تخریب مرز نسل‌ها

این سری بازی با وجود ارائه مکانیسم‌های بسیار جالب، چه در نسخه اول و دوم، شاید به علت حمایت نکردن ناشر آن ـ مایکروسافت ـ نتوانست به عنوان یک بازی انحصاری قوی ظاهر و به برگ برنده مایکروسافت تبدیل شود؛ اما ظاهرا قسمت سوم بازی که بتازگی معرفی شده، قرار است این روند را تغییر داده و آبرویی تازه کسب کند.

البته کرکداون 1 و 2 هر دو بازی‌های خیلی خوبی بودند. گیمر در این بازی قادر بود در قالب یک ابَر سرباز دولتی یک تنه با جرم و جنایت مبارزه کند.

دستکاری‌های ژنتیک و لباس مخصوص این سرباز به او اجازه می‌داد پرش‌های بسیار بلند داشته باشد، ضربات مهلک به دشمن وارد کرده یا اشیای سنگین را پرتاب کند، اما اینها تنها جنبه‌های بازی نبود.

نقش این سری در به پیش راندن بازی‌های آنلاین واقعا قابل تقدیر است. کرکداون برای اولین بار حالت آنلاین را به بازی‌های سندباکس معرفی کرد.

برای اولین‌بار در این بازی بود که بازیکنان می‌توانستند هر زمان که اراده کنند، به دنیای دوستان خود یا غریبه‌ها پا گذاشته و در بازی آنها شریک شوند. این قابلیت که برای اهالی صنعت گیم تازگی داشت.

تعریف و تمجید بسیاری از منتقدان را برانگیخت. پس چرا با وجود تمام موفقیت‌ها، باز هم انتظارات برای معرفی قسمت سوم آنچنان زیاد نبود؟ مقصر چیزی نبود جز دومین قسمت این بازی.

کرکداون 2 به طرز ناخوشایندی به قسمت اول شبیه بود و تغییر فاحش نداشتن در گیم‌پلی بازی، باعث شد بسیاری با وجود دادن نمره قابل قبول به آن، انتقادشان را نیز بکنند و همین در کاهش اقبال مخاطبان نیز تاثیرگذار بود.

اما در قسمت سوم بازی، حداقل از بُعد فنی، این سری چند قدم به جلو خواهد رفت و بار دیگر کرکداون به عنوان یک اثر پرچمدار سر زبان‌ها خواهد افتاد.

سازندگان مدعی هستند این قسمت یک تجربه چند نفره جدید و انقلابی برای بازیکنان فراهم خواهد کرد و آنچنان که از ویدئوهای بازی برمی‌آید، در این راه تا حد زیادی موفق بوده ‌است.

آنچه همان ابتدا در دموهای بازی جلب نظر می‌کند، سوق بیشتر گرافیک بازی به ساخت و پرداختی رئال است.

حجم سل شِید گرافیک کاسته شده، اما هنوز خطوط تیره حاشیه اشیا و شخصیت‌ها وجود دارد. با توجه به این‌که شش سال از عرضه قسمت دوم می‌گذرد، باید انتخاب سازندگان را منطقی دانست، حتی پیاده‌سازی آن هم به استادی صورت گرفته است.

در این قسمت از سری کرکداون، همه محیط قابل تخریب است. البته فیزیک بخش تک نفره بازی با حالت آنلاین آن قابل مقایسه نخواهد بود.

برخلاف آن چیزی که فکر می‌کنید، این بار کفه بازی به نفع حالت آنلاین است. در حالی که بخش تک‌نفره بازی از قدرت محدود XOne بهره می‌گیرد، حالت آنلاین بازی به سرورهای ابری مایکروسافت متصل بوده و توانایی محاسباتی جنون‌آمیزی را (تا 20 برابر توان دستگاه) ارائه می‌کند.

این مورد در ترکیب با حرکات جنون‌واری که این سری بازی به آن معروف است، به خلق لحظاتی به یادماندنی خواهد انجامید که برخی از آنها را توصیف می‌کنیم.

فیزیک بازی به گونه‌ای کار شده که تک‌تک گلوله‌ها روی محیط اثر می‌گذارند. برای نمونه با تیراندازی مداوم به یک دیوار، می‌توانید هر شکلی را که بخواهید دربیاورید یا حتی با نشانه گرفتن زمین، آن را کنده و جای پایی برای هدفگیری بهتر و شلیک به دشمن بسازید.

