به گزارش خبرنگار جام جم آنلاین از خوزستان، بهزاد عبدی، آهنگساز آثار معروفی چون اپرای مولوی، اپرای عاشورا، اپرای حافظ و فیلمهایی چون دهلیز، مزار شریف و سریالهای مختار و تعبیر وارونه یک رویا است.
خواننده این کار، هیثم نور؛ خوانندهی عربزبان و شعر آن از شعرای معروف جهان عرب، نزار قبانی است. هیثم نور که سابقهی همکاری با آهنگسازانی همچون پیمان خازنی و غسان الرحبانی دارد، اینبار تجربهای متفاوت با مضمونی فراملی را با عبدی آغاز کرده است.
اولین تجربه کار مشترک هیثم نور و عبدی، در فیلمی سینمایی به کارگردانی عطیه الدراجی، کارگردان نام آشنای عراقی ست که در آن، هیثم نور، در تیتراژ پایانی فیلم، خوانده است.
استقبال از کار بلد السلام و الزیتون در ایران در حدی بود که شبکه یک سیما را به گفتوگوی تلفنی با عبدی درخصوص شکلگیری آن واداشت. عبدی آغاز آن را دغدغهی مشترکش با خوانندهی جوان و با استعداد، هیثم نور درخصوص مضامین و اشعار نزار قبانی با محوریت انساندوستی و صلح، قلمداد کرد.
قطعه «بلد السلام و الزیتون» یا سرزمین صلح و زیتون، بیشک، آغازی برای ایجاد فضاهای پیوندی میان شعر و زبان عربی و موسیقی فارسی است که به زیبایی توسط خوانندهی عربزبان به اجرا درآمد و ویدیوموزیک آن نیز با حس و هوای آن تولید شد.
هیثم نور در این خصوص در صفحهی اینستاگرام خود اینگونه نوشت: «موسیقی بلد السلام و الزیتون افتخاری است برای بنده که در کنار مردی بودم که مرا به دههی ٦٠ و ٧٠ میلادی فضای هنری و موسیقی لبنان برد. بهزاد عبدی، بیشک، آهنگسازی توانمند است. نمیتوانم او را با الیاس الرحبانی و انیوموریکونه مقایسه کنم؛ چراکه الیاس الرحبانی، برای لبنان آهنگ ساخت و انیوموریکونه برای سینمای هالیوود. اما بهزاد عبدی، برای فرهنگ و زبانی غیر از زبان خود، اثری زیبا خلق کرد و نام خود را در میان موسیقیدانان آن فرهنگ جاودانه کرد.»
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد