سیمرغ و دل خوش

استقبال گسترده از پیش‌فروش بلیت‌های جشنواره، اظهارنظرهای کارشناسان در برنامه‌های رادیو و تلویزیون و همچنین مرور تیترهای صفحه‌ اول روزنامه‌ها مبنی بر حضور بزرگان سینما در جشنواره سی و دوم فیلم فجر، این موضوع را نشان می‌دهد.

با آغاز جشنواره و گذراندن چند روز نخست و نمایش فیلم‌ها، برخی چهره‌های شاخص چند‌دهه اخیر سینمای ایران از جمله آقایان کیمیایی، مهرجویی و پوراحمد و خانم بنی اعتماد نتوانستند در حد و اندازه‌های آثار قبلی خود ظاهر شوند و حتی میانسالان و جوان‌هایی مانند رضا میرکریمی، محمدمهدی عسکرپور و بهرام توکلی هم آثارشان با اقبال مواجه نشد.

در همین روزها بود که ابراهیم حاتمی کیا با درخشش و نمایش فیلم «چ» فضای امید، همدلی و اتحاد را با روایت 48 ساعت از زندگی شهید چمران به جشنواره هدیه داد و بلافاصله پس از او بانوی جوان، اما کاربلد ادبیات داستانی که حالا در قامت فیلمسازی حرفه‌ای هم ظاهر شده است اثری ماندگار به نام «شیار 143» را به نمایش درآورد که حتی بسیاری از کسانی که با سینمای دفاع مقدس و هنر ارزشی و متعهد نیز مشکل دارند نتوانستند تاثیرگذاری و توانمندی آن را انکار کنند و دیدیم که در پایان جشنواره هم با وجود برخی جوسازی‌های رسانه‌ای، مردم هوشمند با آرای خود یکی از مهم‌ترین سیمرغ‌های جشنواره را به نام خانم نرگس آبیار و فیلم شیار 143 ثبت کردند.

در این میان نمی‌توان از نقش آفرینی ماندگار خانم مریلا زارعی در این فیلم هم چشم‌پوشی کرد و متانت خاص او هنگام دریافت جایزه و طلب یاری از خداوند و ادای احترامش به مادران بزرگوار شهدا که با بغض او هم همراه شد از نکاتی بود که جلب توجه کرد و نشان داد این بانوی نجیب سینما که در تلویزیون هم با مجموعه « کلاه پهلوی» خوش درخشیده است، در رشته «اخلاق حرفه‌ای» هم شایسته دریافت سیمرغی دیگر است.

نکته دیگری که در 10 روز گذشته و با مرور آثار جشنواره که ویترین یک سال آینده سینمای ما محسوب می‌شود به چشم اغلب منتقدان و مردم آمد، فضای یاس و افسرده‌ای بود که بیشتر فیلمنامه‌ها آن را روایت می‌کردند، فضایی بشدت سیاست‌زده، تلخ و گاه کاریکاتورگونه از روشنفکری که با شعار «امید» بسیار فاصله دارد و این آفت آن‌قدر آشکار شد که آقای حجت‌الله ایوبی در جایگاه رئیس سازمان سینمایی هم از آن انتقاد کرد و همین موضوع را یکی از دلایل بی‌انگیزگی مردم برای سینما رفتن دانست.

به نظر می‌رسد از امروز باید برای تغییر این فضا و جایگزینی آن با فضای امیدوارکننده و نشاط‌آفرین برنامه‌ریزی کرد؛ اتفاقی که هم نیازمند هدایت و حمایت است و هم دل خوش:

آن کس که دلی خوش به جهان آورده است

از خانه سیمرغ نشان آورده است

سینا علیمحمدی - دبیرگروه فرهنگ‌وهنر