کاوانی: تاریخ را تکرار نمی‌کنیم، دوباره می‌سازیم

به گزارش جام جم ورزشی، وقتی «سوآرز» مصدوم شد، همه نگاه‌ها به سوی او برگشت. این که مهاجم لیورپول و تیم ملی اروگوئه چقدر آماده است، یک پرسش است و این که کاوانی حتما آماده است، یک اطمینان؛ مصاحبه ادینسون کاوانی را که تیمش با یونان بازی دارد، بخوانید.

جام‌جهانی شروع شد، چه حسی داری؟

فوق‌العاده است. هم من، هم اروگوئه در بهترین شرایط ممکن هستیم که می‌تواند اوضاع را بهتر هم کند.

وقتی می‌خواهی به جام‌جهانی فکر می‌کنی اولین چیزی که به ذهنت می‌رسد... .

خیلی سخت است که ماه‌ها قبل از شروع رقابت‌ها درباره جام‌جهانی فکر نکنی. این یک رقابت جهانی است و از همه مهم‌تر قوی‌ترین سطح را دارد.

رویای تو درجام‌جهانی چیست؟

ما برآمده از جامعه‌ای هستیم که مردمش مدت‌ها قبل از شروع هررقابتی در مورد فوتبال بحث می‌کنند. مردم کشور من با فوتبال زندگی می‌کنند. انتظار مردم اروگوئه برای شروع جام از زمانی که توانستیم اردن را در مرحله حذفی شکست دهیم، وحشتناک بود. دقیقا بعد از صعود، مردم درباره شانس قهرمانی ما و این‌که ممکن است با کدام تیم روبه‌رو شویم، بحث می‌کردند. این را می‌توانم درک کنم. صعود به جام‌جهانی تازه شروع یک هدف است و خوشحالی ما چندان دوام نداشت.

برای قهرمانی در جام‌جهانی باید تمام تیم‌های قدرتمند را شکست داد. آیا اروگوئه این توان را دارد؟

فکر می‌کنم این‌گونه است. برای موفقیت در جام‌جهانی باید آنچنان از لحاظ تمرکز ذهنی در سطح بالایی قرار داشته باشید که در مقابل بهترین تیم‌ها با حداکثر توان به میدان بروید. می‌دانیم که سه بازی ابتدایی ما واقعا وحشتناک است. رقابت‌ها از ابتدا برای ما سخت و دشوار خواهد بود؛ اما همین سبب می‌شود که یک تورنمنت زیبا را شاهد باشیم. از همان بازی‌های ابتدایی رقابت‌ها نفسگیر و جذاب است!

کاوانی و سوآرز! چه زوجی می‌شود؟

[می‌خندند] ما وارد برزیل شده‌ایم با این هدف که در کنار یکدیگر بهترین عملکرد را از خود ارائه بدهیم. البته گاهی ممکن است مربی از من بخواهد جایم را در بازی عوض کنم. مثلا در بال چپ بازی کنم. این دیگر نظر مربی است و من انتظار ندارم که همواره در نوک خط حمله حضور داشته باشم. از تغییرات استقبال می‌کنم؛ اما با این حال گمان می‌کنم بهترین عملکرد من زمانی است که در نوک خط حمله حضور داشته باشم. درست مانند روزهایم در ناپولی که نزدیک‌تر به دروازه بازی می‌کردم. این باعث می‌شود که به دروازه نزدیک‌تر باشید و در شروع حملات تیم نقش موثری ایفا کنید. من اگر در بال چپ حضور داشته باشم، نمی‌توانم با پشت سر گذاشتن پنج بازیکن به سمت دروازه شوت بزنم.

اسکار تابارز نخستین و تنها مربی تو در تیم ملی اروگوئه محسوب می‌شود. چنین استمراری تا چه حد می‌تواند مفید باشد؟

به نظر من این خیلی خوب است. برای تابارز احترام زیادی قائلم. باور کنید خیلی سخت است که در کشوری مانند اروگوئه که مردم توقع زیادی دارند و همیشه مربیان در رفت و آمد هستند، مربی این‌چنین دوام داشته باشد. به عنوان یک مجموعه ما می‌خواهیم کار را برای او آسان کنیم.

این درست است که گابریل باتیستوتا الگوی توست؟

الگو که نه اما او بازیکنی است که همیشه سعی کرده‌ام به سطح فنی او برسم. از تماشای بازی‌هایش در فیورنتینا لذت می‌بردم. در دوران اوجش او باور نکردنی بود. شیوه گلزنی او با دیگر فوتبالیست‌ها کاملا متفاوت است. سرعت فوق‌العاده‌ای دارد. از هر جای منطقه می‌تواند دروازه حریف را باز کند و البته بسیار چند بعدی است. فیزیک ما مانند یکدیگر نیست. مهاجمی است که واقعا از تماشای فوتبالش لذت می‌برم.

گلزنی در جام‌جهانی چه حسی دارد؟

(لبخند می‌زند)؛ واقعا قابل وصف نیست. در آفریقای جنوبی و در جریان بازی رده‌بندی این شانس را داشتم که دروازه حریف را باز کنم. راستش آن گل واقعا استایل اروگوئه‌ای داشت. توپ را از وسط زمین گرفتیم و به سمت دروازه حرکت و دروازه نویر را بازکردم. بعد از گل زدن نمی‌توانستم جلوی لبریز شدن احساساتم را بگیرم.

گمان می‌کنی که یک «ماراکانازو*»ی دیگر در انتظار اروگوئه باشد؟

درست است که مردم ما خود را درگیر گذشته می‌کنند. اما اندیشیدن در مورد گذشته شاید درست نباشد. اگر با این روحیه کاذب به میدان برویم، اشتباه بزرگی مرتکب شده‌ایم.

باید بدانیم که خودمان باید تاریخ‌ساز باشیم. نمی‌توانیم به این فکر کنیم که باید خود را از لحاظ فنی و نتیجه‌گیری با تیم‌های گذشته برابر کنیم.

با این حال اگر دوباره ماراکانایی در کار باشد، خب، چرا که نه! از آن استقبال می‌کنیم. اما باید خود را برای بازی‌های مهم گروهی متمرکز کنیم.

* مردم اروگوئه به قهرمانی بیادمادنی کشورشان در سال 1950 و در استادیوم ماراکانای برزیل ماراکانازو می‌گویند

منبع: ‌four-four-two