ما معمار خانه خود هستیم

به گزارش جام جم آنلاین، این دسته از منتقدان، نگاه واقع‌بینانه‌ای به زندگی ندارند و صحبت‌های آنها جز زیاد کردن آه و حسرت و خمودی، دستاوردی ندارد.

اما آیا برای زیاد کردن امید در زندگی نمی‌توان در همین آپارتمان‌های 40، 50، 60 متری، یک گلدان کوچک در کنار پنجره داشته باشیم که با آب دادن یک روز در میان به آن حس شادی و نشاط را در زندگی تجربه کنیم؟ آیا زندگی آپارتمان‌نشینی، محکوم به یکسری کلیشه‌های معین و غیرقابل تغییر است یا این که می‌توان با تغییراتی جزئی درون محیط خانه، رنگ و بوی متفاوتی به زندگی بخشید؟ به نظر می‌آید برای خانواده‌هایی که دست‌کم چند صد هزار تومان را صرف هزینه خرید تلویزیون، لوستر، یخچال و... می‌کنند، چند ده هزار تومان هزینه برای گل و گیاه، فشار چندان زیادی ایجاد نکند، اما چرا ما این محبت را به خودمان و اعضای خانواده مان نمی‌کنیم و طبیعت را درون خانه‌هایمان نمی‌آوریم؟ نگاه ما به زندگی، رنگ خانه‌های ما را می‌سازد و خانه ما، رنگ زندگی ما ست. اگر خود ما معمار اولیه خانه خودمان نبودیم، بدانیم خود ما، معمار خانه‌ای هستیم که هم‌اکنون درون آن زندگی می‌کنیم و اگر این حرف را باور ندارید، به تفاوت بین خانه خودمان، با خانه همسایه‌های طبقات پایین تر و بالاتر آپارتمانی که در آن زندگی می‌کنیم، بیشتر دقت کنید.

حسین برید

جام‌جم