آزادی، سمبل ایران است

فیلیپ گایست که پروژه‌اش را «دروازه واژه‌ها» نام نهاده، به مدت سه‌شب با تاباندن تصاویر و واژه‌ها بر سطح غربی برج آزادی، مفاهیم صلح، عشق و آزادی را فریاد زد.

برنامه او شب گذشته به پایان رسید. شرح این برنامه شنبه در قالب گزارشی در همین صفحه منتشر شده بود. در شب دوم برای تماشای کارش به میدان آزادی رفتیم و چند دقیقه‌ای با او گپ زدیم.

در کنفرانس خبری گفتید که با چهار پروژکتور برنامه خود را اجرا خواهید کرد. پروژکتور چهارم کجاست؟

برای تاباندن طرح‌ها بر روی سطح غربی برج آزادی به سه پروژکتور نیاز داشتم. چهارمی را به‌عنوان زاپاس به ایران آوردیم تا اگر مشکلی برای یکی از پروژکتورها پیش آمد در کارمان خللی وارد نشود.

در مقایسه با کارهای دیگرتان که تصاویرش را در سایت‌تان دیدم، تصاویر بر روی آزادی چندان شفاف نیست. برای مثال نورپردازی مجسمه مسیح در ریودوژانیرو خیلی درخشان‌تر بود.

این مساله کاملا به نور و روشنایی محیط بستگی دارد. هر چه فضا تاریک‌تر باشد، شما تصاویر را شفاف‌تر خواهید دید. ولی محیط برج آزادی خیلی روشن است و برای همین شما تصاویر و طرح‌ها را کمرنگ می‌بینید.

آیا منطقه مناسب‌تری در تهران برای این پروژه وجود نداشت؟

بی‌تردید تهران بناها و ساختمان‌های زیبای دیگری هم دارد، ولی به نظرم برج آزادی سمبل تهران و حتی ایران به‌شمار می‌آید. همچنین از آنجا که مانند یک دروازه گشوده است و نمادین بودن آن سبب شد که آن را انتخاب کنم.

بازخورد مخاطبان تهرانی در این چند روز از کارتان چطور بود؟

خیلی عالی بود. از واکنش مردم تهران به این پروژه خیلی خوشحالم.

ایران را چگونه دیدید؟

من خیلی با جامعه ایران آشنا نیستم. در این چند روز هم بر روی کارم تمرکز داشتم و فرصت نکردم تهران را ببینم. اما باید بگویم که در اجرای کارم کاملا آزاد بودم.

زیباترین واژه‌هایی که در کارتان بکار بردید چه بود؟

فکر می‌کنم آزادی، صلح و عشق.

در این چند روز توانستید واژه‌های فارسی را یاد بگیرید؟

فقط آزادی (می‌خندد) کلمه دیگری بلد نیستم.

کمیل انتظاری - فرهنگ و هنر