نبود متولی برای رسیدگی به مشکلات بیماران ملال جنسیتی

ملک‌آرا پس از این کار درپی این بود تا استانداردهای تغییر جنسیت را در ایران برقرار کرده و به تراجنسی‌های دیگر کمک کند. مریم ملک‌آرا انجمن حمایت از بیماران مبتلا به اختلالات هویت جنسی ایران را در سال 1386 با کمک چند نفر از پزشکان برای حمایت از تراجنسی‌های ایرانی ثبت کرد و هرچند که خودش دیگر در میان ما نیست، اما آثار خدمتش برای این بیماران همچنان پابرجاست. هرچند که این روزها انجمن بیماران مبتلا به اختلالات هویت جنسی در گوشه‌ای از میدان خراسان تهران جای گرفته و کمتر کسی برای نشان دادن دردهای این بیماران به آنجا می‌رود.

حالا محمدعلی طاهرخانی، رئیس انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی به جام‌جم می‌گوید، هم اکنون صد بیمار ترنس در انجمن عضویت دارند و تاکید می‌کند که یکی از چشم‌اندازهای انجمن شناسایی همه ترنس‌های کشور و ارائه خدمت به آنهاست. منظورم شناسایی ترنس‌ها یا عضویابی است بیشتر.

او با اعلام این‌که برای شناسایی ترنس‌ها طرحی را به سازمان بهزیستی و شهرداری داده‌ایم، می‌گوید: شناسایی این افراد هزینه‌بر است و این هزینه‌ها باید تامین شود. البته برنامه‌هایی هم داریم که یک بانک اطلاعاتی از ترنس‌های سراسر کشور تهیه کنیم.

طاهرخانی درباره برخی پارک‌های موجود در سطح شهر تهران که به‌عنوان پاتوق افراد مبتلا به اختلالات جنسیتی شناخته می‌شود، می‌گوید: در این مناطق شاهد بودیم که نیروی انتظامی بارها به طور ضربتی وارد عمل شده و این بچه‌ها را دستگیر کرده‌اند. البته برخی از شهرداری‌های این مناطق هم جلساتی را درباره این موضوع برگزار کرده‌اند تا بتوانیم افراد را در آنجا شناسایی کنیم.

البته جذب این افراد در انجمن، کار آسانی نیست، چراکه آنها به طور مداوم تغییر مکان می‌دهند و از طرفی ممکن است افراد مبتلا به اختلالات دیگری هم در میان آنها باشند. کاری که ما می‌توانستیم انجام دهیم این بوده که کارت ویزیت انجمن را در این مناطق پخش کنیم که البته با این کار جواب هم گرفته‌ایم.

او با تاکید بر این‌که استفاده از کلماتی چون ، دوجنسه و ... برای این افراد اشتباه است، می‌گوید: ترنس در واقع اختلال هویت جنسی است و نه چیز دیگر. در حال حاضر در دنیا اختلال هویت جنسی را به‌عنوان ملال‌جنسی(آزردگی جنسی) هم می‌شناسند.

طاهرخانی با بیان این‌که توان مالی انجمن برای پیشبرد برنامه‌های شناسایی و کمک به این بیماران، بسیار کم است، می‌گوید: سایر سازمان‌های مردم نهاد و انجمن‌هایی که برای بیماران کلیوی و سرطانی و... وجود دارد، از کمک‌های خیرین بهره‌مند می‌شوند. این درحالی است که چون ترنس‌ها در سطح جامعه خیلی شناخته شده نیستند و اغلب به شکل یک بزه به این موضوع نگاه می‌شود، کمک چندانی به ما نمی‌شود.

او بزرگ‌ترین نیاز بیماران مبتلا به اختلالات جنسیتی را قانون می‌داند و می‌گوید: از مجلس تقاضا داریم که برای حقوق شهروندی، مسائل نظام وظیفه، تحصیلی و... ترنس سکسشوال‌ها قانونی جامع و کامل تدوین شود. چون در حال حاضر هیچ وزارتخانه و نهاد قانونی برای رسیدگی به امور این افراد وجود ندارد. از طرفی بیمه و درمان این بیماران هم با مشکلاتی مواجه است؛ به‌طوری‌که بسیاری از جراحی‌های این افراد بدون نظارت و تخصص لازم صورت می‌گیرد و باعث مشکلات فراوانی می‌شود.

طاهرخانی در ادامه صحبتش می‌گوید: این افراد به‌دلیل ناآگاهی خانواده‌ها به مشکلات زیادی بر می‌خورند چون بحث اختلال یا انحراف جنسی در ایران لبه تیغ است و هرکس که درگیر بیماری‌های جنسی باشد، در لبه تیغ قرار دارد. گاهی بیماران ما به‌دلیل برخوردهای شدید خانواده مجبور به فرار از خانه شده و با مشکلات فراوانی چون اعتیاد، کارتن خوابی و... روبه‌رو می‌شوند.