در آرزوی سرپناهی مناسب

این خانواده شش نفره و تهیدست بجنوردی که فقط با یارانه ماهانه 250 هزار تومان روزگار می‌گذرانند، در اتاقکی 15 متری زندگی می‌کنند که یک گوشه آن برای پخت و پز در نظر گرفته شد و در گوشه‌ای دیگر فضای نامناسبی برای استحمام و در قسمتی دیگر چند دست رختخواب دیده می‌شود؛ اتاقکی که نه در برابر برف و باران تاب مقاومت دارد و نه از گاز و گرمای مطبوع در آن خبری است.

پدر، کارگر؛ مادر، خانه‌دار؛ سه پسر و تنها دختر خانواده دانش‌آموز راهنمایی و دبیرستان هستند.

این اتاقک هم چند سال پیش با تلاش یکی از اعضای شورای اسلامی شهر بجنورد به این خانواده داده شد، البته پس از آن که زندگی این خانواده در چادری مستعمل طی سال‌ها، آن هم درست در کنار ساختمان‌های نوساز بجنورد در یکی از رسانه‌های استان منتشر شد و خیران به کمک آنها شتافتند.

پایان چادرنشینی و ورود به اتاقک گلی 15 متری برای این خانواده آغاز رویای زندگی راحت و آبرومندانه‌تری بود که البته این رویا چندان دوام نیافت، زیرا اتاقک مزبور به دلیل قرار گرفتن در زیر کابل‌های فشار قوی برق، امکان گازکشی و برق‌کشی نداشت و عملا با منع قانونی همراه است. البته بعدها با تلاش رسانه‌های استان یک رشته سیم معمولی در حدی که اتاقک محقر این خانواده را روشن کند، به آنجا کشیده شد، اما طی سه سال اقامت این خانواده در این اتاقک، مشکل گاز همچنان لاینحل باقی مانده است، ضمن این که آب لوله‌کشی هم ندارد.

مادر خانواده با بیان این که همسرش بیکار است و از سوی دیگر به دلیل بیماری توان کار کردن ندارد، به مهر می‌گوید: خودش هم هر وقت کاری پیش بیاید کمر همت می‌بندد و می‌رود، اما هر روز که کار و نظافت منازل مردم وجود ندارد و برای زنی پاشکسته مگر چقدر کار برای انجام دادن و پول درآوردن وجود دارد.

وی با بیان این که زندگی در زیر کابل‌های فشار قوی برق سبب سردردهای عجیبی برای اعضای خانواده شده است، می‌افزاید: زندگی ما از یارانه دریافتی می‌چرخد، اما یارانه 250 هزار تومانی برای خانواده‌ای شش نفره آن هم در این روزگار سخت، حتی پول نان خالی نیز نمی‌شود.

این مادر با اشاره به این که برای کمک گرفتن برای دریافت سرپناهی به تمام دستگاه‌ها از بخشداری بجنورد گرفته تا کمیته امداد و بنیاد مسکن رفته است، می‌گوید: بزرگ‌ترین مشکل ما نداشتن خانه است، و گرنه می‌توانم با کار کردن خرج بچه‌هایم را در‌آورم تا از گرسنگی نمیرند.

پدر خانواده هم از درد و بیماری خود می‌گوید که امانش را بریده و اجازه نمی‌دهد حتی به صورت کارگر روزمزد در جایی مشغول شود.

به گفته وی، آب باریکه یارانه‌ها شده تنها منبع درآمد خانواده و در حالی که افراد و مسئولان زیادی وعده‌های مختلفی برای سر و سامان دادن به زندگی آنها داده‌اند، اما پای عمل که رسیده همه پا پس کشیده‌اند.