اتحــاد؛ راوی انقلاب فرانســـه

عنوان بازی: Assassin’s Creed: Unity

پلتفرم: Xbox One، PS4 و PC

ناشر: Ubisoft

سازنده: Ubisoft

سبک: اکشن‌/‌ جهان باز امتیاز: 7

هر چند قسمت جدید از نسخه بازی‌های کیش قاتل با نام «اتحاد» برای مخاطبان آن بسیار آشناست، اما تفاوت‌هایی با سری‌های قبل دارد. با وجود آنچه از قبل به یادگار مانده و هر گریزی که این قسمت به نسخه‌های قدیمی‌تر بازی می‌زند، باز هم شاهد فضا و ساختاری پیشرفته هستیم که حضور شخصیتی نو و جذاب، لحظه‌هایی به نسبت فرحبخش، در فضایی سیاه چون انقلاب فرانسه را رقم زده است.

اما این قسمت از سری بازی‌ها چه سمت و سویی را پیش گرفته است؟ آنهایی که دنبال‌کننده این سری بازی هستند، می‌دانند سیر داستانی مربوط به آبسترگو و دستگاه آنیموس خیلی وقت است که به پایان رسیده و توقع داشتیم چیز تازه‌تری جای آن را بگیرد. در این قسمت از بازی، خیلی سطحی و کوتاه به ماجرای آبسترگو اشاره می‌شود و تبلیغ ابتدایی بازی با محوریت «هلیکس»، نسخه‌ای بازاری از آنیموس که برای مقاصد سرگرمی تولید شده، فقط در حد یک تیزر باقی مانده و بازیکن تا انتها تشنه ادامه‌ روند داستانی امروزی سری کیش قاتل می‌ماند.

هرچند اگر جزو کسانی باشید که سطحی بودن خط داستانی آبسترگو را زودتر از اینها درک کرده‌اند، این ماجرا چندان توی ذوقتان نخواهد زد. ذوق مخاطب زمانی به معنای واقعی کور می‌شود که در بطن داستان آرنو، شخصیت تازه‌ این سری فرو رفته و بفهمد پشت این قاب خوشرنگ و لعاب تازه نیز میخ‌هایی کج پیدا می‌شود. آرنو یکی از جذاب‌ و دوست‌داشتنی‌ترین شخصیت‌های سری کیش قاتل است؛ شاید تنها شخصیتی باشد که تا حدی به اتزیو و جذابیت «پسر بد» مآبانه‌اش نزدیک می‌شود؛ اما روی ویژگی‌های شخصیتی او چنان که باید و شاید مانور داده نشده است.

جالب اینجاست که ضعف روایت این قسمت، فقط به خطوط داستانی برنمی‌گردد. در این قسمت شاهد کمرنگ شدن حضور شخصیت‌های فرعی هستیم. شاید بسیاری این ماجرا را دال بر تمرکز بیشتر بر شخصیت اصلی بدانند، اما سابقه‌ اخیر یوبی‌سافت، بخصوص با عنوان واچ داگز، در نظر نگارنده اینچنین جلوه می‌کند که یوبی‌سافت تلاش کرده با ارائه جذابیت ظاهری به آرنو و خلق داستانی نسبتا سطحی، اما پر از بوم و بنگ به سبک فیلم‌های بلاک باستر هالیوودی، فروش بیشتر عنوان جدید خود را تضمین کند. داستان بازی مانند قایقی غوطه‌ور در رودخانه‌ای پرتلاطم از محور عشق آرنو به الیزه، به دامان ماجرای انتقام و از آنجا به قتلی مرموز می‌افتد و در نهایت به ماجرای عشق آرنو ختم می‌شود.

قطعا وجود این تنوع، هرچند کلیشه‌ای، به خودی خود بد نیست؛ بلکه آنقدر خوب کار شده که جذابیت بازی را تا انتها حفظ کند. البته تم و موضوع به تنهایی قادر نیست جذابیت ایده‌آل را منتقل کند و نکات دیگری نیز دخیل هستند. در مورد خاص «اتحاد»، متاسفانه شاهدیم که رابطه‌ عاشقانه آرنو و الیزه آن طور که باید قانع‌کننده نیست. بهتر است بگوییم بازیکن تا انتها می‌ماند که ختم ماجرا را ببیند؛ اما برای دیدن لحظات نزدیک به انتهای بازی، لحظه‌شماری نخواهد کرد. بخصوص اگر اهل دنیای فیلم و سریال و به طور کلی هر نوع رسانه هنری باشید که شالوده‌اش از ادبیات می‌جوشد، دیالوگ‌های اغلب کلیشه‌ای را مانند یک لالایی در ذهن خود مرور خواهید کرد. با توجه به پرستیژ خاص این سری، توقع می‌رفت در نسخه‌ای که به مهد رمانس و ادبیات انقلابی می‌پردازد، شاهد دیالوگ‌هایی قوی‌تر باشیم.

نکته‌ ناگوار دیگر این است که داستان آرنو آنچنان که باید با فضای محل رخدادش گره نخورده است. محل وقوع داستان، پاریس زمان انقلاب است. همه چیز در حال رکود و سقوط است و ذره ذره می‌بینید که چطور خیابان‌ها تغییر ظاهر می‌دهند و مردم بیشتر از زندگی روزمره‌ خود دست کشیده و نمادها را آتش زده و اعتراض‌های خیابانی سر می‌دهند. این همه دقت در جزئیات واقعا مثال‌زدنی است و به تنهایی این بازی را در زمره‌ بهترین‌های این سبک قرار می‌دهد.

