مومیایی شده در شیشه

شکی در این نیست که سیارک‌ها و شهابسنگ‌ها در برخورد با زمین خرابی‌های بسیاری به جا گذاشته، گیاهان و جانوران را در مقیاس منطقه‌ای و حتی جهانی از بین می‌برند، اما نتایج یک تحقیق جدید پرده از توانایی این اصابت‌ها در حفظ نشانه‌های حیات برداشته است.

کد خبر: ۶۷۶۱۶۳

یک گروه تحقیقاتی زمین‌شناسی از دانشگاه براون، بقایایی از برگ‌ها و ترکیبات طبیعی دیگر را در شیشه‌های ساخته شده بر اثر برخوردهای باستانی در آرژانتین کشف کرده‌اند. نه‌تنها یافته‌های آخر دستاویز مناسبی برای سر در آوردن از وضعیت طبیعی دوران باستان خواهد شد که می‌تواند راهگشایی برای روش‌های جدید جستجو به منظور یافتن نشانه‌های حیات در مریخ باشد.حرارت سوزانی که از برخورد شهابسنگ‌ها و سیارک‌ها با زمین ایجاد می‌شود، قادر است چندین تن خاک و سنگ را آب کند که مقداری از آن با سرد شدن تبدیل به شیشه می‌شود. خاک جنوب بوینوس‌آیرس در آرژانتین سرشار از شیشه‌های ساخته شده بر اثر برخوردهای این قطعات آسمانی است. اصابت‌های صورت گرفته به خاک بوینوس آیرس قدمتی از 6000 تا 9 میلیون سال دارند که فقط یکی از آنها با قدمت 5/3 میلیون سال، مصادف با زمان ناپدید شدن 35 گونه حیوانی بوده است؛ انقراضی بزرگ که می‌تواند به دلیل همین برخوردها باشد.

حجم مواد معدنی محبوس در این شیشه‌ها که محدوده‌ای به وسعت کل تگزاس را در بر گرفته‌اند، حاکی از عظمت انفجارهای رخ داده است. محققان موفق شده‌اند در شیشه‌های به جا مانده از دو برخورد بقایایی گیاهی پیدا کنند که از مقیاس ماکرو تا میکرون را شامل می‌شود.

بررسی شیمیایی شیشه‌ها نیز خبر از وجود هیدروکربن، از عناصر اصلی موجودات زنده داد. محققان برای این که از چگونگی حفظ این مواد سر در بیاورند، تلاش کردند روند را در آزمایشگاه بازسازی کنند. برای این کار از شیشه‌های تصادمی ساییده با تکه‌های چمن (مشابه برگ‌های یافت شده در شیشه‌ها) مخلوط کرده و ترکیب را برای مدت زمان‌های مختلف، تحت حرارت‌های مختلف قرار دادند. آزمایش حاکی از این بود که در صورت گرمادهی سریع تا فراتر از 1500 درجه سلسیوس برگ‌ها در شیشه‌ها حفظ می‌شوند.محققان بر این باورند که در روندی مشابه سرخ کردن مواد خوراکی در روغن داغ، آب لایه‌های برونی برگ، لایه‌های درونی را عایق‌بندی می‌کند و موجب حفظ آنها می‌شود.پس از برخورد، شیشه‌ها به آرامی با خاک پوشیده می‌شوند و برای مدت‌های طولانی ـ درباره آرژانتین میلیون‌ها سال ـ مواد حبس شده درونشان را حفظ خواهند کرد.

از آنجا که بیشتر سطح مریخ با ماده‌ای شبیه لوص (رسوب خاک آرژانتینی) پوشیده شده، بعید نیست در بقایای برخوردهای صورت گرفته با آن سیاره نیز بتوان آثار حیات پیدا کرد.