موراکامی بودن سخت است

در ایران اغلب، ارتباط با هنرمندان شناخته شده چیزی در حد محال است. به همین دلیل وقتی مردم یکی از این دست افراد را تصادفا ملاقات می‌کنند انگار برایشان نوعی افتخار است و چنان نزد دیگران با آب و تاب پز می‌دهند که بیا و ببین.

این وسط مردم هم مقصر نیستند، چه کنند که امکان ارتباطی آنها با اهالی قلم و هنرمندانشان کم است.

نهایتش یک نمایشگاه کتابی باشد که نویسنده بیاید و بنشیند کتابش را برای مخاطبانش امضا کند یا یک جشنواره فیلمی باشد که چند هنرمند به سالن بیایند و طرفدارانشان را ببینند.

اما آیا واقعا در همه جای دنیا، سطح ارتباطی اهالی قلم و هنرمندان تا به این حد محدود است؟ مسلما چنین نیست.

نمونه‌اش همین آقای «هاروکی موراکامی» نویسنده معروف ژاپنی که طبق وعده‌اش در فضای مجازی حاضر شد و به‌صورت آنلاین به پرسش دوستداران خود از سراسر جهان پاسخ داد.

کسی که طی چند سال اخیر یکی از بخت‌های اصلی کسب جایزه نوبل ادبیات بوده و دوستدارانش در دنیا بسیارند.

حالا تصور کنید چنین شخصیت مشهوری به چه پرسش‌هایی جواب داده است. یکی از طرفداران موراکامی که پزشکی پنجاه و یک ساله بوده‌، از او پرسیده آیا می‌تواند به دعوت موراکامی یک روز را در کنار این نویسنده سرشناس بگذارند.

آن وقت نویسنده ژاپنی بی پرده چنین جواب داده است: «رازهای کوچکی در زندگی من وجود دارد که اگر از آنها باخبر شوی برایت مشکل‌ساز خواهد بود؛ در عوض تلاش کن در زندگی افراد دیگر جست‌وجو کنی.»

یا مثلا یک مادر سی‌و‌دو ساله گفته دوست دارد پسر یازده ساله‌اش را شبیه موراکامی بزرگ کند، اما او هر روز وقت خود را با بازی‌های کامپیوتری می‌گذراند و کتاب نمی‌خواند.

موراکامی هم در جواب این مادر پاسخ داده: «موراکامی بودن خیلی سخت است اما من توانستم به گونه‌ای این کار را انجام دهم. چون من منم»

حالا این سطح از ارتباط را با نمونه‌های وطنی بسنجید. نمونه‌هایی از هنرمندان و اهل قلم ما که حتی وقتی می‌فهمند رقیبشان در یک شبکه اجتماعی فعالیت می‌کند، آن شبکه را با خاک یکسان می‌کنند. به همین دلیل باید بگوییم موراکامی درست می‌گوید: موراکامی بودن خیلی سخت است.

سجاد روشنی - گروه فرهنگ و هنر