موسیقی مقاومت و جشنواره‌ای نوپا

این جای خالی در حالی است که خیلی از اتفاق‌های بزرگ و ارزشمند انقلاب اسلامی و پیروزی‌های رزمندگان در هشت سال دفاع مقدس برای ما با یک موسیقی و سرود گره خورده است. با این حال جشنواره موسیقی مقاومت به عنوان تنها رویداد مهم این حوزه عمر چندان طولانی ندارد و در مقایسه با نمونه‌های خود در هنرهای دیگر می‌توان حتی آن را جشنواره‌ای نوپا دانست که نخستین دوره‌اش سال 1388 برگزار شده است و امسال هم قرار است ششمین دوره خود را پشت سربگذارد، در هر صورت جشنواره‌ای که هنوز حتی یک دهه از عمر خود را هم پشت سر نگذاشته است، در گام‌های نخست خود به‌سر می‌برد و نمی‌توان قضاوتی چندان قطعی و محکم درباره آن داشت.

صرف نظر از این موضوع، این سوال پیش می‌آید که این جشنواره چرا در مقایسه با دیگر جشنواره‌های مربوط با موضوع مقاومت دیر شکل گرفته است و هنوز در گام‌های ابتدایی خود به سر می‌برد. اما اگر نگاهی کلان به وضع موسیقی داشته باشیم، می‌بینیم تا حدی آن انتقاد بی برنامگی و داشتن ضعف در سطح بالا طبعا به گونه‌ای دامنگیر جشنواره موسیقی مقاومت و دیگر رویدادهای موسیقی محور هم می‌شود.

با نگاهی به پنج دوره گذشته جشنواره می‌توان این نکته را مطرح کرد که جشنواره موسیقی مقاومت طی دوره‌هایی که برگزار شده، چه خروجی‌ای داشته و چه تاثیری در عرصه این نوع موسیقی گذاشته است؟ متاسفانه پاسخ این است که این موسیقی چندان اثرگذار نبوده و تنها به شکل یک رویدادی که از جایی آغاز شده و بر حسب وظیفه مدیران قرار است ادامه یابد پیش رفته است.

در دوره گذشته این جشنواره مانند دوره‌های قبل، علاوه بر مشکلاتی چون ضعف برنامه‌ریزی و نداشتن نگاهی بلندمدت با معضل بزرگ دیگری هم مواجه بود و به دلیل نبود بودجه خوانندگان موسیقی پاپ پا به میان گذاشتند و از فروش بلیت‌های این کنسرت‌ها جشنواره توانست روی پای خود بایستد و برگزار شود.

این‌که تنها جشنواره موسیقی مقاومت کشور که با نظارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود، برای برگزاری کمبود بودجه داشته باشد، اتفاق خوبی نیست و از سوی دیگر ضعف برنامه‌ریزی و نداشتن چشم‌انداز از دیگر معضلات آن محسوب می‌شود.

موسیقی‌های مناسبتی!

تا کنون آثار زیادی در عرصه موسیقی دفاع مقدس و انقلاب تولید شده‌اند، اما این آثار کجا هستند؟ پشت ویترین کدام فروشگاه فرهنگی دیده شده‌اند؟ و مردم کجا آنها را شنیده‌اند؟

این سوالات شاید برای بسیاری پیش بیاید که مثلا سمفونی انقلاب و ایثار مجید انتظامی کجاست و چرا اثری، نشانه‌ای و ردی از آنها نیست؟ آیا تنها قرار است این آثار دو سه شب اجرا شوند و بعد تنها هزار نسخه از آنها تهیه و هدیه داده شود؟ اگر این طور است چرا بودجه‌های کلان موسیقی صرف این کارها می‌شود. البته تولید چنین آثاری وظیفه بخش دولتی هر کشوری است اما این حمایت باید در ادامه مسیر و پس از تولید هم دیده شود و این آثار منتشر و پخش شوند و مردم آنها را بشنوند.

بخش عمده‌ای از این آثار در اختیار بنیاد رودکی قرار دارد و چند سالی است منتشر نشده‌اند. هفته دفاع مقدس شاید بتواند تلنگری باشد برای پخش دوباره این آثار در بازار موسیقی کشور.