نوه اسپیلبرگ در راه جشنواره فجر!

این مساله به نوعی دیگر در حوزه فرهنگ و هنر ما هم تکرار شده است و به گواه آمار برخی بازیگران و فیلمسازان و دیگر سینماگران ایرانی به دلیل درخشش در یک فیلم، موفق به کسب جوایزی ریز و درشت از جشنواره‌های جهانی شده‌اند حتی موفقیت یک فیلم و دریافت عنوان بهترین فیلم هم همچون همه موارد بالا، گرچه بصورت طبیعی محصول تلاش یک گروه است، اما در کلیتی وسیع‌تر، حکم یک پیروزی انفرادی را پیدا می‌کند.

پیروزی و موفقیت گروهی در یک بازی فرهنگی و سینمایی، همان جریان‌سازی و تاثیرگذاری یک جشنواره است که در صورت کارکرد درست می‌تواند نگاه‌های جهانی را معطوف آن رویداد کند.

درخشش‌ گاه و بیگاه یک سینماگر یا حتی یک فیلم، سازهایی جداست که به دلیل تفاوت دیدگاه و سلیقه، به خروجی و جمع بندی موثر و پیوسته‌ای از سینمای ایران منجر نمی‌شود، اما با جشنواره‌ای همچون فیلم فجر می‌توان تریبونی فرهنگی و سینمایی برای معرفی و اشاعه فرهنگ و هویت اسلامی ایرانی ساخت و شکل و ساختار مشخصی را تعریف کرد.

جشنواره فیلم فجر به عنوان مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور، 32 سال عنوان بین‌المللی را با خود یدک می‌کشید، بی‌آن که بتواند اعتماد فیلمسازان سینمای جهان را به خود جلب کند یا موجد جریانی قابل تامل شود.

انتظار نداریم که جشنواره فیلم فجر در نخستین گام استقلالِ بخش بین‌الملل، دست به معجزه بزند و ساختاری بی‌عیب و نقص بیابد؛ حتی مدیران این رویداد تا چند سال آینده هم از مقایسه شدن با جشنواره‌های معتبر جهانی در مصونیت کامل خواهند بود، ولی توقع داریم این جشنواره با عبور از آزمون و خطاهای اولیه، یک خط‌مشی مشخص ایجاد کند و به پایگاه فیلمسازان مستقلِ اندیشمند و آزادیخواه مقابلِ جریان اصلی و غالب سینمای جهان تبدیل شود. اگر این اتفاق بیفتد، بعید نیست 20 سال بعد مثلا نوه اسپیلبرگ که شاید مانند پدربزرگش فیلمسازی معتبر شده باشد هم بخواهد فرم شرکت در جشنواره فجر ما را پر کند و راهی برج میلاد شود!

علی رستگار‌ - گروه فرهنگ و هنر