صلح جهانی بر «بوم» موسیقی

آلبوم «بوم» اثر حمیدرضا دیبازر، حاصل دیدگاه او نسبت به عقاید و فرهنگ ملل مختلف و چگونگی ترکیب آنها از طریق زبان موسیقی و آواز است. دیبازر برای دست یافتن به ترکیب جدید در موسیقی، سعی کرده است سبک‌های رایج موسیقی را باهم تلفیق کند و صرفا از یک سبک خاص پیروی نکند و در نتیجه، آثار را با حال و هوایی نو ارائه دهد. نکته بسیار مهم در این آلبوم اشاره به ارتباط انسان با هستی و انسان‌های دیگر است که با چیدمان سازهای آکوستیک و الکترونیک در کنار هم بافت متفاوتی از موسیقی را به گوش می‌رساند.

این اثر از سوی ارکستر فوژان (به معنای فریاد) به سرپرستی حمیدرضا دیبازر اجرا شده و سهراب برهمندی (آلتو)‌، داوود جعفری (آکاردئون)،‌ علی جعفری پویان (ویلون)‌، حامی حقیقی (کلارینت، تنبورین، مثلث)، فراز خنافری (پیانو و کیبورد)، پریچهر خواجه (قانون)، حمید خوانساری (عود)، حمیدرضا دیبازر (فرنچ هورن، سینتی سایزر)، عیسی غفاری (تار و سه‌تار)، بهنود فدوی (گیتار الکتریک)، آرش فلاح (نی)، میرمهدی قاسمی (گیتارباس)، کریم قربانی (ویلنسل)، شروین مهاجر (کمانچه)، هومن نامداری (ساکسیفون)، ارشاد واعظ تهرانی (کنترباس)، فرید یداللهی (تنبک، دلنواز، اودو) نوازندگان آن هستند که سالار عقیلی و کاوه رمضانزاده به‌عنوان خواننده آنها را همراهی کرده‌اند.

قطعه اول این آلبوم «کوبان» نام دارد که برگرفته از آهنگ‌های محلی و مخصوصا کردی است که سازهای ایرانی (سه‌تار و کمانچه) به همراه سازهای کوبه‌ای و الکترونیک سوال و جواب دارند.

قطعه دوم «سوربانگ» است که با نوازندگی کمانچه و همراهی ساز الکترونیک شروع می‌شود و ارکستر گسترش بیشتری پیدا می‌کند و گاهی کمانچه با تکنیکی همچون کمانچه چینی می‌نوازد.

قطعه سوم «جنون» است که کلام آن از دیبازر و توسط کاوه رمضان‌زاده خوانده شده است. این قطعه تداعی‌کننده تصاویری در ذهن شنونده و دارای ریتم لنگ هفت ضربی است.

قطعه چهارم «پس از واقعه» نام دارد که ساز سه‌تار در فضایی خلسه‌وار آن را به صورت آوازی (بدون ریتم) اجرا می‌کند.

قطعه پنجم «مقدمه توهم جاده» است که در فضای جاز و راک، گیتار الکتریک با آکورد‌های پیانو همراهی می‌شود و به قطعه ششم یعنی توهم جاده می‌پیوندد.

قطعه هفتم «مقدمه یادگار» نام دارد که با تکنوازی قانون در دستگاه ماهور به صورت مقدمه‌ای شروع و به قطعه هشتم یادگار وصل می‌شود.

قطعه نهم «به سپیدی صلح» است که موسیقی کر همراه با آواز سالار عقیلی، اشعاری از حافظ و مولانا را به گوش می‌رساند. این قطعه به انسان تقدیم شده است.

قطعه دهم «پل» نام دارد که با تکنوازی ساکسیفون آغاز و با کمانچه تمام می‌شود. این اثر در فضایی بدون ریتم طراحی شده است.

قطعه یازدهم «فوژان» است که نقش ریتم در آن پررنگ‌تر از ملودی است و با تاکیدهای مشخصی نواخته می‌شود.

قطعه «کنترپوان صنعتی» و «ویروس» نیز حکایت از فضای خشک و صنعتی دارد که انسان در آن زندگی می‌کند و به سبک راک اجرا شده است.

قطعه آخر «بوم» نام دارد و یک دقیقه سکوت به یاد کسانی است که دوستشان داریم.

گلنوش ملایری ‌/‌ جام‌جم