سایه‌روشن‌های لیگ والیبال

در مسابقات برگزار شده یازده بازی پنج گیمه تمام شد که با توجه به بضاعت تیم‌ها در دو گروه دارا و ندار، میانگینی در خور توجه است و این امید را به وجود آورده که می‌توان روی لیگ دوره بیست و نهم حساب باز کرد. بیشتر از این جهت که در پایان ماراتنی 22 هفته‌ای، بازیکنانی آماده در اختیار رائول لوزانو، سرمربی جدید تیم ملی قرار بگیرند.

اصرار و تاکید ما درباره این چرخه پرهزینه، صیقل خوردن ملی‌پوشانی است که در حال حاضر، انگیزه‌های عالی دو سال پیش را از دست داده‌اند و نیز تلالوی جوانانی است که جویای نام و شجاعانه توپ می‌زنند. جوانانی همانند رسول آقچه‌لی، اسماعیل مسافر، اکبر ولایی و حتی بازیکنان با‌استعدادی مانند جواد کریمی و علی‌اصغر مجرد که متاسفانه سر از لیگ یک درآورده‌اند.

این بازیکنان را باید زیر ذره‌بین داشت و با دعوت آنان به اردوهای آماده سازی از یک جهت، حاشیه امنیت ملی‌پوشان اشباع شده را بر هم زد و از طرف دیگر، تجارب بازی در کنار بزرگان تیم ملی را به آنان منتقل کرد. لیگ نباید جنبه سرگرمی پیدا کند یا به کارخانه پول‌سوزی باشگاه‌ها تبدیل شود. در این زمینه، یکی از اقدامات فدراسیون می‌تواند حضور خوان سیچلو و حتی حضور پاره وقت رائول لوزانو در کنار مسابقات باشد. محول کردن ماموریت تماشای بازی‌ها به مربیان تیم ملی، لیگ برتر را در شهرهای ایران به اوج می‌رساند. داشتن یک کمیته فنی قوی که نام‌ها و نشانه‌ها را به دقت و با جدیت زیرنظر بگیرد تا بازیکنان ما بدانند چشم‌های زیادی آنان را زیر‌نظر گرفته‌اند، مطلوب است و می‌توان گفت ارزیابی کیفی پرهزینه‌ترین لیگ آسیا از این طریق منطقی‌تر است.

تشویق به جای تهدید

لیگ برتر طی هفته‌هایی که گذشت، با آرامش نسبتا خوبی همراه بود. سازمان لیگ تلاش کرد، لیدرها را مورد تشویق قرار دهد و با توزیع توپ و تی‌شرت بین تماشاگران، جو مثبتی را در میان سکونشینان به وجود آورد. به هر حال سال‌ها بود از رویه تهدید و تنبیه ره به جایی نبرده بودیم و لیگ اغلب به جنگ منطقه‌ای تماشاچیان اغلب جوان تبدیل شده بود. لذا از بعد روان شناسی و حتی جامعه‌شناسی شاید روش کنونی موثرتر باشد.

با این وجود، اتفاقاتی هم افتاد که در شأن والیبال نبود. در آمل هنگام دیدار کاله ـ پیکان چند نفر از تماشاگران به یک ملی‌پوش مازندرانی تیم تهرانی توهین کردند و با سنگ به استقبالش رفتند که بلافاصله و بدون تشکیل جلسه کمیته انضباطی این شهر به‌طور موقت با دو جلسه بازی بدون تماشاگر محکوم شد. هیچ‌کس نمی‌تواند از بداخلاقی و رفتار مهمان آزارانه بی‌تفاوت عبور کند، اما در برخورد با اتفاقات و کجروی‌ها نباید به روش یک بام و دوهوا عمل کرد وگرنه اعتمادی که لازمه اجرای یک حرکت اجتماعی است، سلب می‌شود.

البته در همه شهرهای والیبال خیز، عده‌ای ـ هرچند معدود ـ تماشاگر تیفوسی و دو‌آتشه وجود دارند که بر اثر تحریکات عصبی و احساسی دست به حرکاتی می‌زنند که شأن جامعه و شهری را زیر‌سوال می‌برند. این عده کاملا شناخته شده‌اند و فیلم رفتار ناپسند آنها ثبت و ضبط شده است، اما نمی‌دانیم چرا فکری در این باره نمی‌شود. معذوریت‌ها و ملاحظات منطقه‌ای را درک می‌کنیم، اما این رودربایستی‌ها ممکن است هزینه‌های سنگینی در پی داشته باشد.

اتفاقات عجیب

هفته گذشته، دو اتفاق تقریبا عجیب در لیگ برتر رخ داد؛ اول بازی پیکان ـ شهرداری تبریز که هفت کارت زرد و قرمز دربرداشت، یک ملی‌پوش اخراج شد، بازیکنی که بعد از بازگشت به زمین، توپ را با پا به سمت تماشاگران شوت کرد یا ملی‌پوشی که به مربی تیم مقابل گفت: بی‌شعور! یا مربیانی که خود مسبب این اتفاقات هستند، اما پرسش ما این است که جایگاه و اقتدار مربیان و سرپرستان و مدیران باشگاه‌های والیبال چه می‌شود؟

با روندی که سبب شده، عده‌ای از بازیکنان صاحب‌نام در والیبال سالاری کنند، احتمال دارد مربیان مطرح صندلی خود را از دست بدهند، اما اگر همه مربیان ما هماهنگ باشند جلوی یکه‌تازی چند بازیکن انگشت‌شمار گرفته خواهد شد. در غیراین صورت پدیده بازیکن‌سالاری اپیدمی می‌شود و چاره‌ای نمی‌ماند که با وجود همه ادعاها و اداهایی که برخی مربیان به ظاهر متشخص ما دارند، مربی باشگاهی را هم از لهستان، ایتالیا و آرژانتین وارد کنیم.

امیدواریم باشگاه‌های ما این زنگ خطر را بشنوند و اندیشمندانه دست به کار شوند.

متاسفانه دیدیم که امسال در باشگاه‌های آسیا هم سوم شدیم و در جام باشگاه‌های جهان هم که با تمام قوا رفته بودیم، حرفی برای گفتن نداشتیم.

اتفاق دوم هفته، نقض مقررات در یک بازی بود. در جریان مسابقه ثامن خراسان ـ متین صالحین ورامین تیم مهمان از سه بازیکن خارجی سود برد در صورتی که مقررات فقط اجازه حضور دو بازیکن را داده است.

تیم میزبان اعتراض می‌کند یکی از ناظران فدراسیون از طریق بلند گو این نقض مقررات را می‌پذیرد، اما بعد انگار قضیه جور دیگری تفسیر می‌شود و به نظر می‌رسد قصه ادامه دارد، زیرا تیم ورامین مدعی است به استناد گفته ناظر فدراسیون که حریف خلاف کرده و بازنده است، از ذخیره‌هایش استفاده کرده است.

گاهی اتفاقاتی در ورزش ما رخ می‌دهد که نه تنها در مقررات بین‌المللی پیش‌بینی نشده، بلکه در طبله عطارها هم پیدا نمی‌شود!

جدال در ایستگاه هشتم

در ایستگاه هشتم لیگ برتر والیبال (امروز چهارشنبه چهارم آذر) انتظار چند برخورد عالی را می‌کشیم.

ارومیه که عبدالرضا علیزاده را مصدوم دارد، با یک بدشانسی بزرگ دیگر روبه‌رو شد و آن این که پوریا فیاضی کامل‌ترین بازیکن تیمش را بر اثر پارگی رباط صلیبی به بیمارستان فرستاد و برابر کاله این نفرات را در اختیار ندارد. بانک سرمایه که با وجود ملی‌پوشان شاخص همانند سید موسوی، شهرام محمودی، عادل غلامی و فرهاد ظریف سه شکست دارد، باید در شهر بادگیرها، خوب و جنگنده برابر تیم اردکانی بازی کند.

تیم ثامن خراسان، دیداری نزدیک با آلومینیوم المهدی هرمزگان دارد. بندری‌ها در شهر خودشان سرسخت و تسلیم‌ناپذیر بازی می‌کنند. باید دید در مشهد مقابل تیمی چون ثامن ـ که دو بازیکن خارجی از مونته نگرو و فنلاند دارد ـ چه می‌کند. در تهران سایپا که استاد بازی‌های پنج گیمه است، میزبان متین صالحین ورامین است. ورامینی‌ها تیم با تجربه‌ای دارند که تاکنون علیرضا نادی و محمدمحمدکاظم ملی‌پوشان مصدوم سابق تیم ملی را بازپروری کرده‌اند.

این هفته دیدار شهرداری تبریز با جواهری گنبد هم باید بازی خوبی از آب درآید، زیرا یک طرف تجربه و سوی دیگر آن جوانی جلوه می‌کند و سرانجام در زاهدان خودروسازان تهرانی برای پیک‌نیک می‌روند، زیراتیم گوهر کویر زاهدان با هزار و یک مشکل با کاروان لیگ برتر همراه شده است؛‌ تیمی جوان و بدون ستاره که برای دلخوشی جوانان خطه محروم زاهدان بازی می‌کند، اما این شهر باید از حالت کنونی خارج شود. حضور در لیگ برتر متضمن هزینه‌های سرسام‌آوری است که اگر فراهم نشود، جنگ دارا و ندار را در لیگ برتر ترسیم می‌کند و باعث سرخوردگی تیم‌های جوان است.

بازی‌های امروز

گوهر کویر زاهدان ـ پیکان تهران

بازرگانی جواهری گنبد ـ شهرداری تبریز

سایپا ـ متین صالحین ورامین، کاله مازندران ـ شهرداری ارومیه

ثامن‌الحجج خراسان ـ آلومینیوم المهدی هرمزگان

آرمان ورزش اردکان ـ بانک سرمایه

نام تیم‌های میزبان اول آمده است.

جمشید حمیدی