مجری برنامه صبحگاهی باید از جنس مردم باشد

چه اتفاقی باعث شد راهی رادیو شوید؟

سال 77 آگهی گویندگی و برنامه‌سازی «باشگاه رادیویی جوان» را در روزنامه کیهان دیدم. استاد امیر نوری از من تست گرفت و قبول شدم. در کلاس آموزشی تقریبا 11 نفر بودیم بعد از یک سال دوره می‌خواستند سه نفر را انتخاب کنند که یکی از آنها من بودم. همزمان با ورودم در رادیو در تست شبکه خبر (گویندگی اخبار داخلی) هم شرکت کردم و قبول شدم. آقای فوادیان اصرار داشتند کار را در رادیو ادامه بدهم و حق نان و نمک رادیو را ادا کنم. بعد از 3 ـ 2 ماه در شبکه جام‌جم تست دادم و در گویندگی اخبار قبول شدم. در حال حاضر در رادیو ایران، رادیو پیام و خبر جام‌جم فعالیت دارم.

فکر می‌کردید روزی گوینده برنامه پرمخاطبی مثل «سلام ایران» شوید؟

این طور نبود که مردم در عرض یک شب مرا با برنامه سلام ایران بشناسند. البته نمی‌دانم من شناسنامه برنامه سلام ایران هستم یا برنامه شناسنامه من است، اما اگر یک گوینده بتواند طوری برنامه را اجرا کند که هم مخاطبان و هم مدیران رسانه نمره قبولی به او بدهند، موفق بوده و او شناسنامه برنامه می‌شود و این اصلا بد نیست و هیچ تهدیدی هم برای رسانه نیست، چراکه به هر حال سعید توکلی یا هر گوینده دیگری نیروی سازمان صدا و سیماست و هرچه نیروی توانمندتری در رسانه مشغول کار باشد به تبع آن رسانه دلچسب‌تری خواهیم داشت.

اما این را می‌دانم که همیشه اجراهایم را جدی گرفته ام و سعی می‌کنم همه انرژی‌ام را برای کار بگذارم به طوری که وقتی برنامه تمام می‌شود کاملا از انرژی خالی می‌شوم. خوشبختانه استقبال مردم هم خوب است و با ارسال پیامک یا تماس تلفنی بخصوص از انرژی و فضای صمیمانه‌ای که گاه نیز با شوخی و طنز آمیخته است، ابراز رضایت می‌کنند.

معتقدم یک گوینده توانمند کسی است که هر برنامه‌ای و در هر حوزه‌ای چه صبحگاهی، اذانگاهی، عصرگاهی، مناسبتی، سیاسی - اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... را به بهترین نحو اجرا کند و در تمام این عرصه‌ها اطلاعات مناسب و مطالعه کافی داشته باشد.

شما هنگام اجرا ارتباط صمیمانه‌ای با مخاطب برقرار می‌کنید، این صمیمیت از کجا نشات گرفته است؟

بعد از ورودم به رادیو در سال 79، طولی نکشید کار اجرای زنده را شروع کردم و رزرو دو گوینده معروف آن زمان که برنامه سلام ایران یا سرزمین من را اجرا می‌کردند، شدم. کم‌کم به این فکر کردم که این سبک اجرا ممکن است قدری تکراری شده و مخاطب را از همراهی با برنامه باز دارد. آن موقع برنامه سلام ایران بیشتر چالشی بود، به همین دلیل تصمیم گرفتم با انرژی بیشتر کار را ادامه بدهم و طوری با مردم صحبت کنم که آنها احساس غریبی نکنند. دوست دارم از جنس خود مردم با آنها حرف بزنم. مردم دوست دارند وقتی به رسانه‌ای اعتماد می‌کنند، حرف دلشان را بشنوند و احساس کنند یک نفر از جنس خودشان که اتفاقا با فضای جامعه غریبه نیست، برنامه را اجرا کند که به لطف خدا این موضوع محقق شد. البته بخش زیادی از این اتفاق به واسطه لطف مردم است.

اجرای شما بیشتر مبتنی بر متن است یا بداهه؟!

از 14 سال پیش تا به امروز برنامه همیشه متن داشته، ولی اجرای صبحگاهی اقتضا می‌کند من مطالبی را خودم بگویم و با اضافه کردن حرف‌های کوتاهی، موضوع برنامه را برای مردم پذیرفتنی‌تر کنم. لذا با همه احترامی که برای همکاران نویسنده‌ام قائل هستم، گاهی توی بعضی از نوشته‌ها دخالت می‌کنم و آن را به سمت و سویی می‌برم که بهتر قابل هضم باشد. این موضوع کمک می‌کند من و نویسنده دو بال پرواز این پیک صبحگاهی رادیو ایران باشیم که البته این موضوع مسئولیت بسیار سنگینی روی دوش گوینده می‌گذارد.

آیا تا به حال پیش آمده به خودتان غره شوید که نسبت به مردم بیشتر می‌دانید؟

نه، اصلا. کسی که برنامه صبحگاهی را اجرا می‌کند، باید از جنس مردم و بطن آنها باشد. نه خودش را بالاتر بداند نه پایین‌تر. هر مجری به‌خصوص مجری برنامه صبحگاهی، تافته جدابافته از مردم نیست. من هم مثل مردم سوار اتوبوس و تاکسی و مترو می‌شوم. در مترو له می‌شوم و... .

هفته‌هایی که سلام ایران اجرا می‌کنم رسما خواب ندارم، چون تا ساعت یک و دو بعد از نیمه شب مشغول مطالعه مطالب و بررسی کردن آخرین اخبار سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و علمی هستم و هر خبری را که احساس کنم ممکن است به درد شنونده بخورد را توی ذهنم پرورش می‌دهم. یکی از رسالت‌های این برنامه اطلاع‌رسانی است. معتقدم سلام ایران یک اتفاق صبحگاهی است نه برنامه. برنامه اتاق فکر دارد.

آیا پیش آمده برنامه‌تان را دوباره بشنوید و به خودتان نقد وارد کنید؟!

برخی مواقع بعضی از برنامه‌ها را از همکاران آرشیو می‌گیرم و آن را مرور می‌کنم که تا چه میزان برنامه رشد کرده یا بر عکس آب رفته است! گاهی هم با خود می‌گویم بهتر بود این حرف را طور دیگری می‌زدم.

چقدر شنونده رادیو هستید. اگر فقط یک مخاطب صرف بودید، غیر از اجرای سعید توکلی شنونده چه اجراهایی بودید؟

بیشتر مواقع در ماشین رادیو گوش می‌کنم. به هر حال صدای هر کسی رنگ خودش را دارد، اما اگر قرار باشد من شنونده رادیو باشم، بیشتر اجرای آقای جواد آتش افروز مخصوصا زمانی که شیفت رادیو پیام را اجرا می‌کند و اجرای آلبرت کوچویی را می‌شنوم.

در خانه هم این‌قدر شوخی می‌کنید؟

این‌قدر نه، ولی بی‌شوخی هم نیستم.

بزرگ‌ترین حسن گویندگی چیست؟

معتقدم در هر شرایطی که هستم حالم خوب است یا بد، پولدارم یا نیازمند؛ باید حال مردم را ابتدای صبح خوب کنم. شاید کسی شنونده من باشد که غیر از رادیو هیچ مامن و پناهی ندارد، به همین دلیل وقتی رادیو را روشن می‌کند می‌خواهد از آن انرژی مثبت بگیرد. همین آدم این انرژی را به دیگران منتقل می‌کند. اگر دکتری صدای من را می‌شنود اگر چهار جای صحبتم حرف دل او را بزنم او با انرژی به اتاق عمل می‌رود و... بیشترین حسن گویندگی‌ام دعای خیر مردم است.

زهره زمانی‌

‌جام‌جم