پایان کار آقای وزیر ورزش؟

جام جم ورزشی / تاکنون گودرزی به همراه چند وزیر دیگر دولت روحانی پای ثابت تمامی گمانه‌زنی‌های تغییرات کابینه دولت یازدهم بوده‌اند.

گودرزی به همان نسبت که با ناکامی چندین گزینه رئیس‌جمهوری بر صندلی وزارت تکیه داد در طول چند ماه گذشته از سوی منتقدانش در امان نبود. در یک سال اخیر با قوت گرفتن تغییر کابینه نام‌های زیادی برای اداره ورزش مطرح شدند، اما این بارعلی اصغر مونسان به همراه دو گزینه دیگر ـ نام آنها مطرح نشده ـ به عنوان گزینه‌های اصلی وزارت ورزش و جوانان مطرح هستند.

مونسان از نزدیکان دکتر روحانی است که نام او بیشتر از دیگران در کابینه دولت شنیده می‌شود. با آغاز به کار مجلس جدید، زمزمه‌های برخی تغییرات در کابینه روحانی و ترمیم هیات دولت بیش از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد که تغییر در وزارت ورزش و جوانان همسو با سیاست‌های تازه دولت است. هر چند در این میان گودرزی موافقانی هم دارد که معتقدند در عصر بی‌پولی وزارت ورزش و جوانان وی توانسته امور را بدرستی بچرخاند.

موافقان گودرزی مقابله و ایستادگی او با زد‌و‌بند مافیای پروژه‌های عمرانی را یکی از نقاط قوت مدیریت وی می‌دانند یا این‌که می‌گویند در زمان او مجامع انتخاباتی فدراسیون‌های ورزشی آزادانه برگزار شده است، اما منتقدان گودرزی فقط این چند مورد کار وزیر ورزش و جوانان را کافی نمی‌دانند هر چند بر خلاف عقیده موافقان، حرف و حدیث‌های زیادی در برپایی مجامع فدراسیون‌ها وجود دارد و بحث به آن روشنی که وزارت یا موافقان اعلام می‌کنند، نیست. نمونه اش انتخابات بسکتبال و تلاش هایی که وزیر ورزش برای بازگرداندن مشحون 74 ساله و بازنشسته به انتخابات انجام داد. این مدارک در پرونده شکایت یکی از نامزدها که از طریق مراجع قضایی به انتخابات فدراسیون بسکتبال شکایت کرده بود ، موجود است.

این افراد نتیجه آشفتگی‌های بسیار در فدراسیون‌های ورزشی را ضعف در برگزاری مجامع می‌دانند که معاونت ورزش قهرمانی وزارتخانه، قادر به مدیریت صحیح آنها نبود.

ورود به برخی جزئیات به جای داشتن برنامه و نگاه کلان در ورزش، انتقاد از کی‌روش که بازتاب منفی در جامعه برای وزیر داشت یا ورود به حاشیه‌های استقلال و پرسپولیس و ناکامی در واگذاری این دو باشگاه به بخش خصوصی با وجود شعارهای فراوان ازجمله مواردی است که وزیر ورزش و جوانان را در نوک پیکان حملات منتقدان قرار داده است. علاوه‌بر آن با مشکلات مالی ورزش در سال منتهی به المپیک، ورزشکاران زیادی از شرایط موجود گله‌مند هستند. در این میان وعده‌ها کارساز نبوده و موج اعتراض‌ها به مشکلات مالی توسط ورزشکاران و فدراسیون‌های المپیکی مدام بیشتر می‌شود.

تمامی این مشکلات، تلاش‌هایی که در حمایت از گودرزی صورت گرفته را بی‌اثر گذاشته است و آنچه تاکنون تصمیم تغییر او از کابینه را قطعی نکرده است فقط در پیش بودن رقابت‌های المپیک ریو است. طبیعی هم است کسی در این زمان و در شرایط آشفته ورزش با احتمال نتایج منفی آن در المپیک مسئولیت قبول نکند، اما از طرفی اگر وزارت ورزش و جوانان با گودرزی در المپیک نتایج مثبتی گرفت آن وقت تکلیف چیست و آیا باز هم نام او به عنوان یکی از تغییرات کابینه مطرح می‌شود؟ پرسشی که خیلی‌ها برای رسیدن به پاسخ آن تا پایان المپیک صبر می‌کنند، اما عده‌ای دیگر از هم اکنون نتایج المپیک ریو را با المپیک 2008 پکن برابر می‌دانند که ایران به یکی از ضعیف‌ترین نتایج خود در تاریخ المپیک‌ها دست یافت.

نام گودرزی در شرایطی در بین وزرایی که از کابینه می‌روند مطرح است که پیش از او تجربه مدیریتی قره‌خانلو و حمید سجادی به‌عنوان چهره‌های دانشگاهی و ورزشی نشان داده مدیریت در ورزش با ورزشکار بودن و به عبارتی ورزشی بودن ارتباطی ندارد. از طرفی تغییرات در سطح روسای قبلی و وزرای کنونی را باید در میدان معیوب ورزش هم بررسی کرد که ستون‌های لرزانش برای هیچ وزیر و مسئولی پایگاه محکمی نمی‌سازد. ورزشی که از کج‌سلیقگی‌ها و مصلحت‌بینی‌ها زیور شده تا هرکس که دستی بر سوزنی دارد برایش قبای بی‌قواره‌ای بدوزد. در این میدان معیوب فقط افراد در سطح مدیریت‌ها چند صباحی جابه‌جا می‌شوند.

محمد رضاپور