گفت‌وگوی «جام‌جم» با گیزلا سینایی، به ‌بهانه نمایشگاه «فال حافظ» در گالری ویستا

مسحور جادوی شعر حافظ شدم

«یلدا» در شعر شاعران ایران

طولانی و تاریک بودن یلدا شاید استعاره‌ای‌ست برای فراق جان‌کاه معشوق، تنهایی و انتظار وصال و گاه گیسوی سیاه و بلند یار، این تعابیری است که شاعران ایران زمین از دیرباز تا به امروز بر آن درباره بلندترین شب سال به کار برده اند.
کد خبر: ۹۸۰۷۸۶
«یلدا» در شعر شاعران ایران

به گزارش جام جم آنلاین، در فرهنگ عامیانه مردم، شب یلدا و شب چله، شب دوستی است. شب بار عام و کارهای خیریه است. مردم ایران که اغلب کشاورز یا دام‌دار بوده‌اند، آموخته‌اند تا سرمای زمستان را بهانه‌ای برای دورهم جمع‌شدن و جشن به پایان رساندن یک سال زراعی بدانند.

اما در فرهنگ ادبی و رسمی کشورمان، یلدا اغلب چهره‌ تاریکی از شبی طولانی است. شبی که عشاق به انتظار به سرآمدن آن هستند. طولانی و تاریک بودن یلدا استعاره‌ای‌ست برای فراق جان‌کاه معشوق، تنهایی و انتظار وصال و گاه گیسوی سیاه و بلند یار.

حضرت لسان الغیب که همه ما در این شب تفالی به دیوان او می زنیم، در این رابطه گفته است:

صحبت حکام، ظلمت شب یلدا است

نور ز خورشید خواه بو که برآید

اما استاد سخن، سعدی شیرازی از یلدا و امید سروده است:

هنوز با همه دردم امید درمان است

که آخری بود آخر شبان یلدا را

اوحدی، شاعر قرن ششم هم این چنین به استقبال یلدا رفته است:

شب هجرانت ای دلبر، شب یلدا است پنداری

رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری

خاقانی، دیگر شاعری است که بیتی جالب درباره یلدا دارد:

تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف

تو شمع فروزنده و گیتی شب یلدا

برویم سراغ عنصری، شاعری عاشق پیشه:

چون حلقه ربایند به نیزه، تو به نیزه

خال از رخ زنگی بربایی شب یلدا

اما منوچهری دامغانی یکی از طبیعت گراترین شاعران ایران هم اینچنین از یلدا گفته است:

نور رایش تیره‌شب را روز نورانی کند

دود چشمش روز روشن را شب یلدا کند

ناصرخسرو قبادیانی با آن هم توشه سفر و تجربه از زیستن با انسان ها یلدا را این گونه تعبیر کرده است:

او بر دوشنبه و تو بر آدینه

تو لیل قدر داری و او یلدا

و در پایان ، سنائی غزنوی، عارف شاعر پیشه هم گفته است:

به صاحب‌دولتی پیوند اگر نامی همی جویی

که از یک چاکری عیسی چنان معروف شد یلدا

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها