پنهان کردن واقعیت ها درباره محرومیت بسکتبال بانوان ایران / وقتی بی سوادها اغراق می کنند

به گزارش جام جم آنلاین ، در شرایطی که مهلت فدراسیون جهانی بسکتبال (فیبا) به کشورهای اسلامی برای ارائه لباس آزمایشی بانوان مسلمان بسکتبالیست و برگزاری رقابت های بین المللی کشورهای اسلامی به پایان رسیده نه خبری از ارائه لباس است نه خبری از برگزاری مسابقه ویژه بانوان بسکتبالیست کشورهای اسلامی. حرف فیبا مدت ها یکی است، آنها می گویند لباس رسمی فقط شورت و پیراهن است و بس. چیز دیگری را هم قبول نمی کنیم و لباس اسلامی بازیکنان زن مسلمان رسمیت ندارد و مناسب رقابت های بسکتبال نیست. این پافشاری سران فیبا باعث شده تا تیم ملی بسکتبال بانوان در سال های اخیر هرگز جایی در رقابت های معتبر به خصوص قهرمانی آسیا نداشته باشد. ملی پوشان بسکتبال بانوان ایران حتی قادر به حضور در رقابت هایی مثل غرب آسیا نیستند. اما فیبا با تمام سخت گیری هایش مهلتی به کشورهای اسلامی داد تا با لباس پوشیده و اسلامی برای خود به صورت آزمایشی رقابت هایی جداگانه تشکیل بدهند، اتفاقی که هرگز نیفتاد.

چندی پیش برای گفت و گویی نزد محمود مشحون رییس فدراسیون بسکتبال رفتیم و وقتی درباره اینکه چرا تلاشی برای بین المللی شدن بسکتبال بانوان صورت نمی گیرد گفت: «دلم از بسکتبال بانوان خون است. برای حضور این تیم در رقابت های بین المللی هر چه در توانم بود انجام دادم اما دیده نشد. یک بار رییس فیبا را دیدم و شخصا در اینباره صحبت کردم و پاسخش فقط یکی بود: ما فقط شورت و پیراهن را به عنوان لباس رسمی می شناسیم و چیز دیگری را قبول نداریم. دوباره به او گفتم پس چرا بانوان رشته های دیگر مثل هندبال ، فوتبال و ... با حجاب اسلامی در رقابتهای بین المللی شرکت می کنند که رییس فیبا در پاسخم گفت: برای اینکه روسای فدراسیون های جهانی این رشته ها بی عرضه هستند! آنها هم نباید اجازه بدهند بانوان با لباس غیر رسمی در رقابت ها شرکت کنند چرا که اینها رشته های پربرخوردی هستند و خطر مصدومیت های شدید وجود دارد!»

به گفته های مشحون کاری نداریم و استناد ما هم بر روی این گفته ها نیست. اما اکنون و در شرایطی که در برخی خبرگزاری ها و روزنامه های ورزشی موج انتقادی از فدراسیون بالا گرفته و همه در سوگ اینکه چرا بسکتبال بانوان باید چوب سوء مدیریت و بی توجهی را بخورد، به خوبی می توانیم دو عنصر خطرناک و سمی رایج در رسانه ها یعنی «اغراق» و «پنهان کردن واقعیت» را ببینیم. درباره بی توجهی فدراسیون به بسکتبال بانوان «اغراق» می شود چون به خوبی می دانیم محمود مشحون حداقل سه مذاکره رسمی با رییس فیبا درباره حضور بسکتبال بانوان ایران در رقابت های بین المللی داشته هر چند تلاش هایش هرگز به اندازه کافی نبوده است. از سویی در این جریان رسانه ای ، «پنهان کردن واقعیت» را هم به خوبی می بینیم. حالا این پنهان کردن واقعیت چیست؟ همانی که رییس فدراسیون جهانی بسکتبال گفته است، مصدومیت های خطرناک. در حالی که انتقادها ادامه دارد هیچکس به این موضوع توجه نمی کند که بسکتبال بازی کردن با لباس هایی که ما اکنون برای بانوان بسکتبالیست در نظر گرفتیم چه مصدومیت هایی می تواند همراه داشته باشد، مصدومیت هایی که می تواند در فوتبال هم رخ دهد. یکی از این مصدومیت ها خطر قرار گرفتن در شرایط «خفه شدن» است. بسکتبال بازی پربرخوردی است و بر خلاف والیبال ، بازیکنان در دو سوی تور قرار نگرفته اند. این بازی پربرخورد ممکن است باعث شود مثلا دست یک بازیکن به شال یا روسری بازیکن حریف گیر کند و روسری کشیده شود. ما نه در بسکتبال که در دنیای اخبار حوادث خبرهایی درباره خفه شدن آنی شنیده ایم. این بزرگ ترین خطر است اما مصدومیت های دیگری مثل کشیده شدن عضلات به دلیل استاندارد نبودن لباس ها دیگر مشکلی است که به هیچ عنوان منتقدان بسکتبال به آن توجه نمی کنند. اصلا اگر همین اکنون در رقابتهای مختلف بسکتبال اعم از مردانه و زنانه نوع پوشش لباس ها عوض شود کیفیت رقابت ها تا 50 درصد پایین می آید. همیشه طرفدار ورزش بانوان بودیم و هستیم اما واقعیت ها هرگز نباید پنهان شود به خصوص وقتی پای سلامتی در میان باشد.

اکنون سری به دل نوشته ها، مطالب و گزارش های انتقادی در رابطه با بی توجهی به بسکتبال بانوان بزنید. کدام یک از این چهره هایی که اتفاقا برخی خودشان را متخصص و کارشناس بسکتبال در رسانه ها می دانند در گزارش های خود به بدیهی ترین اصول بسکتبال اشاره و خطرات مصدومیت ها را گوشزده کرده اند؟ این گزارش ها بازتابی از بی سوادی رسانه ای و بی سوادی در زمینه ورزش بسکتبال است. نکته تاسف بارتر این است که برخی از این بی سوادها خود را متخصص و کارشناس بسکتبال می دانند. تعدادی از این گزارش ها بیشتر به سوگنامه ای احساسی شبیه است، سوگنامه ای که اصول و قواعد جهانی رشته بسکتبال را نادیده گرفته است.

چه خوب که حمایت ها از ورزش بانوان روز به روز بیشتر شود اما چه خوب هم که در کنار آن انصاف داشته باشیم و البته با قضاوت شتابزده و از سر کینه و بغض ، بی سوادی خود را به رخ نکشیم!

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین