خروس عشقباز و قمارباز

هرکدام از صاحبان خروس‌ها یک طرف فرش می‌نشینند درست مثل طرفداران پرسپولیس و استقلال در استادیوم آزادی. با اجازه داور، مسابقه شروع می‌شود. خروس‌ها به هم می‌پرند و فریاد ماشاءالله و آفرین گفتن‌های تماشاگران فضا را پر می‌کند، این گوشه‌ای از جدال خروس‌های جنگی است که هر از‌گاه در پایتخت برگزار می‌شود و شرکت‌کنندگان آن اصرار دارند حساب شان با قماربازها فرق می‌کند. به مناسبت سال 96 که در تقویم سال خروس است، سری به یکی از این مراسم زدیم. البته با این شرط که گرفتن عکس و فیلم ممنوع است.

خارهایی را که از قبل آماده کرده، درست روی خارهای خود خروس محکم می‌کند، خروس را می‌بوسد و دست نوازش بر سر و گردنش می‌کشد. آرزو می‌کند خروسش از میدان مبارزه پیروز بیرون بیاید.

از پیش مشخص شده که قرار است خروس‌ها دو راند 15 دقیقه‌ای باهم بجنگند و شخصی که برنده ‌شود، پنج میلیون تومان گیرش می‌آید.

میزبان مسابقه که بین خروس‌بازها سرشناس است، از قبل فرش دستباف 12 متری را کف سالن پهن کرده و مبل و صندلی‌های مناسبی را گرداگرد فرش چیده، فرشی که قرار است رینگ مبارزه خروس‌ها باشد. اطراف فرش هم صاحبان خروس‌ها و مهمان‌ها می‌نشینند. مهمان‌هایی که از شهرهای دور و نزدیک به پایتخت آمده اند تا جنگ خروس‌ها را که از نژادهای خاصی هستند ببینند. البته فرش و صندلی تنها تدارکاتی نیست که میزبان به فکرش بوده؛ او بساط شربت، چای و ناهار را نیز آماده کرده است.

آنچه بیشتر از همه چیز سبب می‌شود مهمان‌ها رنج سفر را برخود هموار کنند، نام و رسم صاحبان خروس‌هاست. افرادی که دوست دارند به عنوان عشقباز شناخته شوند، زیرا تاکید دارند مرامشان دوست داشتن خروس‌هاست نه قربانی کردن آنها.

دو نفر به نمایندگی از صاحبان خروس‌ها روی فرش می‌روند و خروس‌ها را در دست می‌گیرند تا با اشاره داور جنگ خروس‌ها شروع شود‌.

افرادی که دور تا دور فرش نشسته‌اند و خیلی جدی مراسم را دنبال می‌کنند با شروع جنگ فقط با جملاتی مانند آفرین و ماشاءالله خروس‌ها را تشویق به مبارزه بیشتر می‌کنند. درست مثل مسابقات بوکسی که تماشاچیانش جوگیر شده‌اند.

تشویق حریف

خروس‌ها پرهای گردنشان را باد داده‌اند و چشم از یکدیگر بر‌نمی‌دارند. آنها به دنبال فرصتی هستند تا با خارهایی که روی پاهایشان محکم شده به یکدیگر ضربه بزنند. تماشاچیان نیز سرجایشان میخکوب شده‌اند و هرکدام دوست دارند یکی از خروس‌ها برنده میدان شود، چراکه بیشترشان روی برد و باخت خروس‌ها شرط بسته‌اند.

در این گیر و دار، حال صاحبان خروس‌ها جور دیگری است؛ اضطراب در نگاه آنها موج می‌زند، اما دوست ندارند کسی نگرانی را از چهره‌شان بخواند. آنچنان به میدان مبارزه خیره شده‌اند که هیچ حرکتی از چشمشان پنهان نمی‌ماند.

با هر جهش و حمله خروس‌ها ‌تشویق‌شان می‌کنند، حتی اگر خروس رقیب هم حمله مناسبی کرد او را تحسین می‌کنند، زیرا تعریف از خروس رقیب نیز جزو مرام این عشقبازها‌ست و رسم است شخصی که نبرد را باخته نیز باید به شخص پیروز تبریک بگوید و دستی هم به سر و گوش خروس پیروز بکشد.

