادن تسلط بر خود، ترس از مردن و احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن در هنگام قرار گرفتن در شلوغی است. نخستین قدم در برخورد با آگورافوبیا، رد اختلال افسردگی است. ضمنا از آنجا که مهم‌ترین فاکتور ابقا‌کننده‌ این بیماری اجتناب از مکان‌های باز و پر رفت و آمد است پس به همین دلیل باید بیماران را با موقعیتی که از آن اجتناب می‌کنند، رویارو کرد و بیمار نباید تا زمان فرونشستن اضطراب آن موقعیت را ترک کند. برای درمان این اختلال ترکیبی از درمان‌های غیردارویی و دارویی مؤثر شناخته شده است. بهترین روش درمان این اختلال، رفتاردرمانی است.

تکنیک‌های مختلفی نظیر حساسیت‌زدایی تدریجی، مواجه‌سازی یا غوطه‌ورسازی با کمک آموزش آرام‌سازی از سوی روان‌پزشکان یا روان‌شناسان بالینی در درمان این اختلال استفاده می‌شود که به نحو کاملا مؤثری با بهبود این اختلال همراه است. سایر روش‌های درمانی نظیر روانکاوی، خانواده درمانی و نیز استفاده از داروها از سوی روان‌پزشکان توصیه شده‌اند که با بهبود قابل توجه این اختلال توأم است. به هر حال با توجه به شیوع بسیار بالای این بیماری و ایجاد اختلال در عملکرد عادی و روزمره افراد مبتلا از یک‌سو و وجود درمان‌های موثر برای آن ازسوی دیگر، تشخیص و درمان آن اهمیت بسزایی خواهد داشت. فراموش نکنیم در این بیماری درمان قطعی وجود دارد که با ترکیبی از جلسات روان‌شناختی و مصرف برخی داروها در طول زمان صورت می‌گیرد.

سلام من 20 سال دارم و فکر می‌کنم دچار بیش فعالی هستم، لطفا درباره علائم آن و این‌که آیا قابل درمان است یا نه به من کمک کنید.

چاردیواری: اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالان یک اختلال روانی است که به‌صورت اختلال در حفظ تمرکز فکری و بیش فعالی و رفتارهای تکانشی و غیرعادی بروز می‌کند. برای علائم اختلال می‌توان به مواردی مانند روابط ناپایدار، عملکرد نامناسب کاری و تحصیلی و اعتماد به نفس پایین اشاره کرد. بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالی ممکن است مشکلاتی در تمرکز کردن یا اولویت‌بندی کارها و فراموشی جلسات یا برنامه‌های دسته‌جمعی را تجربه کنند.

ناتوانی در کنترل رفتارها می‌تواند بی‌حوصلگی و بی‌قراری در صف یا رانندگی در زمان ترافیک تا نوسانات خلقی و ابراز ناگهانی خشم را شامل شود. تمام بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالی در دوران کودکی اختلال نقص توجه و بیش فعالی کودکان را نیز داشته‌اند، حتی اگر در دوران کودکی آنها تشخیص داده نشده باشد. درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی در حال حاضر شامل دارودرمانی، مشاوره روان‌شناسی یا هر دو مورد است. ترکیبی از روش‌های درمانی و دارودرمانی اغلب برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی موثرتر است. مشاوره برای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالان می‌تواند مفید باشد و معمولا شامل مشاوره روان‌شناسی (روان‌درمانی) و آموزش درخصوص این اختلال می‌باشد.

عطیه رضایی - روان‌شناس بالینی