محله گل و بلبل

نسیم خنک صبح صورت را نوازش می‌کند و خنکی دلچسب بهار بر تن می‌نشیند. میدان کم‌کم شلوغ می‌شود و هیاهوی ماشین‌ها که دور دور می‌چرخند تا جای پارک پیدا کنند از همه مشهودتر است. از میدان درکه به سمت مسیر کوهنوردی دو راه وجود دارد یکی از کنار رودخانه می‌گذرد و دیگری از کنار مسجد به سمت بالا می‌رود البته هر دو مسیر به یک مسیر اصلی ختم می‌شوند.

درکه محله‌ای با قدمت هشتصد ساله است. خانه‌های روستایی زیبای قدیمی‌ای را که یادگار گذشته این مکان است هنوز می‌توان بین خانه‌های جدید که کم‌کم در حال قد کشیدن هستند، دید با دیوار‌های گاهگلی و سقف‌های شیروانی و کوچه باغ‌های زیبایی که آدم را یاد شعر سهراب سپهری می‌اندازد «کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است.» آوای غالب در اینجا صدای غرش رودخانه است و سکوت که گاهی با خنده و هیاهوی دسته‌جمعی جوانان شکسته می‌شود.

خیلی از رستوران‌های اطراف درکه بسته‌اند، بعضی‌ها دیرتر باز می‌کنند و بعضی‌ها هم از قفل‌هایی که به درهایشان خورده است به نظر نمی‌رسد حالا حالا باز شوند. مغازه‌داری که از بی‌رونقی کارش شاکی است می‌گوید همه چیز از سال گذشته شروع شد و هر کس برای تعطیل شدن تعدادی از رستوران‌ها دلایلی را عنوان کرد؛ از بدحجابی و نوشیدنی‌های غیرمجاز تا قلیان کشیدن و نبود جای پارک خودرو تا دعوای یک شاگرد رستوران با بچه‌های مسجد و اعتراض محلی‌ها همه دلایلی برای پلمب خیلی از کافه‌ها و رستوران‌هاست. یکی از محلی‌ها که خانه کاهگلی‌اش را با ظاهری عجیب و غریب به موزه تبدیل کرده و مدعی است خانه‌اش 200 سال قدمت دارد شاکی از تغییر بافت سنتی محله است، اما پیرمردی که کنار بساط آلو و لواشک و برگه‌هایش آب انار می‌گیرد، معتقد است بافت سنتی و قدیمی این محل را غیربومی‌هایی که جهت کسب و کار به اینجا آمده‌اند و برای پول درآوردن به هر کاری دست می‌زنند خراب کرده‌اند، اما جدای از همه ناخشنودی‌ها، کاسبکارانی هم هستند که کارشان پررونق است مثل رستوران اسپیو که به خاطر غذاهایش و مشتریان خارجی و رئیس و رؤسایی که آنجا می‌آیند چنان شلوغ است که برای خوردن یک وعده غذا باید مدت‌ها در صف ایستاد.

اما اگر از کوهنوردان حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای بپرسید هنوز هم رستوران‌های کوچک بین مسیر یا کنار رودخانه و بالای کوه با یک صبحانه ساده و یک چای داغ و دبش بیشترین طرفداران خود را دارند.

بخش‌های دیدنی درکه شامل هفت حوض استخری طبیعی در مسیر رودخانه و جنگل کارا و یک چشمه زیبا که بعد از کافه جویبار قرار دارد و با طی مسیری تقریبا یک ساعت به آن می‌رسید، گذشته از آب زلال چشمه، منظره اطراف آن بسیار دیدنی است و چند آبشار و چشمه کفو که آب خارج شده از آن به طول یک کیلومتر کف می‌کند انتهای مسیرهم ارتفاعات پناهگاه پلنگ چال ازجمله دیدنی‌های این منطقه هستند.

برای رفتن به پلنگ چال از میدان درکه می‌توانید از طرف رودخانه به سمت شمال حرکت کنید، با رسیدن به دو راهی مسیر مستقیم را ادامه دهید؛ چون مسیر سمت چپ به جنگل کارا می‌رود. برای طی مسیر درکه لازم نیست کوهنورد حرفه‌ای باشید، کافی است عادت به پیاده‌روی داشته باشید. تا مسیر پلنگ چال بجز چند سر بالایی تند بقیه مسیر هموار است و حتی در مسیر‌های نزدیک به پلنگ چال بعضی قسمت‌ها با نرده و کابل در اطرافشان به شما در بالا رفتن کمک می‌کنند. بعد از طی مسیری چند ساعته به پناهگاه پلنگ چال می‌رسید. در این پناهگاه امکانات مناسب اقامت برای شب وجود دارد. البته بعد از آن هم می‌توانید بعد از گذشتن از چهل چشمه به ایستگاه پنج و از آنجا به قله توچال بروید. اگر بخت یارتان و هوای تهران هم تمیز باشد می‌توانید از پناهگاه پلنگ چال تهران را ببینید. یکی از جاهای تاریخی و زیارتی درکه، امامزاده سید ولی از نوادگان علی بن حسین است و دیگری مسجد جامع درکه که نیم قرن قدمت دارد. یادتان باشد در رسیدن به بالا از جاذبه‌های طبیعی اطراف غافل نشوید؛ زیبایی‌هایی که شاید فقط منحصر به درکه باشد مثل کوچه باغ‌های زیبا و دیدن جنگل با درختان گوناگون و آبشارها و صخره‌های بلندی که روی سرتان سایبان درست کرده‌اند؛ بخصوص که فصل بهار است و گل‌های فراوان ازجمله شقایق وحشی در گوشه‌های بکر آن قابل دیدن است یا سبزی‌های کوهی که در جای جای آن دیده می‌شود.

از جاذبه‌های انسانی آن هم غافل نشوید. از دستفروشانی که صنایع دستی می‌فروشند تا کسانی که در کنار ظرف‌های بزرگ آلو و برگه و لواشک، ریواس و کنگر و نوعی سبزی کوهی می‌فروشند تا سنگ نوشته‌هایی که روی آن اشعاری حک شده یا عکاسی که با یک دوربین قدیمی عکس‌های سیاه و سفید از شما می‌گیرد. مسیر درکه یک مسیر کاملا تفریحی است و سختی کوه‌های دیگر را ندارد. پس اگر اهل پیاده‌روی و گشت و گذار هستید ییلاق درکه را از دست ندهید.

روزهای تعطیل درکه بسیار شلوغ است، اما بین هفته خلوت‌تر است. شما هر جا که باشید اگر به میدان تجریش بروید، می‌توانید با مینی‌بوس‌های این مسیر خود را به درکه برسانید. اتوبوس‌های بی‌آر‌تی ترمینال جنوب ـ شهید افشار هم شما را در ایستگاه نمایشگاه پیاده می‌کنند و از آنجا با ماشین‌های خطی که ابتدای خیابان ولنجک هستند می‌توانید به درکه بروید.

اکرم بیگی / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)