رمز پایداری انقلاب

بویژه که انقلاب‌ها پس از پیروزی با توفانی از حوادث برخورد می‌کنند که توسط دشمنان داخلی و خارجی آنها برنامه‌ریزی و تعقیب می‌شود و هدف آنها به شکست کشاندن انقلاب از مسیری است که برای موفقیت ترسیم شده است.

بخش قابل توجهی از ناکامی‌های انقلاب‌ها نیز ناشی از ضعف قدرت خود انقلابی‌هاست. زیرا در برخی انقلاب‌ها، تنها بخشی اندک از مردم در صحنه انقلاب حضور یافته‌اند و این مقدار حضور برای ایستادگی در مقابل دشمنان آن انقلاب کفایت نمی‌کند.

اما در این میان، انقلاب اسلامی ایران یک نمونه منحصربه‌فرد است. در این انقلاب تقریبا همه مردم ـ شهری و روستایی، دانشجویان، کارگران، کسبه، بازاریان، دهقانان، طبقات متوسط و... - در صحنه انقلاب حضور یافتند و قدرتی غیرقابل تصور و شگرف را در مقابل رژیم شاه و حامیان خارجی آن پدید آوردند و با این حضور سراسری و گسترده رژیم را غافلگیر کردند.

اگر حرکت مردم ایران مبتنی بر آرمان‌های مذهبی و مبتنی بر دین مبین اسلام نبود، و اگر رهبری انقلاب در اختیار حضرت امام (ره) که حرکت انقلاب را مبتنی بر تکلیف و وظیفه دینی می‌دانست و خود تربیت‌یافته مکتب اسلام بود و با قاطعیت و شجاعت و اعتماد به نفس بی‌نظیر عمل نمود، نمی‌بود، امکان نداشت که همه اقشار و گروه‌های مردم بزرگ‌ترین همایش‌ها و تظاهرات‌های تاریخ معاصر کشور را آفریده و بر قدرتی که ژاندارم آمریکا در منطقه بود و برای دفاع از رژیم‌های وابسته به آمریکا در مقابل حرکت‌های اعتراضی وارد عمل می‌شد (از جمله نمونه سرکوبی حرکت و ناآرامی‌ های ظفار در عمان توسط رژیم محمدرضا شاه) و از همه‌گونه حمایت‌های کشورهای غربی بویژه آمریکا برخوردار بود، پیروز گردیده و مردم بتوانند پس از پیروزی سریعا نوع نظام جدید را به آرای عمومی گذارده و قانون اساسی جدید را نوشته و همه مقدمات نظام جدید را بر مبنای آرای عمومی انتخاب نموده و نظام را با سرعت و قدرت مستقر سازند.

بنابراین یکی از رموز اصلی پایداری انقلاب اسلامی را باید در ماهیت اسلامی انقلاب و حضور مردم مسلمان در صحنه انقلاب دانست که از یک طرف باعث پیروزی بر نظام فاسد گردید و از سوی دیگر، پس از پیروزی و در 38 سال گذشته با قاطعیت با مسائل و مشکلات درگیر شد و راه ثبات و پیشرفت را هموار نمود.

از سوی دیگر، نگاهی به تحولات پس از پیروزی و انقلاب‌ها نشان می‌دهد که تنها انقلاب‌هایی توانسته‌اند به دستاوردهای مطلوب و توانمند و تاریخ‌ساز برسند که انقلابی‌ها پس از پیروزی، با جدیت برای کسب موفقیت‌های آن انقلاب تلاش کرده‌اند.

به عبارت دیگر، رسیدن به موفقیت‌های شگرف و تاریخ‌ساز، در صورتی امکانپذیر است که همه سیاست‌ها و برنامه‌های مبتنی بر اهداف انقلابی‌بوده و برای اجرای آنها نیز روش‌های انقلابی و جهادی مورد توجه قرار بگیرد.

تداوم انقلابی‌گری و روش‌های انقلابی می‌تواند در زمان‌های قابل پیش‌بینی کشور را به پیشرفت‌های خیره‌کننده نائل گرداند زیرا اقدام‌ انقلابی مبتنی بر بسیج همه امکانات کشور بدون چشمداشت کسب نفع شخصی برای نیروها به منظور دستیابی به اهداف مقدس انقلاب است.

در اینجا عمل به وظیفه و تکلیف الهی جای سودجویی را می‌گیرد و باعث خلق توانی عظیم می‌گردد که هر مشکلی را از سر راه برمی‌دارد و به نتایج عالی در دستیابی به اهداف موردنظر می‌رسد. انقلابی عمل کردن بویژه می‌تواند در سه زمینه خود را نشان دهد:

اول؛ در مقابله با نقشه‌ها و توطئه‌های دشمنان که نمونه آن را در حضور مردم در صحنه انقلاب و بعد از پیروزی انقلاب در حضور همگان در صحنه جنگ تحمیلی دیدیم. آن حضور و پیام‌های آن انقلاب اسلامی را بیمه کرد و خفت و شکست را وارد اردوگاه دشمنان انقلاب نمود.

دوم؛ در بسیج امکانات و بسیج قشرهای مختلف برای دستیابی به ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب چه در داخل کشور و چه در سطوح منطقه‌ای و جهانی. انقلاب اسلامی با برخورداری از همراهی اقشار انقلابی نه‌تنها توانست یک نظام سیاسی اسلامی مقتدر و پایدار بیافریند بلکه توانست بازتاب‌ها و تاثیرات مهمی را بر مسائل منطقه‌ای و جهانی بگذارد که بازگو کردن آنها از عهده این یادداشت خارج است. نگاهی به وضعیت کنونی منطقه و مشکلات بزرگ اردوگاه غرب، حاکی از کسب دستاوردهای بزرگ توسط انقلاب اسلامی در منطقه و جهان است.

سوم؛ در تلاش‌های علمی و فناوری برنامه‌ریزی شده برای دستیابی به قله‌های پیشرفت. نظام اسلامی در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی با بسیج امکانات و برنامه‌ریزی، توانسته است تقریبا در همه دانش‌های برتر زمانه مانند دانش پزشکی، هسته‌ای، فضایی،‌ نانو، تسلیحاتی، لیزر و حتی کالاهای مصرفی روزمره به پیشرفت‌های قابل توجهی دست یابد. تداوم این پیشرفت‌ها و در اختیار ملل محروم نهادن بدون چشمداشت آنها، می‌تواند غرب و دشمنان انقلاب اسلامی را از یک منبع اصلی سلطه‌طلبی جهانی آنها که عبارت است از تبدیل دانش به فناوری و فروش آن به جهانیان محروم کند.

دکتر مصطفی ملکوتیان - استاد دانشگاه