قطعا ساخت دنیایی که تمام آن قابل تخریب باشد، به واقعگرایی زیادی نیاز دارد. سازندگان برای رسیدن به این منظور، تمام ساختمان‌ها را دست‌ یافتنی کرده‌اند.

برای مثال، اگر زیر ستون‌های یک ساختمان قرار گرفته باشید، با موشک‌انداز سقف بالای سر را هدف بگیرید، پس از فرو ریختن آن می‌توانید به داخل آن پریده و این روند را تا رسیدن به بام آن ادامه دهید.

قطعا این مورد برای غافلگیر کردن تک‌تیراندازهای مزاحم موثر واقع خواهد شد. اما اگر حال و حوصله این همه بالا رفتن را نداشته و سلاحتان قدرت کافی داشته باشد، می‌توانید طبقه‌ای را که دشمن در آن پناه گرفته از روی زمین هدف گرفته، یا اصلا بنیان کل ساختمان را نشانه بروید.

تمام ساختمان‌های درون بازی اسکلت دارند و ابتدا مصالح آنها فرو ریخته و در نهایت تیرآهن‌های آنهاست که آسیب می‌بیند.

اگر پی و اساس ساختمان را هدف بگیرید با شلیک‌های مرگ‌آور خواهید دید تمام ساختمان فرو می‌ریزد.

فیزیک بازی چنان قوی است که با توجه به نقطه اثابت گلوله‌ها، زاویه سقوط ساختمان تفاوت می‌کند و اگر ساختمان رو به سقوط، روی ساختمان دیگری بیفتد، به آن هم آسیب وارد خواهد کرد. گازکشی ساختمان هم تعریف خاص خود را دارد و در صورت اصابت گلوله به این بخش‌ها، انفجار در ساختمان رخ می‌دهد.

قطعا خلق چنین صحنه‌هایی به قابلیت محاسباتی بسیار بالایی نیاز دارد. این قابلیت را سرورهای ابری مایکروسافت فراهم کرده‌اند.

البته ساختمان روی یک سرور ابری قرار دارد و سرعت بسیار بالای این سرورها، شرایط را برای عملکرد هماهنگ سرورهای مختلف با یکدیگر مهیا می‌کند؛ طوری که ساختمان یک سرور بسادگی روی ساختمان سرور دیگر اثر می‌گذارد.

حال دنیایی را تصور کنید که چند بازیکن به‌طور همزمان در آن آشوب به پا می‌کنند. یکی با پرش‌های متوالی از دیوار ساختمان بالا رفته، روی بام آن پناه می‌گیرد و به رقبای روی زمین تیراندازی می‌کند.

بازیکن دیگر به ساختمان مجاور رفته و در یکی از طبقه‌های فوقانی روزنه‌ای ایجاد کرده و از آنجا او را از پا در می‌آورد.

بازیکنی دیگر پایه و اساس ساختمان محل اختفای بازیکن دوم را هدف می‌گیرد تا او را سرنگون کند. بازیکن دوم بموقع متوجه شده و با تنه‌ای محکم، دیوار پیش رو را خراب کرده و بیرون می‌پرد، اما به محض این‌که به زمین می‌رسد، ساختمانی دیگر روی سرش آوار شده و جانش را می‌گیرد.

رقیبی دیگر با خودروی زرهپوش روانه موقعیت او شده و پس از باز کردن مسیر، او را زیر می‌گیرد و این روند همچنان ادامه دارد.

تاکنون جز چند ویدئوی تبلیغاتی و مصاحبه چیز دیگری از این بازی در دست نیست، اما با توجه به این‌که ساخت قسمت سوم دست افراد حرفه‌ای افتاده، مطمئنیم با یک بازی انقلابی دیگر مواجه خواهیم بود.

Crackdown 3

پلتفرم ......... Xbox One

ناشر........... Microsoft Studios

سازنده........ Reagent Games

سبک

اکشن/ ماجرایی ـ شوتر سوم شخص

تاریخ انتشار

سه ماهه سوم یا چهارم 2016

سیاوش شهبازی - کلیک