شجاعت، نخستین گام در اصلاح اقتصادی

متاسفانه در ساختار اداری کشور، شخصی که بخواهد کاری نو و خارج از چارچوب‌های رایج انجام دهد و به تمام معنی کلمه، شجاعت انجام آن را داشته باشد با چالش مواجه می‌شود به‌طوری که بخشی از سیستم احتمالا او را به محافظه‌کاری و خمودگی توصیه می‌کنند.

به زعم اقتصاددانان، این خمودگی و محافظه‌کاری بیماری اقتصادی ویژه کشورهای نفت‌خیز و هزینه‌محور است.

کشورهایی که چون خیالشان از ورودی و عایدی ماهانه ثابتی به نام فروش نفت خام راحت است، کمتر انگیزه‌ای برای تلاش می‌بینند و سرایت این روحیه به اجزای نظام اقتصادی،تا حد زیادی، شجاعت به معنای جسارت را از بازیگران می‌گیرد.

این چنین است که باید اقتصاد ایران برای اصلاح ساختارهای خود سراغ کادرسازی یک چنین شجاعانی برود.

با این حال شجاعت در اقتصاد ایران نمودهای دیگری هم دارد که یکی از مهم‌ترین آن شجاعت در برهم زدن ساختارهای موجود است.

به این معنی که برخی مدیران ارشد اقتصاد، شجاعت به اعتراف نقایص موجود را در خود ببینند و اجازه دهند تا دیگران آنان را نقد کنند.

شجاعت اعتراف به اشتباه، سپس عذرخواهی و درنهایت تلاش برای جبران در کشورهای دیگر به فرهنگی تحمیلی تبدیل شده است؛ یعنی اگر شخص هم نخواهد سیستم چنین چیزی را بر وی تحمیل خواهد کرد، اما در ایران نقایص در برخی موارد اقتصادی پوشانده یا لاپوشانی می‌شود، مانند سرطانی که بخواهیم با آسپرین دردش را ساکت کنیم، غافل از این‌که آن بیماری زیر پوست در حال پیشروی است. بیماری‌های اقتصاد نیز از جنس همین بیماری جسمی است.

وقتی پزشک شجاعت گفتن و بیمار شجاعت مبارزه را ندارد و حتی حاضر نیست برای درمان، سوزش چند ثانیه‌ای یک آمپول را تحمل کند، بدیهی است که اقتصاد مقاومتی، اصلاح نظام بانکی، خصوصی‌سازی، هدفمندسازی یارانه‌ها، رشد مالیات در سبد درآمدی دولت، رشد تولید ملی، صادرات و غیره و غیره به سختی پا می‌گیرد.

اکنون که رهبر معظم انقلاب، رئوس کلی برنامه ششم توسعه را ابلاغ کرده‌اند، فرصت خوبی است تا نقش شجاعت در اصلاح اقتصادی تبیین شده و در ادبیات اقتصادی به این لغت نامانوس، جور دیگری نگاه شود.

سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد