پرچم‌های آبی و زرد در‌سواحل خزر

به گزارش جام‌جم، تنها تابلوی هشداری که تا پیش از این در برخی نقاط ساحلی استان‌های شمالی به چشم می‌خورد، تابلوهای هشدار «شنا ممنوع» بود، درحالی که از تابستان امسال و درواقع از حدود ده روز پیش، المان‌های هشداردهنده دیگری در مناطق ساحلی مازندران نصب و جانمایی شده است. این المان‌ها به صورت پرچم‌هایی در دو رنگ زرد و آبی است که رنگ آبی‌اش نشان‌دهنده پاکیزگی و سلامت شناگاه و آب‌های ساحلی و رنگ زردش علامت آلودگی آب و شناگاه که البته قدر و اندازه‌ای برای آن تعیین نشده و می‌تواند بازه‌ای از آلودگی کم تا متوسط و زیاد را شامل شود.

نشانه‌گذاری سواحل مازندران با پرچم‌های زرد و آبی، 15 تیرماه امسال با حضور معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور و حسینعلی ابراهیمی کارنامی، مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با نصب پرچم آبی در سواحل بابلسر آغاز شد؛ پرچم آبی در شناگاه بابلسر یعنی این‌که مسافرانی که قصد ورود به آب‌های این منطقه را دارید، می‌توانید با خیال راحت و بدون نگرانی از بیمار شدن و به خطرافتادن سلامتی‌تان، تنی به آب بزنید و لذت یک شنای بدون دغدغه را تجربه کنید. اما همه سواحل مازندران پرچم آبی ندارد و خیال مسافران بابت سایر شناگاه‌ها نباید چندان راحت باشد، زیرا مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران به جام‌جم می‌گوید: از میان 55شناگاه موجود و پایش شده استان، 12شناگاه که عمدتا در غرب استان هستند، آلوده تشخیص داده شده و پرچم هشدار زرد در آسمان آنها به اهتزار درمی‌آید و این یعنی مکان‌های مذکور فاقد شرایط مناسب و مطلوب برای شنا بوده و در صورت استفاده از این اماکن، احتمال آلودگی به عوامل بیماری‌زا و به خطر افتادن سلامتی افراد زیاد است.

ابراهیمی کارنامی می‌افزاید: سواحل بابلسر که جزو شناگاه‌های سالم مازندران است، اولین ساحلی بود که برای اولین بار در کشور سلامت خود را با پرچم آبی اعلام کرد و از مدیران بقیه شناگاه‌های استان نیز خواسته شده بسرعت پرچم‌گذاری در شناگاه‌های خود را اجرایی کنند.

پایش آبهای مازندران 5 بار در سال

مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به این‌که پایش و سنجش میزان آلودگی تمام شناگاه‌های مازندران انجام شده و تا به امروز قطعا پرچم‌گذاری این شناگاه‌ها نیز صورت گرفته است، خاطرنشان می‌کند که سنجش میزان آلودگی شناگاه‌ها به همین یکبار ختم نخواهد شد و از این پس به صورت متوالی و سالانه پنج بار (هر فصل یک‌بار و تابستان دو بار) این پایش از طریق نمونه‌برداری پارامترهای میکروبی و تحلیل و بررسی در آزمایشگاه‌های معتمد انجام می‌شود تا میزان کاهش یا افزایش آلودگی‌ها بدرستی رصد و تعیین شود.

ابراهیمی کارنامی، هدف از پرچم‌گذاری شناگاه‌ها را اطلاع‌رسانی به مسافران و گردشگران درخصوص کیفیت آب دریا و میزان سلامت آن عنوان کرده و می‌گوید: از مسافران و گردشگران می‌خواهیم که آنها نیز وجود پرچم‌های زرد و آبی را که نشان‌دهنده وضعیت سلامت شناگاه‌هاست از مدیران هر منطقه مطالبه کنند و این را جزو حقوق خود بدانند.

آن‌طور که مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران می‌گوید، قرار است پایش و سنجش و پرچم‌گذاری فقط به آب‌های ساحلی محدود نشود و ساماندهی زیرساخت‌های دیگری چون بهداشت دستشویی‌ها، دوش‌ها و... را نیز شامل شود.

ابراهیمی کارنامی در عین حال به تلاش برای احداث تصفیه‌خانه فاضلاب در شهرهای مازندران که فاضلابشان به دریا سرازیر می‌شود نیز اشاره کرده و می‌افزاید: امسال برای احداث سیستم فاضلاب در سه شهر گلوگاه، نکا و بهشهر ردیف اعتباری گرفته شده و برای احداث شبکه فاضلاب در پنج شهر هم با بانک جهانی به توافق رسیده‌ایم و همه اینها درحالی است که تصفیه‌خانه 1500 مترمکعبی شهرک صنعتی بشل نیز در تیرماه امسال به بهره‌برداری رسید و نظارت معادن شن و ماسه که پسماندهای آنها وارد رودخانه‌ها و دریاها می‌شود نیز در حال انجام است.

دریا آخرین مقصد فاضلاب‌های مازندران

آلودگی دریای خزر اما چیزی نیست که نشانه‌گذاری و نصب چند پرچم، خاطرها را بابت آن جمع کند و نگرانی‌ها را برطرف. مساله این است که سالانه، ماهانه و روزانه حجم زیادی از فاضلاب‌های آلوده و پسماند و شیرابه پسماند از طریق رودخانه‌های استان‌های شمالی وارد دریای مازندران می‌شود که به گفته شمس‌الله شریعت‌نژاد، نماینده تنکابن و رامسر، دلیل آن نبود شبکه تصفیه فاضلاب در شهرهای استان‌های شمالی بویژه مازندران است.

شریعت‌نژاد در گفت‌وگو با جام‌جم می‌افزاید، تقریبا هیچ یک از شهرهای مازندران شبکه تصفیه فاضلاب ندارد، برای همین تمام فاضلاب خانگی و صنعتی این شهرها بعلاوه شیرابه انبوه پسماندهای مدیریت نشده وارد رودخانه‌ها و سپس دریای خزر می‌شود.

وی با اشاره به طرح پرچم‌گذاری در شناگاه‌های مازندران تصریح می‌کند: این طرح دردی از آب‌های ساحلی دوا نمی‌کند، زیرا ساحلی که امسال آلودگی ندارد یا کم دارد، ممکن است سال دیگر و با روند فعلی، آلودگی آن تغییر یافته و افزایش یابد.

این نماینده مجلس تاکید می‌کند: باید به‌دنبال ریشه‌یابی و رفع کامل آلودگی از آب‌ها و طبیعت مازندران بود که این هم میسر نمی‌شود جز با احداث شبکه تصفیه فاضلاب در تمام شهرها و مدیریت صحیح پسماند.

شریعت‌نژاد با اشاره به تلاش نمایندگان مجلس برای کمک به این بحران می‌گوید: با پیگیرهای صورت گرفته و به‌خاطر اهمیت حفظ محیط‌زیست مناطق شمالی، در برنامه توسعه ششم محقق شد سالانه 20درصد هزینه مالی مدیریت پسماند توسط دولت پرداخت شود که این امر هنوز اجرایی نشده است، اما موضوع احداث شبکه فاضلاب در برخی شهرها با کمک بانک جهانی و دولت خوشبختانه در دستور کار قرار گرفته است.

فاطمه مرادزاده