پایان عاشقانه خاموش پپ

یکی از خبرنگاران نوشته بود امکان ندارد بعد از بازی شنبه‌شب بایرن مونیخ مقابل دورتموند در فینال جام حذفی، پپ گواردیولا برای خداحافظی از بایرن مونیخ اشک بریزد.

اما پپ ثابت کرد که همه آنها اشتباه می‌کنند. وقتی داگلاس کاستا پنالتی آخر پیروزی‌بخش بایرن را در برلین تبدیل به گل کرد، بغض گواردیولا ترکید و این مربی به پهنای صورتش اشک ریخت.

موقع بلند کردن جام، فیلیپ لام، کاپیتان بایرن تاکید کرد که این کار را گواردیولا باید انجام دهد و جام را او باید بالای سر ببرد. این هفتمین و آخرین جامی بود که گواردیولا به عنوان مربی بایرن مونیخ کسب کرد و البته با اختلاف، احساسی‌ترین جام از میان این هفت قهرمانی بود. در میان شور و هیاهوی جشن قهرمانی، گواردیولا که خسته به نظر می‌رسید، گفت: «همه در وقت‌های اضافه خسته بودند، خیلی خوشحالیم که برنده این بازی بودیم.»

گفتن این‌که «خیلی خوشحالیم» شاید کمترین اشاره گواردیولا به احساساتش بود. در شب گرم برلین و در این فینال پراضطراب، گواردیولا پاسخ تمام منتقدانی که می‌گفتند او هیچ حسی به بایرن مونیخ ندارد را داد.

دلتنگی

در یک بازی تاکتیکی و فشرده که با تساوی بدون گل در 120 دقیقه به پایان رسید، گواردیولا مثل همیشه کنار زمین بود، گاهی با حرکات همیشگی و گاهی ایستاده با سکوت و چهره‌ای که لحظاتی ناراحتی در آن موج می‌زد. هیچ‌کدام از اینها چیز جدیدی نبود. اما اشکی که او موقع برنده شدن تیمش ریخت، یک تحول کامل بود: دلم برای همه تنگ می‌شود. اما بیش از همه دلم برای بازیکنان تنگ می‌شود. طی سه سال اخیر، 24 ساعت شبانه‌روز را به آنها و پیشرفتشان فکر کرده‌ام.

هیچ‌کس سه گانه نخواسته بود

قهرمانی در جام حذفی به این معنی است که گواردیولا دو سال از سه سال حضورش در بایرن توانسته دوگانه قهرمانی را برای باواریایی‌ها کسب کند. باور عمومی بر این است که او از بایرن تیمی ساخت که حکمرانی اش بر فوتبال آلمان، همه آنچه پیش از این، فوتبال باشگاهی این کشور به خود دیده بود را تحت تاثیر قرار داده است. ناکامی در فتح لیگ قهرمانان همیشه نقطه تاریک میراث او در بایرن مونیخ خواهد بود، اما کارل هاینتس رومنیگه، اسطوره و مدیر باشگاه قبل از بازی فینال این ادعا که گواردیولا در بایرن، ناکام بوده را بشدت رد کرد: «بعضی افراد او را با همین یک جام (لیگ قهرمانان) می‌سنجند، اما بایرن هیچ‌گاه از او نخواسته بود که سه گانه قهرمانی را کسب کند.»

بعضی از هواداران بایرن ممکن است با این نظر مخالف باشند. شنبه‌شب، روی سکوهای برلین، شعار احساسی خاصی در مورد آخرین حضور پپ شنیده نمی‌شد، هرچند هیچ شعار یا بنری هم مبنی بر بی‌احترامی و نارضایتی از او وجود نداشت.

مورد تحسین

حس و حال بازیکنان تیم اما نشان می‌داد که گواردیولا چقدر درون باشگاه در سه سال گذشته محبوب و مورد تحسین بوده؛ ارین روبن که با تعداد زیادی از مربیان درجه یک دنیا کار کرده، بازی زیرنظر پپ را یک «افتخار» برای خود دانسته و فیلیپ لام هم در حالی که بشدت اشک می‌ریخت از خوش اقبالی همه بازیکنانی گفت که شانس کار کردن با این مربی را داشته‌اند.

این‌که بایرن و گواردیولا هیچ‌گاه رابطه احساسی خاصی با یکدیگر نداشته‌اند، بزرگ‌ترین دروغ فوتبالی به شمار می‌آید. پپ که پیش از این، احتمال بازگشتش به بایرن را رد کرده بود در آخرین مصاحبه خود در آلمان در مورد بازگشتش به فوتبال این کشور، با چشمانی اشک‌آلود و پف کرده گفت: «نمی‌دانم، شاید...». پپ رفت تا تجربه‌ای جدید را در لیگی جدید تجربه کند و عاشقانه خاموش خود را با گفتن این‌که ممکن است دوباره برگردد، بار دیگر به رخ کشید.