در یک هفته‌ای که از هدر دادن پنالتی توسط مهدی طارمی مقابل الریان قطر می‌گذرد تقریبا تمام نقدها، یادداشت‌ها و تحلیل‌ها درباره این ضربه دردناک را خوانده‌ام. دعوای موافقان و مخالفان در چنین جدال‌هایی هرگز به نتیجه نمی‌رسد چون کسی حاضر نمی‌شود از مواضع فردی خود کوتاه بیاید. ضمن آن‌که باید پذیرفت اگر ضربه چیپ پنالتی به گل تبدیل می‌شد، شاید بسیاری از منتقدان با عنوان قهرمان بزرگ از طارمی یاد می‌کردند.
کد خبر: ۱۰۱۹۰۹۲

گرچه خود طارمی هم اشتباه خود را پذیرفته؛ اما سوال اساسی این است: در این هفته برای طارمی چه کردیم؟ این فقط مهدی طارمی نیست که گرفتار چالشی بزرگ شده است. یحیی گل محمدی بعد از هدر دادن ضربه پنالتی چیپ مقابل چین، احمد مومن‌زاده وقتی لباس استقلال را پوشید و ماه‌ها گل نمی‌زد، مهدی رحمتی وقتی در چند بازی گل‌های بد خورد، حمید سوریان وقتی در المپیک ضربه فنی شد و بسیاری از قهرمانان دیگر ورزش کشور.... برای این ستاره‌ها در زمان بحران‌شان چه کردیم جز هو کردن؟ جز انتقاد؛ جز مواخذه؟

ما عباس حاج‌کناری قهرمان جهان را آنقدر آزار دادیم که تا مرز مرگ رفت. او را کشتیم و وجود رنجیده و روح خسته‌اش را رها کردیم. ما نه‌تنها برای بازیابی روح ورزشکارانمان برنامه‌ای نداریم که از نابودی آنها استقبال هم می‌کنیم. وقتی از فوتبال حرفه‌‌ای حرف می‌زنیم باید برای روزهای خوب و بد ستاره‌ها، هواداران، مربیان و... هم فکر و برنامه‌ای داشته باشیم. اما آیا واقعا در ورزش ایران برای لحظه‌های بحرانی از این دست، برنامه‌ای داریم؟

مهدی توتونچی

جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها