برندگان جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۵ معرفی شدند

به گزارش مهر، «تاکاکی کاجیتا» از ژاپن و «آرتور بی مک دونالد» از کانادا به دلیل تحقیق در زمینه نوسان «نوترینوها» که نشان می دهد این ذرات جرم دارند، برندگان جایزه نوبل فیزیک امسال شدند.

نوترینو یک ذره بنیادی است که از نظر الکتریکی خنثی بوده و به ندرت وارد برهمکنش می‌شود. نوترینو به معنی «کوچک خنثی»، معمولاً با سرعتی نزدیک به حرکت می‌کند، از نظر الکتریکی خنثی بوده و قادر است از درون مواد تقریباً بدون هیچ برهمکنشی عبور کند.

برندگان یکصدونهمین جایزه نوبل فیزیک درحالی امروز معرفی شدند که تا پیش از این ۱۰۸ مورد از این جایزه از سال ۱۹۰۱ اعطا شده است و تنها در سالهای ۱۹۱۶،۱۹۳۱،۱۹۳۴،۱۹۴۰،۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ بود که جایزه نوبل فیزیک به کسی اعطا نشد.

فلسفه عدم اعطای جایزه نوبل در این سال ها از سوی بنیاد نوبل اعلام شده است. بر این اساس اگر در طول سالی که دستاوردهای علمی این عرصه آنچنان ارزشی نداشته باشد که مفتخر به دریافت جایزه نوبل شود، پولی که برای این منظور در نظر گرفته می شود تا سال بعد از آن حفظ می شود که نمونه بارز آن به سال های دو جنگ جهانی اول و دوم مربوط می شود.

در تاریخ اعطای جوایز نوبل، تاکنون ۴۷ دانشمند به طور انفرادی موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده اند.

همچنین در ۳۱ مورد جایزه به برندگان مشترک (دو برنده ) اعطا شده و در ۳۰ مورد نیز جایزه نوبل فیزیک به برندگان مشترک (سه برنده) ارایه شده است.

در تاریخچه نوبل فیزیک، جان باردین تنها دانشمندی است که دو بار موفق به دریافت این جایزه شده است.

درحالی که متوسط سن دریافت کنندگان جایزه نوبل فیزیک ۵۵ سال است، لاورنس براگ در زمان دریافت این جایزه تنها ۲۵ سال سن داشت تا جوان ترین دانشمندی باشد که این جایزه را دریافت می کند.

همچنین ریموند دیویس که در سال ۲۰۰۲ این جایزه را دریافت کرد ۸۸ سال سن داشت تا مسن ترین برنده تاریخ نوبل فیزیک تا این لحظه لقب بگیرد.

نکته قابل تأمل حضور بسیار کمرنگ زنان در میان برندگان جایزه نوبل است. تنها ماری کوری (۱۹۰۳) و ماری میر (۱۹۶۳) موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شده اند.

سال گذشته نیز صد و هشتمین جایزه نوبل فیزیک (۲۰۱۴) به طور مشترک به ایسامو آکاساکی و هیروشی آمانو از دانشگاه ناگویا در ژاپن و شوجی ناکامورا از دانشگاه کالیفرنیا سانتاباربارا امریکا تعلق گرفت.

آنها این جایزه را به دلیل تحقیقاتی درخصوص ابداع دیودهای کارآمد منتشر کننده نور آبی که امکان منابع نور سفید بصرفه را فراهم کردند دریافت کردند.

دیودهای قرمز و سبز از مدت ها قبل ابداع شده بودند اما در این میان بدون نور آبی، ساخت لامپ های سفید امکان پذیر نبود و این معما در حدود سه دهه بدون جواب باقی مانده بود.