«قنات‌های ایران» جهانی شدند

به گزارش جام‌جم، پرونده قنات‌های ایرانی پس از پرونده باغ‌های ایرانی، دومین پرونده‌ زنجیره‌ای ایران به شمار می‌رود که به فهرست جهانی میراث تاریخی ـ فرهنگی یونسکو اضافه می‌شود.

این پرونده روز گذشته در اجلاس یونسکو که در استانبول درحال برگزاری است، بررسی شد و نمایندگان کشورهای مختلف به اظهارنظر درباره آن پرداختند و بیشتر کشورها از جمله قزاقستان، جامائیکا، تانزانیا، بورکینافاسو، زیمبابوه، آذربایجان، لهستان و... از قنات‌های تاریخی ایران و ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو حمایت کردند.

آن‌طور که معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی می‌گوید، بیشتر کشورهای عضو بر اهمیت تاریخی قنات‌های ایران، نظام پیچیده و پیشرفته به‌کار رفته در قنات‌ها و سودمندی آنها برای محیط‌زیست اذعان کردند.

به گفته محمدحسن طالبیان که خود در این اجلاس حضور دارد، قنات‌های ایران براساس دو معیار کمیته میراث جهانی، شامل گواهی بی‌همتا یا دست‌کم استثنایی بر یک سنت فرهنگی و نمونه‌ای برجسته در معماری یا فناوری که مرحله مهمی از تاریخ بشر را نشان دهد، در فهرست میراث جهانی قرار گرفت.

به گزارش ایسنا، دکتر احمد جلالی، نماینده ایران در یونسکو نیز پس از اعلام رسمی ثبت پرونده قنات‌های ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با ابراز قدردانی در سخنانی به سفرنامه ناصرخسرو اشاره کرد که این شاعر و نویسنده در آن به قنات‌های ایران از حدود هزار سال پیش اشاره کرده است.

پرونده 11 قنات ایرانی با داشتن فناوری متفاوت و با قدمت بیش از 2500 تا 200 سال در شش استان، خراسان رضوی، خراسان جنوبی، یزد، کرمان، مرکزی و اصفهان در قالب پرونده قنات ایران برای ثبت جهانی به یونسکو ارائه شده بود.

این قنات‌ها، شامل قنات‌های زارچ و حسن‌آباد مهریز در استان یزد، قنات ابراهیم‌آباد اراک در استان مرکزی، قصبه گناباد و بلده فردوس در خراسان، دو قنات در میمه و وزوان در استان اصفهان، قنات دوطبقه اردستان، جوپار، اکبرآباد و قاسم‌آباد بروات در استان کرمان بودند.

قنات زارچ با 80 کیلومتر طول، عنوان طولانی‌ترین قنات را دارد. قدمت قنات زارچ را مربوط به 2000 تا 3000 سال پیش و دوران پیش از اسلام و دوره ساسانی می‌دانند. عمیق‌ترین قنات ایران، قنات قصبه‌ گناباد است که مادر چاه آن 350 متر عمق دارد و حتی زلزله‌های بزرگ نیز تاکنون به آن آسیبی نرسانده است.