هر روز خبرهای تاسفباری از مرگ عده زیادی از همنوعان که به امید زندگی بهتر، دور از جنگ و خونریزی به سوی قاره سبز میروند شنیده میشود و تودههای زیادی از مردم در حال حرکت به سمت کشورهای اروپای غربی از دریچه دوربینها به نمایش در میآید.
بیشتر این آوارگان از جنگ و خونریزی در خاورمیانه بخصوص در سوریه به کشورهای دیگر پناه میآورند. شگفتی آماری این هفته به همین مناسبت نگاهی دارد به آمار پناهندگان و آوارگان در جهان.
سازمان ملل متحد در گزارشی که خرداد امسال اعلام کرد گفته تعداد افراد آواره در سال 2014 در کل جهان به رقم 59.5 میلیون نفر رسیده که حدود هشت میلیون نفر از سال قبل بیشتر و بیشترین میزان افزایش در طول یک سال بوده است.
همچنین گفته شده این رقم 22 میلیون نفر از تعداد افراد آواره شده در یک دهه پیش بیشتر است. برای اینکه بزرگی این رقم را بخوبی درک کنید باید بگوییم که اگر بنا بود کشور جدیدی با این جمعیت شکل بگیرد، این کشور بیست و چهارمین کشور پرجمعیت جهان بود.
همچنین این رقم به آن معناست که از هر 122 نفر در کره زمین، یک نفر آواره شده است. از یک منظر دیگر این رقم به معنای آوارگی 42 هزار و 500 نفر در هر روز است؛ یعنی هر دو روز جمعیتی معادل ظرفیت کامل استادیوم آزادی در تهران.
نکته ناامیدکننده این است که در همین سال 2014 فقط 126 هزار و 800 نفر توانستهاند به محل زندگی سابق خود بازگردند که کمترین میزان در 31 سال اخیر است. بنابراین میتوان گفت سال گذشته میلادی یکی از بدترین سالها برای آوارگان بوده است.
سه آمار ناامیدکننده دیگر از این بحران بزرگ جهانی این است که اولا نیمی از تمام آوارگان در جهان کودک هستند؛ یعنی زیر 18 سال سن دارند، ثانیا از هر 10 آواره در جهان، 9 نفر از کشورهای کمتر توسعه یافته جهان هستند و ثالثا اینکه سه کشوری که بیشترین آواره را در جهان داشتهاند
مسلماننشین بودند. نزدیک به 11 میلیون نفر در سوریه، سه میلیون نفر در افغانستان و یک میلیون نفر در سومالی. نکته تاسفبار این که هر سه کشور درگیر جنگ با افراطیونی هستند که مسلما با کمکهای خارجی در حال مبارزه به نام اسلام هستند.
چمدان
بازگشت ترامپ به کاخ سفید چه تاثیری بر سیاستهای آمریکا در قبال ایران دارد؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
رضا جباری: درگفتوگو با «جام جم»:
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم: