جزئیات 2 ساعت درد و وحشت در آسانسور شریف

به گزارش جام جم آنلاین ، ساعت 13 و 40 دقیقه روز دوشنبه 12 مهر آسانسور غذاخوری مرکزی استادان دانشگاه شریف به علت نقص فنی دچار حادثه شد. در حالی که 6 تن از اعضای هیأت علمی و مسئولان دانشگاه داخل اتاقک آهنی قدیمی بودند ناگهان آسانسور از طبقه سوم به منفی 2 سقوط کرد. با توجه به شدت حادثه و شرایط وخیم استادان گرفتار در آسانسور، مسئولان دانشگاه تا رسیدن آتش‌نشانان تلاش زیادی برای بازکردن راه نفوذی به اتاقک به خرج دادند اما این تلاش‌ها به نتیجه نرسید. از سوی دیگر، امدادگران نیز به دلیل وضعیت نابسامان مصدومان، مجبور به بریدن بخش‌هایی از سقف و دیواره آسانسور شدند و در عملیاتی 2 ساعته هر 6 نفر را خارج کردند. بعد هم مصدومان با خودروهای اورژانس به بیمارستان امام خمینی (ره) انتقال یافتند.

براساس آخرین گزارش‌ها، با توجه به شدت آسیب‌دیدگی مجروحان این سقوط هولناک، هر یک از آنها به بیمارستان فوق تخصصی منتقل شدند و چندتن از آنها ساعت‌ها زیر تیغ جراحی رفتند.

محمدرضا هرمزی‌نژاد مدیر روابط عمومی دانشگاه شریف در این باره گفت: متأسفانه در این حادثه دکتر سیدقاسم میرعمادی، دکتر محسن تفضلی، دکتر رضا نقدآبادی، دکتر جواد اکبری، دکتر سیدحمیدرضا مداح حسینی و دکتر بیژن وثوقی وحدت به شدت مصدوم شدند. ضمن اینکه به محض وقوع این حادثه، رئیس و معاونین دانشگاه با تشکیل تیم ویژه‌ای نظارت بر روند درمان این استادان برجسته را آغاز کردند. در حال حاضر نیز تمهیدات لازم برای آنها اتخاذ شده و جای هیچ نگرانی وجود ندارد.

حدود 2 ساعت در تاریکی بودیم
دکتر بیژن وثوقی وحدت - مدیریت دانشجویی دانشگاه شریف - که با شکستگی ساق پای چپ و آسیب‌دیدگی در ناحیه کمر روی تخت بیمارستان بود، گفت: ساعت یک و 40 دقیقه ظهر دوشنبه، من و 5 نفر از همکارانم پس از پایان جلسه کاری و صرف ناهار سوار آسانسور شدیم. به محض اینکه در بسته شد، ناگهان اتاقک به شدت تکان خورد. همه وحشت‌زده بودیم و سعی می‌کردیم در را باز کنیم. شاید همه اتفاقات در چند ثانیه رخ داد. ما در تلاش برای خروج از آسانسور بودیم که ناگهان اتاقک با تکان هولناک‌تری رها شد و به طبقه منفی 2 سقوط کرد و محکم به زمین خورد. همان موقع چراغ‌ها خاموش شد و ما هم در تاریکی مطلق ماندیم. هیچ کدام وضعیت خوبی نداشتیم و مجروح و خونین روی هم افتاده بودیم.

استاد دانشکده برق دانشگاه شریف ادامه داد: نیم ساعتی شرایط همان‌طور بود و فقط صداهای نامفهومی از بیرون می‌شنیدیم. راه هوا نبود و نمی‌توانستیم درست نفس بکشیم. تا اینکه بالاخره پنجره اتاقک را شکستند و با بریدن بخشی از دیواره آسانسور، ما را بیرون کشیدند. وقتی وارد آسانسور شدیم ساعت یک و 40 دقیقه بود و فکر می‌کنم حدود دو ساعت در آنجا گیر افتاده بودیم. البته این آسانسور مدت زیادی است که مشکل دارد ولی متأسفانه تعمیر نشده بود. تا آنجا که من می‌دانم این آسانسور همیشه خراب می‌شد اما هیچ وقت سقوط نکرده بود و در حد محبوس‌شدن بود اما باورکنید این اتفاق وحشتناک و غیرمنتظره بود.

