خوش‌به‌حالش. پدرش کولش کرده بود. سرش را برگرداند. آب از گوشه لبش کش گرفته بود و چشمانش بی‌اختیار به این‌طرف و آن‌طرف می‌رفت. خوشم‌نیامد. حرکات دست‌وپایش هم عجیب بود. اصلا خیلی بزرگ‌تر از این حرف‌ها بود که یکی کولش کند. دست‌کم از منی که آن‌موقع ۵ ــ ۴ سال داشتم بزرگ‌تر بود. با او چشم در چشم شدم. نه لبخندی زد و نه حرکتی کرد.
مشاور وزیر و رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور در جریان آیین افتتاحیه هشتمین دوره تربیت مربی صحیفه سجادیه با اشاره به اهمیت تبیین معارف صحیفه سجادیه گفت: این اثر ارزشمند را با برگزاری حلقه‌های آموزشی در سطح کانون‌های مساجد به نسل جدید معرفی می کنیم.
استاندار قم ضمن تاکید نسبت به اجرای فعالیت‌های منسجم و برنامه‌ریزی شده در سطح مساجد اظهار کرد: اهتمام فراوانی در این عرصه صورت پذیرفته است اما هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب در گستره فرهنگ فاصله داریم لذا در این راستا نیازمند استمرار و تعمیق فعالیت‌ها در مساجد هستیم تا شاهد ارتقای سطح فرهنگ و مشارکت مردمی باشیم.
مشاور وزیر و رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور با بیان اینکه کانون‌های مساجد؛ محور دینداری نسل نوجوان گفت: فعلیت‌های ستاد کانون‌های مساجد کشور بر رسانه، کتاب و کتابخوانی و هنر متمرکز است.
حضرت آیت‌الله مظاهری خطاب به حضرت آیت‌الله العظمى سیستانی مصیبت وارده را تسلیت گفتند.
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در دانش و تقوا به منزلتی رسید که همواره مورد احترام و اعتماد امام معصوم زمان خویش بود.
برگزاری این همایش که به نام نامیِ یکی از مفاخر بزرگ تاریخ تشیّع و ایران معاصر، یعنی: حضرت علامۀ محقق، استاد الفقهاء و المجتهدین، فقیه نزیه و اصولی مدقّق، میرزای نائینی«اعلی‌الله‌مقامه‌الشّریف»، اجراء می‌گردد، فرصت و زمینۀ مناسبی است تا اوّلا: افکار و آراء این عالم متفکّر مورد توجّه و بررسی واقع شود و ثانیاً: از زندگی پربرکت و سیرۀ معنوی این فقیه پارسا و متّقی، درس‌آموزی شود.
ازسالی که در زمان حکومت صدام، کربلا روزی‌ام شد، هربار و در هر سفر عکس پشت چسب‌داری از پدرم همراه برده‌ام تا به بند آخر وصیتش که از «حسرت زیارت کربلا» گفته عمل کنم. او وصیت کرده که اگر روزی روزگاری راه کربلا باز شد، عکسش را ببریم بزنیم زیر پای امام و زیرش بنویسیم: «با آرزوی زیارت تو شهید شدم یاحسین.»
همیشه به نماز اول وقت اهمیت می‌داد و یکجوری نمازش را می‌خواند که گویی آخرین بار است؛ حتی در میان آتش و خمپاره. آن روز هم همین‌گونه بود. بیستم خرداد۱۳۹۵هنگام نمازظهر درست دو ساعت قبل ازآسمانی شدنش بدون ذره‌ای توجه به صدای اطراف یا ترس حاصل از همهمه جنگ و در جایی که درست در تیررس دشمن بود.
یک... دو... سه... خب، همه حاضرند. حسن، خواهرهای کوچک‌ترش را دور خودش جمع و دارایی‌های اندکش را میان‌شان تقسیم می‌کند. مدت‌هاست دل از دنیا کنده؛ این چیزها که ارزشی ندارند.