زندگی امام هادی (ع)؛ زمینه‌سازی برای درک معنای غیبت

پس از شهادت امام رضا‌(ع) که به واسطه ولایتعهدی حضوری پررنگ در جامعه داشتند، به مرور ارتباط ائمه با شیعیان به شکل غیرمستقیم در آمد.

علت این رویداد، فشار روزافزون دستگاه خلافت عباسی نسبت به امام هادی‌ (ع) و امام حسن عسکری‌ (ع) بود. این وضع، ذهن شیعیان را برای پذیرش مساله غیبت آماده کرد.

بر اساس اخبار نقل شده، خلفای عباسی آمد و شدها به منزل امام هادی‌(ع) را بشدت مراقبت می‌کردند، زیرا از اعتبار و وجهه این امام نزد مردم بخوبی آگاه بودند حتی براساس برخی منابع، مادر متوکل عباسی از مریدان و معتقدان به قدرت معنوی امام بود، تا جایی که وقتی متوکل دچار بیماری شد که اطبای عصر از درمانش ناامید بودند، فردی را نزد امام فرستاد تا از ایشان چاره‌جویی کند. امام‌(ع) دستوری دادند که انجام این دستور موجب بهبود متوکل شد و مادر متوکل برای قدردانی کیسه‌ای شامل مقدار قابل توجهی پول با مُهر خود، نزد امام فرستاد. برخی خبرچینان، بدون اطلاع از این‌که فرستنده پول مادر متوکل است، خبر را به خلیفه رساندند، خلیفه ماموری را مخفیانه به خانه امام فرستاد و او همچون دزدان وارد بیت امام شد، امام مامور را دید و بسیار بزرگوارانه با او برخورد کرد و کیسه پول را به او داد تا به خلیفه تحویل دهد و خلیفه را بیش از پیش رسوا کرد.

داستان‌های اینچنینی نشان می‌دهد، با وجودی که امام از قدرت دنیوی چیزی را در اختیار نداشتند، ولی قدرت معنوی او قید و بندی به پای قدرت مادی و دنیوی ظالمان بود، همان نقشی که در دوران غیبت به‌واسطه حضور معنوی امام زمان، ایفا می‌شود.

حسین برید ‌- گروه اندیشه