می‌گویند بودجه نداریم
دکتر محسن تفضلی استاد شیمی دانشگاه شریف با 58 سال سن و 25 سال سابقه خدمت در سطح دانشگاهی نیز در حالی که 4 مهره کمرش آسیب دیده اما شرایطش را بهتر از همکارانش می‌دانست، گفت: این حادثه را بهانه‌ای می‌دانم تا شاید بالاخره نگاه ویژه‌تری به نخبگان جامعه شود.

وی گفت: با اینکه 4 مهره کمرم آسیب دیده و باید بریس (کمربند محافظ) ببندم اما تا آنجا که از شرایط دیگر همکارانم شنیده‌ام وضعیت من از همه آنها بهتر است. خوشبختانه به نخاعم فشاری وارد نشده و احتمالا به زودی مرخص می‌شوم.

وی درباره روز حادثه هم گفت: آن روز وقتی سوار آسانسور شدیم و در بسته شد، ناگهان صدای پاره‌شدن کابل‌ها را شنیدیم. گویا آنقدر آسانسور فرسودگی داشت که ترمز ایمنی و کابل اضطراری عمل نکرده بود. البته از آتش‌نشانی گلایه دارم چون با اینکه یک مرکز دقیقا روبه‌روی دانشگاه قرار دارد اما 20 دقیقه طول کشید تا به ما برسند. وقتی هم رسیدند وسایل و تجهیزات کافی نداشتند و همین موضوع در روند امدادرسانی ما تأثیر جدی داشت.

استاد دانشگاه شریف صحبت‌هایش را با گلایه‌ای به وضعیت بودجه تخصیصی به این مرکز آموزشی ادامه داد: به نظر می‌رسد با توجه به دولتی بودن دانشگاه و کمبود بودجه آن، نگهداری از وسایلی مانند آسانسورها استانداردهای لازم را ندارند و این موضوع را همه مسئولان به خوبی می‌دانند. این کمبود بودجه روی همه چیز تأثیر گذاشته و شاید اگر مجبور به تهیه غذای دانشگاه نبودند این بخش هم تحت تأثیر قرار می‌گرفت. در جلسه‌ای که آن روز با مسئولان دانشگاه داشتیم نیز از کمبود پول صحبت شد. البته این موضوع برای ما جدید نیست و در ماه‌های اخیر وضعیت گرمایشی و سرمایشی نابسامان دانشگاه این موضوع را ثابت می‌کند. من نمی‌گویم که به دانشگاه شریف باید ویژه نگاه کرد اما با توجه به اینکه این دانشگاه با نخبه‌ها سر و کار دارد باید بودجه و سرانه خاصی برایش تخصیص دهند. ما یک هفته پیش از این حادثه میزبان یک هیأت علمی از آلمان بودیم. تصور کنید اگر این اتفاق برای آنها می‌افتاد چه بازتاب بدی در جهان داشت. البته هر زمان حرفی می‌زنیم به کمبود بودجه و بی‌پولی و در نهایت به تحریم ربط می‌دهند که می‌شود همان حکایت پیدا کردن پرتقال‌فروش.

ملاقات ممنوع
دکتر رضا نقدآبادی استاد 55 ساله دانشکده مکانیک دانشگاه شریف که از ناحیه مهره‌های کمر، لگن، پاشنه پا و بینی آسیب و شکستگی داشت به دلیل خونریزی داخلی در «آی سی یو» تحت مراقبت‌های ویژه قرار دارد.

همسر و دیگر اعضای خانواده او نیز اجازه ملاقات نداشتند. همسر استاد نقد آبادی درباره وضعیت ایشان گفت: روز سه‌شنبه حال همسرم بهتر بود و قرار بود صبح چهارشنبه عمل شود اما پزشکان اعلام کردند با توجه به وضعیت آسیب‌دیدگی‌ها و خونریزی داخلی در حال حاضر امکان جراحی وجود ندارد.

او از پیگیری مسئولان دانشگاه شریف برای رسیدگی به وضعیت همسرش تشکر ویژه کرد و افزود: در این چند روز مسئولان دانشگاه پیگیری بسیار خوبی داشتند و از همگی‌شان تشکر می‌کنم اما گلایه‌ام از نبود استانداردهاست، چراکه معتقدم هیچ فرقی بین استاد و دانشجو و هیچ انسان دیگری نیست و واقعا باید این ایمن‌سازی در فضای دانشگاهی به خوبی انجام شود.

امیدوارم فراموشمان نکنند
دکتر جواد اکبری دانشیار 57 ساله مکانیک گروه مهندسی مکانیک دانشگاه شریف نیز زمان مراجعه خبرنگار، در اتاق عمل بود. برادر او که در کنار دیگر اعضای خانواده‌اش پشت در اتاق عمل منتظر بودند، گفت: دکتر اکبری از ناحیه کمر و پا تحت عمل قرار گرفته و البته پایش نیاز به عمل مجدد دارد. از پیگیری‌های مسئولان دانشگاه تشکر می‌کنم اما امیدوارم این پیگیری‌ها تا پایان کامل درمان این استادان ادامه داشته باشد و ما را فراموش نکنند. سقوط آسانسور هر جایی از دنیا اتفاق می‌افتد اما وقتی یک هفته پس از اینکه سرویس‌کار آسانسور آن را کنترل کرده این سقوط رخ می‌دهد، به نظر من نیاز به بررسی‌های جدی کارشناسی دارد.

بر اساس آخرین بررسی‌ها، دکتر حمیدرضا مداح حسینی رئیس دانشکده پردیس شریف نیز تحت عمل قرار گرفته و در بیمارستان بستری است. دکتر سیدقاسم میرعمادی معاون آموزشی دانشگاه نیز که هر دو دستش در این حادثه شکسته، روز سه‌شنبه پس از جراحی از بیمارستان مرخص شده است.

ضرورت نظارت ویژه بر عملکرد سازندگان آسانسور
سید جلال ملکی سخنگوی آتش‌نشانی تهران نیز با تأکید بر لزوم نظارت بیشتر بر تهیه و تجهیز آسانسورها گفت: حوادث آسانسور آمار بالایی در کلانشهر تهران دارد. در گذشته تنها ساختمان‌های بلند و مرتفع از آسانسور استفاده می‌کردند اما در سال‌های اخیر حتی برای ساختمان‌های دو طبقه نیز آسانسور می‌گذارند و به همین خاطر هم آمار حوادث در این حوزه بالا رفته است. البته باید تأکید کنم که حوادث بیشتر در حد محبوس‌شدگی است و سقوط به ندرت اتفاق می‌افتد اما محبوس‌شدگی آن هم در آسانسورهای ساختمان‌های نوساز نشان‌دهنده ضعف استاندارد و کیفیت تجهیزات است.

وی افزود: با توجه به رشد این حوادث اگر نظارت بر کار پیمانکاران و ایمنی آسانسورهای ساختمان‌ها و همچنین میزان تخصص و مهارت نصاب‌ها و سرویس‌کاران شرکت‌های آسانسورسازی بیشتر شود، به طور قطع حوادث کاهش خواهد یافت. البته نباید فراموش کرد که در کنار رعایت اصول ایمنی و استانداردهای لازم، وجدان کاری و تعهد بیشتر پیمانکاران و کارکنان شرکت‌های آسانسورسازی و تعمیرکاران نیز در کاهش حوادث آسانسور نقش به‌سزایی دارد.