
سیمین بهبهانی یا همان سیمین خلیلی، متولد 28 تیر سال 1306 خورشیدی در تهران بود. طبع شعرش شاید به پدرش عباس خلیلی رفته بود که هم نویسنده بود و هم مدیر روزنامه اقدام و هم به دو زبان پارسی و عربی شعر می گفت و حتی 1100 بیت از ابیات شاهنامه را به عربی ترجمه کرده بود.
شاید هم شبیه مادرش فخر عظمی ارغوان شده بود که زبان فرانسه را به خوبی می دانست و مثل همسرش شعر می گفت و صاحب نام بود اما ذوق شاعری سیمین که جان گرفت، در شاعری، از پدر و مادرش مشهورتر شد و آنچنان در غزلسرایی چیره دست شد و در به کار بردن وزن های تازه، شجاعت به خرج داد که منتقدان به او لقب « نیمای غزل » دادند.
بهبهانی 30 سال در آموزش و پرورش درس داد اما شاعری را هم رها نکرد و بارها از جوامع ادبی مورد تقدیر قرار گرفت و آثارش به زبان های دیگر از جمله انگلیسی ترجمه شد.
روح شعر بانوی غزل ایران اگرچه همیشه جوان، عاشق و بی قرار باقی ماند جسمش اما در 87 سالگی فرسوده و خسته بود و سرانجام نارسایی های قلبی و تنفسی باعث شد در بیمارستان پارس بستری شود اما بهتر نشد و از 15 مرداد به کما رفت تا دیشب که قلبش از حرکت ایستاد و روحش به جهان زیبای شعرهایش پیوست.
سه تار شکسته٬ جای پا٬ چلچراغ٬ مرمر٬ رستاخیز٬ خطی ز سرعت و از آتش٬ دشت ارژن٬ آن مرد، مرد همراهم٬ کاغذین جامه٬ کولی و نامه و عشق٬ عاشق تر از همیشه بخوان٬ شاعران امروز فرانسه و با قلب خود چه خریدم، شماری از یادگارهای این نویسنده و شاعر است.
مریم یوشی زاده - خبرنگار جام جم آنلاین
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
حجتالاسلام دکتر حسن رضاییمهر، استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم از مهمترین نقش رئیس مکتب جعفری میگوید