وقت استراحت

جنگ خروس‌ها مقررات خاص خودش را دارد و معمولا قبل از شروع مراسم افراد بر سر آنها به تفاهم می‌رسند، برای نمونه صاحبان خروس‌ها می‌توانند در طول نبرد دو بار برای خروسشان تقاضای وقت استراحت کنند، به همین دلیل به اشاره آنها افرادی که روی فرش کنار خروس‌ها هستند، خروس‌ها را می‌گیرند و برای استراحت به خارج از میدان انتقال می‌دهند.

در این مواقع، کمک می‌کنند حال خروس جا بیاید. برای نمونه آبی به سر و صورتش می‌زنند یا با دستمال دهان و نوکش را تمیز می‌کنند تا لکه‌های خون و پرها را تمیز کنند برای این کار نوک خروس را بازکرده و دستمال لوله شده‌ای را وارد گلویش می‌کنند و سریع بیرون می‌کشند.

بسیار نیز پیش می‌آید که در وقت استراحت زخم‌های خروس‌ها را بخیه می‌زنند و آنها را برای برگشت به میدان مبارزه آماده می‌کنند.

اگر زخم‌های خروس سطحی باشد، با محلول آب نمک شستشویش می‌دهند و کمی هم اسپری تتراسایکلین روی زخم‌هایش می‌پاشند.

بین برخی خروس‌بازهایی که خروس‌شان را به میدان نبرد می‌فرستند رسم است اگر خروس هنگام مبارزه به پشت بیفتد، بازنده است یا اگر خروسی از دست حریفش فرار کند، آن را باید بازنده میدان به حساب آورد، ‌آنها معتقدند خروسی که از نبرد مستقیم دوری می‌کند، یعنی دوست دارد هنگام عقب‌نشینی به حریف ضربه بزند هم خروس خوبی نیست‌.

نجات خروس مغلوب

افرادی که خود را عشقباز می‌دانند و تاکید دارند قمارباز نیستند، سلامت خروس‌های جنگی برایشان اهمیت بیشتری دارد نسبت‌ به پولی که در میدان مبارزه عایدشان می‌شود‌. به همین سبب اگر حین مسابقه متوجه شوند خروسشان صدمه زیادی دیده، اعلام می‌کنند حاضرند بخشی از جایزه را بدهند، اما جنگ خاتمه پیدا کند.

در چنین مواقعی اگر طرف مقابل نیز به قول معروف عشقباز باشد، از چنین پیشنهادی استقبال می‌کند، چراکه با نجات جان خروس مغلوب در جمع خروس‌بازها برای خود محبوبیت بیشتری به دست می‌آورد.

اما چنین رفتارهایی که به نجات جان خروس‌ها منجر می‌شود در همه میدان‌های جنگ دیده نمی‌شود، زیرا در بسیاری از این میدان‌ها قماربازها حرف اول و آخر را می‌زنند.

اما این ملاحظات در بین قماربازها وجود ندارد. آنها خروس‌های جنگی را می‌خرند تا با جنگ انداختن آنها درآمدزایی کنند. عشقبازها می‌گویند این افراد کار آنها را نیز خراب کرده‌اند، زیرا شرایطی ایجاد کرده‌اند که اغلب مردم وقتی درباره خروس جنگی صحبت می‌شود به یاد شرط‌بندی و قمار می‌افتند.

آنها تاکید دارند عکس‌ها و فیلم‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی از جنگ خروس‌ها منتشر می‌شود همه‌شان به قماربازها تعلق دارد، زیرا عشقبازهای واقعی حاضر نیستند برای خودنمایی دست به چنین کارهایی بزنند. اما قمارباز‌ها برایشان فرقی نمی‌کند در خرابه‌ها و زمین‌های خاکی نیز خروس‌ها را به جان هم می‌اندازند و معمولا جنگ خروس‌ها با مرگ یکی از آنها خاتمه پیدا می‌کند.

