‌کرسی‌ بین‌المللی بدون‌ تخریب‌ یکدیگر

وزارت ورزش و جوانان با برگزاری نشست‌هایی با اصحاب کرسی‌های بین‌المللی، نگاهی جدی به کسب کرسی‌های بین‌المللی ورزش دارد.

این نشست‌ها قرار است هر چند وقت یک بار برگزار شود تا اهمیت گرفتن کرسی‌های بین‌المللی ورزش به اهالی رشته‌های مختلف یادآوری شده و تلاش برای گرفتن کرسی‌های بیشتر و بالاتر در مجامع بین‌المللی مورد توجه قرارگیرد.

امروزه با پیشرفت ورزش، برقراری ارتباطات بین‌المللی برکسی پوشیده نیست. یک چهره ورزش، در داخل میادین و عرصه‌های مختلف ورزشی نمایش داده می‌شود که با فعالیت‌های ورزشکاران شکل می‌گیرد؛ اما توجه به ابعاد گسترده دیگر ورزش از جمله نیازهای ورزش امروزی است که در ارتباطات بین‌المللی نهفته است.

دکتر گودرزی، وزیر ورزش و جوانان با نشست‌هایی که در همین زمینه برگزار می‌کند نشان می‌دهد به کرسی‌های بین‌المللی توجه دارد. تا اینجای قضیه را همه می‌دانند و به‌عنوان یک ضرورت در ورزش به آن توجه می‌کنند؛ اما نقشه راه کدام است و چگونه باید راز و رمز ورود به مجامع بین‌المللی را پیدا کرد؟

ایران کشوری است که بنا به موقعیت جغرافیایی با بیشتر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس همجوار است و براساس تقسیم‌بندی کنفدراسیون‌ها در برخی رشته‌های ورزشی باید به رقابت با این کشورها بپردازد. عرب‌ها در رشته‌های ورزشی‌های متعدد به لحاظ به‌کارگیری نیروی انسانی و استفاده از جمعیت ورزشکاران نمی‌توانند با ایران رقابت کنند، اما از دیگر سو به‌دلیل برخورداری از امکانات مالی در توسعه روابط بین‌الملل ورزش، گوی سبقت را از بسیاری کشورها از‌جمله ایران ربوده‌اند. آنها روی صندلی داغ مدیریت‌های کلان تکیه داده اند در صورتی که برخی کرسی‌های به درد نخور و در عین حال تشریفاتی آسیا یا مناطق آن به روسای ایرانی می‌رسد.

در والیبال با وجود پیشرفت‌های جهانی، مسئولان این ورزش همچنان پشت در فدراسیون بین‌المللی‌ یا کنفدراسیون آسیا قرار دارند و نتوانستند در قسمت‌های مهم آن نفوذ کنند. در بسکتبال پست‌های تشریفاتی غرب آسیا یک عده را به داشتن حداقل‌ها قانع کرده است و در فوتبال و دیگر ورزش‌ها هر بار اتفاقاتی می‌افتد که نمی‌توانیم با زبانی گویا با دنیا سخن بگوییم و از حقوق تیم‌ها و ورزشکاران مان دفاع کنیم.

در این خصوص برخی کرسی‌های مهمی را هم که گرفتیم به دلیل مشکلات و اختلافات داخلی براحتی از دست دادیم. دکتر گودرزی نشست‌های وزارت ورزش و جوانان را با اصحاب کرسی‌های بین‌المللی با هدف گرفتن موقعیت‌های اجرایی بیشتر و بالاتر در آسیا و جهان بدرستی برگزار می‌کند، اما بدون حمایت‌های مالی، بدون داشتن مدیران جوان با ظرفیت‌های علمی و تسلط بر زبان خارجی و استفاده از کارگروه‌های متعدد در حیطه‌های مختلف ورزش نمی‌توان به آینده روند کنونی ورزش در بحث ارتباطات بین‌المللی امیدوار بود. برخی بداخلاقی‌ها و تنگ نظری‌ها را هم باید مد نظر داشت که به محض گرفتن کرسی‌های بین‌المللی، افراد با نامه نگاری با فدراسیون‌های بین‌المللی یکدیگر را تخریب نکنند.

محمد رضاپور / گروه ورزش