قدرت بزرگ اتحاد در همان نظر اول هویدا نمی‌شود. فقط در صورتی می‌توانید به بزرگی این عنوان پی ببرید که چند ساعتی را در دنیای آن به گشت و گذار پرداخته و ریزه‌کاری‌های مجنونانه‌ سازندگان در خلق پاریس قدیم را به چشم ببینید. علاوه بر وسعت ریزه‌کاری‌ها، یکی از ماموریت‌ها، شما را بین جمعیتی چند هزار نفره قرار می‌دهد. به یقین این قسمت از سری بازی‌های کیش قاتل ملموس‌ترین تجربه از یک شهر را در بین تمام بازی‌های عرضه شده تا به امروز ارائه می‌کند.

قسمت‌های قبلی سری، به دلیل بازی با تاریخ و نگرش خاص خود شهره بودند. این قسمت، متاسفانه آن ذکاوت پررنگ را ندارد. در عوض، تمرکز فراوانی روی گیم‌پلی بازی گذاشته شده است. برخلاف معیارهای گذشته‌ بازی که بازیکن را مجبور می‌کرد با یک اقدام خاص (مانند مسموم کردن نوشیدنی، قتل به وسیله‌ تیراندازی و...) ماموریت را به پایان برساند، در این قسمت بازیکن مختار است یکی از چند شیوه را برای رسیدن به هدف انتخاب کند.

با وجود چنین سطح تنوعی، بازیکن بیش از همیشه ترغیب می‌شود برای چندمین بار بازی را انجام داده و مراحل رد شده را از نو، به قصد دریافت تمام امتیازات ویژه به پایان برساند. متاسفانه هنوز هم ریاضت‌هایی مثل مراحل تعقیب مخفیانه هست که یک حرکت اشتباه در آنها، منجر به شکست می‌شود. خوشبختانه بخش چندنفره از چنین موقعیت‌هایی در امان است. ماموریت‌های چندنفره در ابعاد وسیع دنبال می‌شود و خبری از اذیت‌های مراحل اجباری نیست. در مد Heist، دیده شدن‌ها و خطای هر بازیکن به کاهش پول باقیمانده در انتهای سرقت می‌انجامد. شکست کامل هم فقط در صورتی رخ می‌دهد که همه اعضای گروه بمیرند.

مواردی مثل توانایی علامت زدن اهداف قتل برای هم تیمی‌ها یا 'دید عقاب مشترک'، حال و هوای کار تیمی را تقویت می‌کنند. بهترین نمونه‌های این همکاری‌ها را زمانی شاهد هستیم که افرادی با سلایق متفاوت گرد هم می‌آیند. یک سری به حملات نزدیک مشغول شده و یک سری دیگر از راه دور دشمنان را مورد هدف قرار می‌دهند. تلفیق بخش چند نفره با بخش داستانی حالت یک بخش جنبی را به قسمت چند نفره داده و از این رو نمی‌توان توقع داشت بازیکنان ساعت‌ها وقت خود را در آن سپری کنند. از سوی دیگر در این قسمت شاهد بازگشت بخش رقابتی چندنفره نیستیم که به نوبه‌ خود مایه‌ ناراحتی است.

مهارت‌های مخفی‌کاری بهبود یافته و پارکور کردن هم خیلی دقیق‌تر و آزادتر از قبل انجام می‌شود. سیستم ترکیب مواد خام هم جای خود را به سیستم منطقی‌تر خرید و فروش داده است. می‌توانید ارتقاهای مورد نیاز خود را از طریق خرید البسه‌ مختلف تامین کنید.

در این قسمت شاهد بسته بودن تعدادی از صندوق‌ها هستیم که برای باز کردن برخی از آ‌نها باید حتما بخش آنلاین بازی را تجربه کنید؛ یا این‌که نرم‌افزار همراه مخصوص بازی را دانلود کرده و با حل معماهای روی گوشی موبایل یا تبلت خود، اقدام به باز کردنشان کنید.

گرافیک بازی هم بدون ایراد نیست. مانند همیشه شاهد یک سری باگ عجیب از جمله سبز شدن دشمنان وسط هوا یا افت فریم هستیم، اما خوشبختانه هیچ‌کدام موجب تخریب تجربه‌ بازی نمی‌شوند. پارکور بهبود یافته هم ایرادهایی دارد. اگر مراقب نباشید، ممکن است بارها به اشتباه حرکت کرده و مستقیما به دامان دشمن بیفتید.

در نهایت باید بگوییم این قسمت از سری کیش قاتل، از نظر گیم‌پلی بهتر از گذشته است هر چند از نظر داستانی ضعیف‌تر است؛ با این حال با فاصله‌ای زیاد از قسمت سوم بهتر است. تائیدش زیاد خوشایند نیست؛ اما ابتدای هر نسل شاهد آزمون و خطاهایی از سوی سازندگان هستیم که متاسفانه گاهی گریبان فرنچایزهای بزرگ را می‌گیرد و چهره‌شان را تخریب می‌کند. در هر حال، اگر سیستم‌تان کشش لازم را دارد، این قسمت را از دست ندهید.

سیاوش شهبازی / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)