ضرورت وجود مراکز مشاوره در خوابگاه‌ها

این نکته زمانی مشکل ساز می‌شود که دانشجوها با هویت‌های متفاوت وارد فضای خوابگاه‌ها می‌شوند. باید به این نکته دقت کرد که هر دانشجو به عنوان یک شخص، هویتی دارد که بخشی از آن را از خانواده‌اش گرفته و بخش دیگرش را از ارتباط با محیط اطرافش به دست آورده است. بسته به نوع جامعه‌پذیری و هویت یابی، میزان و درصد این استقلال هویتی در دانشجویان مختلف متفاوت است، اما نکته جالب توجه این است که دانشجویانی که از نظر هویتی مستقل‌تر هستند، در خوابگاه‌ها با مشکلات روحی و روانی کمتری روبه‌رو می‌شوند. همین‌جاست که خانواده‌ها با حمایت افراطی و دور از منطق، فرزندان بی‌هویتی بار می‌آورند که آمادگی زندگی مستقل در خوابگاه را ندارند.

همین دلیل باعث می‌شود که از همان ابتدا وقتی در محیط جدید قرار می‌گیرند، استقلال شخصیتشان را از دست بدهند و تحت تاثیر دیگران، رفتارهایی از خودشان نشان بدهند که مورد تایید خانواده‌هایشان نیست.

همه این مشکلات را که در کنار هم قرار می‌دهیم، به ضرورت وجود مراکز مشاوره در خوابگاه‌ها بیش از پیش پی می‌بریم، چراکه بسیاری از کارشناسان علوم رفتاری و مشاوره معتقدند که در هر مقطع زمانی ممکن است یک شخص،برای شناخت بهتر خود و مواجهه با نگرانی‌ها و دغدغه‌هایش، به کمک یک مشاور یا درمانگر نیازمند شود؛ این نیاز در دوران دانشجویی و در دوران زندگی در خوابگاه بیشتر حس می‌شود. با این حال در بسیاری موارد، با این که این نیاز حس می‌شود‌، اقدامی برای رفع نیاز صورت نمی‌گیرد.

یکی از مراحل اصلی مشاوره زمانی است که دانشجو برای اولین بار به مشاور مراجعه می‌کند، یعنی تصمیم مشاوره گرفتن‌، گام اولیه در فرآیند تغییر در ذهن فرد مراجعه کننده است، اما همین که این تصمیم گرفته شود، فرآیند مشاوره آغاز می‌شود و به دنبال آن، دانشجو به عنوان مشاوره‌پذیر در جریان تغییر قرار می‌گیرد. در نتیجه می‌توان ادعا کرد، فرد وقتی تصمیم به مشاوره گرفتن می‌گیرد؛ نیمی از راه را طی کرده و از آن پس می‌توان به حل مشکل او امیدوار شد.

دکتر جمال یونسی

روان‌شناس - استاد دانشگاه