داستان کوتاه ایران همسنگ جهان است

شما از نویسندگانی هستید که هم در اصفهان و هم تهران فعالیت می‌کنید. خودتان ساکن کجا هستید؟

من اصفهان زندگی می‌کنم.

اصفهان هم که این روزها زیبا شده، چون دوباره آب به زاینده‌رود برگشته است.

اصفهان خیلی خوب شده، به‌خصوص این ایام که تعطیلات در پیش است برای مردمی که تمایل دارند شهر دیگری باشند، اصفهان خیلی قشنگ شده است. آب زاینده‌رود به شهر یک چهره دیگری داده و مردم خیلی خوشحال هستند که زاینده‌رود را پرآب می‌بینند. البته چهارباغ را به سبب مترو بسته‌اند، اما باز هم دیدن زاینده‌رود پرآب خوشحال‌کننده است.

این روزها مشغول چه فعالیت‌هایی هستید؟

این روزها داوری جایزه تهران را انجام می‌دهم. داستان‌هایش را می‌خوانم و داستان‌های بسیار خوبی هم دارد. ضمن این که آخرین مطالبم را برای کتاب جدیدم به ناشر دادم که هنوز اسمی برایش انتخاب نکرده‌ام. مطالب نزدیک به داستان است. مایه‌های داستانی دارد. البته برخی معتقدند داستان است، اما من معتقد نیستم. اینها مطالبی است که قبلا در نشریات و مجلات چاپ کردم که حالا همراه با یکی دو کار تازه در یک کتاب منتشر می‌کنم.

در اصفهان هم فعالیتی دارید؟

مسابقه‌ای بود با عنوان «اصفهان 24» درباره عکاسی که از شرکت‌کنندگان، پاییز اصفهان را در یک روز خواسته بودیم. آنها هم با موبایل عکس‌هایشان را فرستاده بودند. بعد، از عکس‌ها یک نمایشگاه گذاشتیم و به برندگان جوایزی داده شد. به زودی همین مسابقه را درباره زمستان در چند بخش برگزار می‌کنیم. بخش داستان، بخش عکس نوشت، بخش عکس و بخش فیلم‌های 15 ثانیه‌ای.

بیشتر تجربه شما در زمینه داستان کوتاه است. نمی‌خواهید رمان بنویسید؟

من نتوانستم رمان بنویسم. شاید بعدها نوشتم، اما من رمان‌نویس نیستم و بیشتر در زمینه داستان کوتاه کار کردم و تجربه دارم.

شما که خودتان داستان‌نویس هستید و داوری خیلی از جوایز را انجام می‌دهید، کیفیت داستان‌های جوانان را چطور ارزیابی می‌کنید؟

داستان‌های خیلی خوبی از آنها می‌خوانم.

پس چرا نویسنده سرشناسی از دل این جوانان بیرون نمی‌آید؟

زمان می‌خواهد. از سال 1300 تا 1360 مگر تعداد نویسندگان سرشناس به 10 نفر هم می‌رسد؟ حالا از سال 1360 تا 1390 ببینید چقدر چهره جدید داستان نوشته‌اند.

اما از هیچ کدام اینها یک غول ادبی ظهور نکرده است.

خیلی زمان می‌خواهد. مگر ما در ادبیات داستانی چند غول داریم. معتقدم خیلی از آثار این نویسندگان جوان ماندنی می‌شود. زمان می‌خواهد و البته مخاطب. ما مخاطبمان را از دست داده‌ایم.

علتش چیست؟

این می‌شود یک مصاحبه دیگر که چرا مخاطب کم شده و چرا تیراژ کتاب کاهش پیدا کرده، اما چیزی که می‌گویم این است که داستان‌نویسی ما بعد از انقلاب، یک داستان‌نویسی مدرن، متنوع و با موضوعات فراوان است. داستان‌هایی است که از زندگی افراد مختلف گرفته شده است و بنابراین داستان هم از خیلی از مسائل زندگی ما تبعیت می‌کند. معتقدم در این سال‌ها جوان‌ها داستان‌های بسیار خوبی نوشتند. داستان‌هایی که همسنگ داستان‌های کوتاه جهان است. در رمان هم قدم‌های خوبی برداشتیم.

سجاد روشنی