دشواری‌ های راه‌ ستاره‌ای‌ به‌ نام لواندوفسکی

هوینس و مولر عضو بایرن مونیخی بودند که در سال‌های 1974 تا 1976 سه کاپ پیاپی در اروپا به دست آورد.‌حالا صحبت کردن درباره بایرن مونیخ را کنار می‌گذاریم و به لهستان می‌رویم. تیم ملی فوتبال لهستان در یورو 2016 حضور خواهد داشت اما سوال این است که چه کسی برترین بازیکن تاریخ فوتبال این کشور است؛ بونیک، دینا، لاتو یا روبرت لواندوفسکی؟

تصمیم برای مبارزه

باور این موضوع که زمانی روبرت لواندوفسکی مورد پذیرش برخی از مربیان واقع نشده خیلی سخت است. لواندوفسکی گذشته‌ای همانند بسیاری دیگر از ستاره‌های کنونی دنیای فوتبال داشت. خیلی سخت خود را بالا کشید و خیلی سخت به یک ستاره تبدیل شد، چیزی که اصلا در ظاهر به نظر نمی‌آید. از مسی و رونالدو گرفته تا نیمار و زلاتان همه این شرایط را داشتند، اینها نخبه‌هایی بودند که راه درست را پیدا کردند و یکی از این نخبه‌ها روبرت لواندوفسکی بود.

این پسر لاغر اندام لهستانی در 17 سالگی از سوی باشگاه لگیا وارسا کنار گذاشته شد؛ چراکه مصدوم شده بود و مربی این باشگاه بیرحمانه و خیلی غیر منطقی گفت او هرگز نمی‌تواند شرایط خوب قبل از مصدومیت را پیدا کند؛ بنابراین باشگاه دیگر به او نیازی ندارد. این پایان بدبیاری لوی نبود و مدتی بعد پدر او در 49 سالگی به دلیل حمله قلبی درگذشت.

روبرت در این باره می‌گوید: سال خیلی سختی بود و فوت پدرم آن را بدتر هم کرد. من مجبور بودم سعی خود را بکنم تا آن سختی‌ها را پشت‌سر بگذارم. اوقات تلخی بود، اما از آن چیزهای زیادی یاد گرفتم. خیلی جوان بودم و همه زندگی‌ام را بر مبنای فوتبال گذاشته بودم. نمی‌دانستم دقیقا چه کاری باید انجام بدهم. به عنوان یک جوان خیلی با خودم فکر می‌کردم. آخر سر به این نتیجه رسیدم که نمی‌توانم دراز بکشم و اجازه بدهم این شرایط سخت من را آزار بدهد.‌

لواندوفسکی ادامه می‌دهد: تصمیم گرفتم بجنگم. با خودم گفتم به همه نشان می‌دهم چگونه بازیکنی هستم و آنها چه چیزی را از دست داده‌اند. باید نشان می‌دادم چه کارهایی از دست من برمی‌آید و البته این را هم ثابت کنم چه تصمیم اشتباهی در مورد من گرفته شد.‌

سال‌ها گذشته و حالا لواندوفسکی ادعایش را ثابت کرده است. او همه چیز را به مبارزه طلبید و عقب‌نشینی نکرد. یکی از افرادی که بیشترین تاثیر را روی لواندوفسکی داشت، همسرش آنا بود؛ زنی که قهرمان کاراته لهستان است و حتی مدال جهانی را هم در کارنامه خود دارد. این زن کسی بود که به روبرت بخوبی یاد داد در برابر مشکلات چگونه مقاوم باشد. این زوج نخستین بار سال 2007 با یکدیگر ملاقات کردند.

کلوپ، مثل پدر

سال 2006 بود که لواندوفسکی در مسیری قرار گرفت که وی را با سرعت بیشتری به سمت پیشرفت هل داد؛ یعنی وقتی به زنیک پروسکوف تیمی از ورشو، پایتخت لهستان پیوست. لوی می‌گوید دقیقا به خاطر نمی‌آورد چقدر از این باشگاه حقوق می‌گرفت، اما فکر می‌کند ماهانه 380 پوند بود. پس از دو فصل او به پوزنان، دیگر تیم مطرح لهستانی رفت و در نهایت سال 2010 سر از بوروسیا دورتموند درآورد، تیمی که در آن به یک ستاره درجه اول در فوتبال اروپا تبدیل شد.

لواندوفسکی با یادآوری خاطرات مربوط به دورتموند و البته یورگن کلوپ، سرمربی سابق این تیم که هم‌اکنون در لیورپول حضور دارد، لبخند می‌زند.

لواندوفسکی درباره مربی سابق خود می‌گوید: او خیلی احساساتی است. این احساسات را از پشت شیشه عینکش بخوبی می‌توانید ببینید. (خنده) خوب می‌دانم بازیکنان لیورپول چقدر او را دوست دارند. الان که تیمش می‌برد همان عکس‌العمل‌هایی را دارد که در دورتموند داشت. او واقعا با تمام وجود برای تیمی که کار می‌کند، انرژی می‌گذارد. کلوپ برای بازیکنانش مثل پدر است. مربی واقعا خوبی است. به نظر من او کاملا مناسب فوتبال انگلیس است.

لواندوفسکی با کلوپ به یک ستاره واقعی تبدیل شد. در نخستین فصل حضور در دورتموند کلوپ هنوز نمی‌دانست با این لهستانی چکار کند. ابتدا به جای این که لواندوفسکی را در نوک خط حمله قرار دهد او را یک قدم عقب‌تر آورد، چیزی که باعث عصبانیت لوی شده بود، اما کم‌کم به این نتیجه رسید کلوپ بهترین تصمیم را برای او گرفته، هرچند بتدریج او به جایگاه اصلی خودش برگشت.

‌جدایی پپ

وقت جدایی رسید. همان طور که پیش‌بینی می‌شد او به جنوب آلمان رفت تا این بار برای بایرن‌مونیخ بدرخشد. هواداران دورتموند اصلا از این موضوع راضی نبودند، اما کلوپ از آنها درخواست کرد هرگز این لهستانی را هو نکنند. او در آخرین بازی خود برای دورتموند با واکنش احساسی و مثبت هواداران روبه‌رو شد تا خودش هم احساساتی شود و اشک بریزد. لواندوفسکی گفت: یورگن به خوبی شرایط من را درک کرد.

او مربی‌ است که با همه صداقت دارد. خوب فهمید چرا می‌خواهم به بایرن مونیخ بروم و برای چه این تصمیم را گرفته‌ام. مشکلاتی سر راه وجود داشت، اما به هر حال این انتقال انجام شد.‌لوی در حالی به بایرن مونیخ پپ گواردیولا پیوست که به نظر می‌رسید در تیم تحت هدایت پپ اتکای بیش از اندازه‌ای روی یک مهاجم دیگر وجود ندارد، اما همین موضوع هم باعث شد از ستاره لهستانی بازیکن متفاوت‌تری ساخته شود و گواردیولا در شکل گرفتن این ستاره جدید نقش زیادی داشت.

رویای فتح

از همان نیمه‌های فصل بود که اعلام شد گواردیولا برای فصل آینده سرمربی بایرن مونیخ نخواهد بود، چیزی که بازیکنان به سرعت با آن کنار آمدند. روبرت لواندوفسکی در برابر این موضوع چنین واکنش نشان می‌دهد: وقتی از تصمیم پپ مطلع شدم احساس ناراحتی شدیدی کردم، اما بسرعت این ناراحتی را پشت‌سر گذاشتم و بدون مشکل، تمرینات را مثل همیشه برگزار کردیم و به تصمیم پپ برای ترک بایرن‌مونیخ احترام گذاشتیم.

برای ما خیلی مهم است نیمه دوم فصل هم بسیار خوب و موفق باشیم. می‌خواهیم باز هم موفقیت‌های جدید به دست بیاوریم تا با پپ آن را جشن بگیریم.‌ لوی و دوستان با پپ گواردیولا در اندیشه به دست آوردن یک موفقیت دیگر هستند؛ موفقیتی که قرار است در لیگ قهرمانان
اروپا باشد.

مترجم: هیلدا حسینی‌خواه - جام جم

منبع: دیلی میل