چنین است قضیه ابوطالبی شما هم بی‌خیال

سخن مک کین صحیح است و ماندلا بحق باید الگویی برای منطق بخشش برای همه مردم جهان باشد.

او از قربانیان سیاست سفیدپرستی غرب بود، ولی همه را بخشید. اما بد نیست صحبت‌های مک‌کین را درون متن و بافتی که از آن برخاسته، بشنویم.

گفتمانی که مک‌کین و سیاستمداران هم سلک او ازدرون آن سخن می‌گویند، عموما از ترویج سیاست بخشش در کشورهای شرقی و آسیب‌دیده از جانب استعمار و سرمایه‌داری غربی، استقبال می‌کند.

چنین گفتمانی برای سیاست بخشش ماندلا، انقلاب بدون خشونت گاندی و یادبود بی‌سرو صدا و آرام (و البته بدون «یک اف بر آمریکا») برای زنان و کودکان قربانی بمباران هیروشیما و ناکازاکی، کف می‌زند و آفرین می‌گوید.

در این گفتمان، غرب به دلیل ظلم‌هایی که به شرق روا داشته، شرمنده است، آن‌قدر که حتی روی عذرخواهی ندارد! انتظارش از شرق یک چیز است: به بزرگی خودت ببخش.

اما همین که مساله کوچک‌ترین مظلومیت غرب یا متحد غربی مطرح می‌شود، عاملان این ظلم باید مجازات شوند و بخشش در برابر آنها روا نیست، برای این ظلم، رواست سالگردها، مستندها و فیلم‌های سینمایی و موسیقی یادبود ساخته شود و از ظالمان برائت جسته شود و این مظلوم‌نمایی به یک خط قرمز مبدل شود که هیچ شک و شبهه‌ای درباره آن روا نباشد.

مساله اخیر صادر نشدن روادید برای نماینده‌ای که دولت جمهوری اسلامی آن را به سازمان ملل معرفی کرده، از همین مقوله است.

مدعیان قدرت و سیاست بشردوستانه و صلح، خود می‌دانند که اگر بنا بر کینه‌جویی باشد، نه فقط ایران بلکه بیش از نیمی از مردم جهان، بهانه کافی قهر و عداوت و کینه و دشمنی با آمریکا را دارند. آنها بخشیدند، شما هم بی‌خیال!

حسین برید - جام‌جم