خروس جان من است

مشغول ماساژ دادن خروسش است، گاهی بال‌هایش را باز می‌کند و پشتش را می‌مالد، گاهی پاهایش را می‌کشد و ماساژ می‌دهد، می‌گوید تمام زندگی و عشقش این خروس است و بدون آن نمی‌تواند روزگار بگذراند.

می‌گوید خروسش از سگ یا پرنده‌هایی مانند کاسکو باهوش‌تر است و با او بخوبی ارتباط برقرار می‌کند.

تاکید دارد قمارباز نیست و باید از همین اول کار حساب او را از افراد فرصت‌طلبی که با زخمی کردن خروس‌ها به دنبال کسب درآمد هستند جدا کنیم، می‌گوید‌ بنویسید عشقباز هستم.

به همین خاطر به خروسش احترام می‌گذارد. او نمی‌گذارد به خروسش بد بگذرد و جیره غذایی خاصی برایش در نظر گرفته که به گفته خودش عسل و بادام از مواد ثابتش هستند.

آن طور که او می‌گوید، خروس بازهای واقعی شرایط ایده‌آلی را برای خروس‌هایشان فراهم می‌کنند؛ برای نمونه حتی برای آنها پاپوش‌هایی نیز می‌دوزند تا پای خروس آسیب نبیند.

شرایط نگهداری از خروس‌های جنگی آسان نیست، زیرا آنها را باید در قفس‌های جداگانه جای داد و رژیم غذایی مناسبی را برایشان در نظر گرفت.

غلامرضا ایلی یکی از پرورش‌دهندگان خروس‌جنگی است. او می‌گوید مخالف صد درصدی جنگ خروس‌هاست، چراکه می‌توان این پرنده زیبا را نیز مثل سایر پرندگان نگهداری کرد بدون این‌که در میدان‌های قمار آنها را به جان هم انداخت.

خروس بوکس

شکی نیست افرادی که خروس‌های جنگی را در میدان‌های شرط‌بندی به جان هم می‌اندازند حقوق حیوانات را نادیده می‌گیرند، چون بسیاری از این نبرد‌ها با مرگ یکی از خروس‌ها پایان می‌یابد یا دست‌کم خروس‌ها زخم‌های زیادی برمی‌دارند.

ایلی می‌گوید این روزها در بیشتر کشورهای دنیا مسابقات خروس بوکس برگزار می‌شود، مسابقاتی که در آن سعی می‌شود خروس‌های جنگی کمتر آسیب ببیند. به این شکل که کاورهای مخصوصی برای آنها دوخته می‌شود و خیلی وقت‌ها نیز خارهای خروس‌ها را می‌بندند تا آسیب کمتری به یکدیگر بزنند.

او می‌گوید باید چنین شرایطی نیز در کشورمان ایجاد شود تا همه چیز بر‌اساس مقررات اجرا و دیگر سایه قمار از سر خروس جنگی برداشته شود.

آن‌طور که ایلی می‌گوید اکنون افراد زیادی هستند که خروس‌های جنگی را می‌خرند تا مانند پرنده‌های تزئینی دیگر از آنها نگهداری کنند؛ در واقع آنها به نوعی کلکسیونر خروس هستند و باید حساب آنها را از حساب قمارباز‌ها جدا کرد.

باورش مشکل است، اما بین افراد علاقه‌مند به خروس‌های جنگی که خود را عشقباز می‌دانند، علاقه زیادی به این پرنده‌ها وجود دارد تا حدی که اگر یکی از این خروس‌ها بمیرد، برای او عزاداری می‌کنند و از ته دل اشک می‌ریزند.

خروس‌های 10 میلیونی

‌قیمت خروس‌های جنگی متفاوت است و برخی علاقه‌مندان حاضرند آنها را به قیمت‌های بالایی تهیه کنند، اما به طور معمول در بازار قیمت آنها از ده میلیون تومان بیشتر نمی‌شود. طول عمر این پرندگان نیز حدود پنج تا ده سال برآورد می‌شود.

مهدی آیینی - گروه جامعه

ویژه نامه نوروزی جام جم